Γράφει ο Ηλίας Προβόπουλος
Λέμε συνήθως ότι «χορτάριασε» η αυλή, η πόρτα, το μνήμα, ακόμα και το μυαλό ορισμένων και εννοούμε πως για διάφορους λόγους το συγκεκριμένο σημείο που αναφέρουμε υπολείπεται της παρουσίας, της χρήσης και της φροντίδας από τον άνθρωπο. Δεν έχω ακούσει όμως ποτέ να λέμε πως «χορτάριασε το κρεβάτι» κάποιας ή κάποιου γιατί σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούμε άλλες πιο καίριες εκφράσεις...
Έτσι η έκφραση αυτή είναι άχρηστη μπροστά σε ένα αληθινά χορταριασμένο κρεβάτι όπως αυτό της φωτογραφίας που είδα πριν μέρες κάτω από μια μεγάλη δρυ στην περιοχή Βουλωμένη στα βοσκοτόπια της τέως κοινότητας Αμύριανης (Μαραθιάς) στην κεντρική Ευρυτανία.
Το σιδερένιο κρεβάτι δεν είχε ποτέ θέση εκεί και η παρουσία του οφείλεται στον Κώστα Λάμπρου (Τραγδάρα) που εκεί κοντά έχει μαντρί με αιγοπρόβατα και σκύλους να τα φυλάνε. Απαιτείτο όμως κάποιες βραδιές του καλοκαιριού συνήθως να βρίσκεται και ο ίδιος εκεί και γι’ αυτό εγκατέστησε κάποτε αυτό το παλιό κρεβάτι κάτω από το δέντρο και κοιμόταν και ήταν απόλαυση όπως ομολογεί ν’ ακούει μέσα στη νύχτα το κοπάδι να βόσκει και τα νυχτοπούλια να σκούζουν και να βλέπει τον γαλαξία και τα αστέρια να πέφτουν στη γη τον Αύγουστο. Από τους πιο τακτικούς δε επισκέπτες του κρεβατιού ήταν οι λαγοί που γνωρίζοντας καλά πως η περιοχή όπου βρίσκονταν η εγκατάσταση ήταν καταφύγιο θηραμάτων πολλές φορές λούφαζαν κάτω από το κρεβάτι και δεν ήταν σπάνιο ο Κώστας να τους πιάνει απ’ τα αυτιά κι αυτοί λαχτάριζαν από το φόβο μέχρι να ελευθερωθούν.
Με τον καιρό όμως ο Κώστας εγκατέλειψε τη συνήθεια να κοιμάται κάτω από το δέντρο και το στρώμα σιγά – σιγά έλιωσε. Έτσι βρήκαν την ευκαιρία τα χορτάρια να ψηλώσουν και να περάσουν ανάμεσα από τα σκουριασμένα ελάσματα και δημιουργούν την εντύπωση πως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να λέμε πως «χορτάριασε το κρεβάτι» και να τη χρησιμοποιούμε μεταφορικά και σε περιπτώσεις που αυτό δεν βρίσκεται μόνο κάτω από ένα δέντρο δίπλα σε ένα μαντρί…
