Τι θα γίνει με εμάς, τέλος πάντων, θέλουμε ή δεν θέλουμε να σωθούμε; Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας τα έχουν «χαμένα» τι ακριβώς ζητάμε. Χωρισμένοι σε 4-5 κομμάτια με μεγάλη δυσκολία ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο με την ισχνή πλειοψηφία 155 βουλευτών.
Τι θα πει ξενοκίνητα Μνημόνια, αν ήταν έτσι, τότε γιατί τα υπογράφουμε; Ποιοι μας ανάγκασαν, να αγοράζουμε σκάφη, να χτίζουμε αυθαίρετα με πισίνες και να «πουλάμε» γεωργικά προϊόντα που δεν παράγουμε για να εισπράττουμε επιδοτήσεις; Ποιοι μας κακόμαθαν να ξοδεύουμε τρεις φορές περισσότερα από όσα παράγουμε και να πηγαινοερχόμαστε στα Παρίσια και τα Λονδίνα, όπως με το τρόλεϊ Κυψέλη – Παγκράτι; Ποιοι μας ανάγκασαν να χρεωνόμαστε με τόση αφροσύνη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υποδουλώσουμε την πατρίδα μας. Κυκλώματα σε πολεοδομίες, εφορίες, νοσοκομεία (ΕΣΥ), μέσα ενημέρωσης (ΜΜΕ ποιοι τα οργάνωσαν και τα θέριεψαν αυτά, οι κακοί ξένοι; Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ;
Κάθε χώρος είχε και το δικό του σύστημα παρανομίας. Παντού «οικογενειακές κλίκες» και φιλαράκια που λυμαίνονταν το δημόσιο (δανεικό) χρήμα. Μόνιμα ως φοβικοί νεοέλληνες τώρα ψάχνουμε να βρούμε αποδιοπομπαίους και εχθρούς της Ελλάδας που εποφθαλμιούν και επιβουλεύονται τα κάλλη και τις χάρες της. Λίγη αυτογνωσία και περίσκεψη δεν θα έβλαπτε να ξεπεράσουμε τις αυταπάτες που έχουμε και μας στοιχειώνουν ως περιούσιος λαός. Σήμερα, αν γίνει μια δημοσκόπηση, για το ποιος ευθύνεται για την κατάντια της χώρας μας, το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι πιστεύουν πως είμαστε (πάλι) θύματα ξένης συνωμοσίας. Αν ισχυριστείς ότι μας βοηθάνε, (επιμένουν να μας σώσουν) θα βρεθείς αντιμέτωπος με σαθρά επιχειρήματα και καγχασμό.
Πριν σαράντα χρόνια όταν και πάλι η πολιτική ζωή της χώρας βρισκόταν στο χάος και οι πολίτες διχασμένοι αν πρέπει αν ενστερνιστούμε τις ευρωπαϊκές μας καταβολές, ή αν πρέπει να πάμε με τον Καντάφι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωσε στη Βουλή το γνωστό «Ανήκομεν εις την Δύση». Από τότε έτρεξε πολύ νερό στο μύλο των πολιτικών και η αμφιθυμία πολιτικών και πολιτών γνώρισε πολλές αντιφάσεις.
Σαν λαός πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε. Να συμπλεύσουμε με την Ευρώπη ή να γίνουμε Μέση Ανατολή. Αν πραγματικά θέλουμε να ζήσουμε μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια με τις υποχρεώσεις και τον τρόπο που ζουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, εφόσον «ανήκομεν» εκεί και νομισματικά και οικονομικά, ή θα πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε ένας «ερμαφρόδιτος» λαός πότε με τη Δύση, και ποτέ με την Ανατολή. Εμείς ως «γνήσιοι Έλληνες», μάθαμε να επωφελούμαστε τις απολαβές και τις ευκολίες των ευρωπαίων και το ραχάτι της ανατολίτικης κουλτούρας.
Ε! αυτά τα δυο πράγματα μαζί δεν γίνονται και είναι αυτά που μας έφεραν εδώ. Με αυτά και πολλά άλλα, που δεν είναι του παρόντος, φτάσαμε στην ακήρυχτη «πτώχευση» προσπαθώντας να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας ακόμη και σήμερα.
Σε μια χώρα που έχει έντεκα εκατομμύρια πληθυσμό, βυθισμένη στον αμοραλισμό πιστεύω λίγοι απέμειναν οι αληθινά σκεπτόμενοι πολίτες. Το Κυρίαρχο είναι η ιδιοτέλεια και η αδιαφορία για συλλογική προσπάθεια με εξαίρεση κάποιες φιλότιμες μεμονωμένες πρωτοβουλίες. Το σωστό είναι να καταπολεμηθεί το σάπιο κατεστημένο, τουλάχιστον, να μην πεθάνουμε όλοι βλάκες. Οι Έλληνες έχουμε κρυμμένη ψυχοδυναμική, εγκλωβισμένη σε ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που δεν πάει άλλο. Αυτό πρέπει να αλλάξει και να αλλάξει τώρα.
