Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Κυπριακή τραγωδία - του Κώστα Μήτσιου

Ολόκληρη η κυπριακή ιστορία είναι γεμάτη από θρύλους και κατορθώματα, από νίκες και θριάμβους των ηρωικών Κυπρίων αγωνιστών εναντίον των πολυπληθών κατακτητών. Πολύπαθο και θρυλικό νησί η Κύπρος. Ιστορική έπαλξη του Ελληνισμού. Εθνικά Ιεροσόλυμα.


Αλλά η κυπριακή τραγωδία δεν είναι μόνο τα τόσα φοβερά και επαίσχυντα που έγιναν, η κατάκτηση, η προσφυγοποίηση, η αρπαγή, οι φόνοι, οι εξαφανίσεις, η λεηλασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι και αυτά που γίνονται και εκείνα που σχεδιάζονται. Είναι η κατοχή που συνεχίζεται παρά τα αλλεπάλληλα ψηφίσματα Οργανισμών και Ενώσεων.

Σε έναν κόσμο όπου ο φονταμενταλισμός και το συμφέρον σπέρνουν το θάνατο και την καταστροφή, σε έναν κόσμο που καταρρέει χτυπημένος από τη μισαλλοδοξία, τον πόλεμο και την ασυνέπεια, σε έναν κόσμο που οι ταγοί των λαών αποποιούνται τις ευθύνες τους, η κυπριακή τραγωδία αποτελεί τη «λάλο σιωπή» που αντηχεί στα πέρατα της οικουμένης ως διαμαρτυρία και εντροπή.

Η συνεχιζόμενη δοκιμασία με παντοειδείς προκλήσεις και αδικίες των αδελφών μας Κυπρίων δεν μας αφήνει αδιάφορους. Η μεροληψία και η υποκρισία των συμμάχων μας και των διεθνών Οργανισμών αποκαρδιώνουν τον Ελληνισμό και επιβεβαιώνουν τον εθνικό μας ποιητή: «Δεν είν’εύκολες οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλή».

Οι Κύπριοι αδελφοί μας βιώνουν καθημερινώς τις οδυνηρές συνέπειες της τουρκικής εισβολής, αποκαρδιώνονται από τους συμμάχους τους και διδάσκονται από τα λάθη τους. Μπορούν, επομένως, να συμφωνήσουν απόλυτα με την άποψη ότι τα κεφαλαία γράμματα μαγνητίζουν την προσοχή και εντυπωσιάζουν, αλλά η ιστορία γράφεται με τις μυριάδες των μικρών γραμμάτων.

Η κυπριακή τραγωδία συνεχίζεται, ελέγχει τους υπαίτιους, υπενθυμίζει τις ευθύνες και αποτελεί ντροπή για τους ελεύθερους ανθρώπους, για την Ενωμένη Ευρώπη και τους διεθνείς Οργανισμούς.

Εκφράζουμε ως Έλληνες και ελεύθεροι πολίτες τη δικαιολογημένη αγανάκτησή μας προς όσους μπορούν αποτελεσματικά να δράσουν και να σταματήσουν τη δοκιμασία του κυπριακού λαού, αλλά σιωπούν και αδιαφορούν ή υποδαυλίζουν και συντηρούν την αδικία.