Φυσικά και με το σύρμα που την τρίβει, σίγουρα θα προκαλέσει διάφορα τραύματα πάνω στο ανάγλυφο του νομίσματος αλλά δεν είναι δα και ο πάγκος του μαγαζί από τα ακριβά που γδέρνουν τους συλλέκτες με την τιμή των αντικειμένων που διαθέτουν. Αυτός πουλάει διάφορα πράγματα που αγοράζει ή προμηθεύεται απ’ εδώ και από εκεί κι έτσι ικανοποιεί κι εκείνους που θέλουν κάτι αλλά δεν μπορούν να το αγοράσουν «του κουτιού», όπως λέγεται και ικανοποιούνται με τα δεύτερα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως και στου Γιώργου τον Πάγκο μπορεί κάποιος να βρει τους «θησαυρούς» που έχει στη σκέψη του αλλά αυτό απαιτεί καθημερινές επισκέψεις στο Μοναστηράκι και τακτική επικοινωνία μαζί του.
Η τσίγκινη δραχμή του Καποδίστρια που γυάλιζε ο Γιώργος, πουλιέται τουλάχιστον ένα ευρώ ή και δυο, ανάλογα με τις ζημιές που έχει στην επιφάνειά της και η εικόνα με έβαλε σε σκέψεις του είδους: τι θα γίνει αν γυρίσουμε πίσω στη δραχμή και τι θα απογίνουν τα ευρώ που το αντίτιμό τους είναι όπως όλοι γνωρίζουμε 340 παλιές δραχμές και κάτι ψιλά, όπως κανόνισαν οι πολιτικοί μας αφέντες τότε, την εποχή των παχιών αγελάδων.
Δεν μπορώ να σας μεταφέρω όλη την κουβέντα που κάναμε εκεί χθες το μεσημέρι αλλά όπως κατάλαβα, η κατάσταση με το ευρώ θα είναι όπως με τις εγγλέζικες λίρες, οι οποίες έπαιξαν το ρόλο του σκληρού νομίσματος έναντι της αδύναμης τότε δραχμής κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία και οι περισσότερες και πλέον σημαντικές αγοραπωλησίες ή καταθέσεις στις τράπεζες γινόταν σε εγγλέζικες λίρες ανεξάρτητα αν αυτές γυάλιζαν ή όχι και τα οποία ευρώ, θα τα βρίσκουμε πλέον είτε στη μαύρη αγορά ή στα ταμεία των τραπεζών, όπως κάνουν και τώρα οι αληθινοί νοικοκυραίοι για να είναι ασφαλείς…
