Αυτός ο ληστρικός καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος, που δεν επιτρέπει σε κόμματα με ποσοστό 2,90% να εκφραστούν κοινοβουλευτικά και που στο 18,85% δίνει 108 έδρες και στο 16,78% δίνει 52 έδρες είναι η πραγματική αιτία μη δημοκρατικής έκφρασης, που οδηγεί σε ακυβερνησία.
Η αδυναμία 1.200.000 περίπου ψηφοφόρων, ποσοστού 19,03% (μεγαλύτερο του πρώτου κόμματος) να εκφραστεί κοινοβουλευτικά είναι δημοκρατικά απαράδεκτη.
Το κόμμα μας έγκαιρα, αλλά και λίγες μέρες πριν την προκήρυξη των εκλογών, είχε προτείνει την καθιέρωση της απλής και ανόθευτης αναλογικής σαν το μοναδικό συστήμα αντιστοίχησης των διαθέσεων του λαού με τις έδρες του κοινοβουλίου.
΄Ομως η λύπη μου είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί, έχοντας δεδομένο τον εκλογικό νόμο, υπήρξε άρνηση συνεργασίας από πλευράς Οικολόγων με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ, σε όλα τα σοβαρά ζητήματα περιβάλλοντος (εργοστάσιο αποτέφρωσης στην Κερατέα, ορυχεία χρυσού στην Χαλκιδική, Ασωπός, εργοστάσιο καύσης αποβλήτων στη Μεγαλόπολη κ.λ.π.) βρισκόταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα με όποιο πολιτικό κόστος.
Παρ’ όλο που οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν με σαφήνεια διατυπώσει την αντίθεσή τους στις μνημονιακές πολιτικές και στα σχέδια ξεπουλήματος και υποταγής της χώρας μας στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, παρ’ όλο που σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και προστασίας του περιβάλλοντος είμαστε σύμφωνοι, η συνεργασία δεν κατέστη δυνατή.
Χρειάζεται μεγαλύτερη εμβάθυνση και κριτική στο μοντέλο του καταναλωτικού και ενεργοβόρου καπιταλισμού.
Πρέπει να ξαναδούμε μαζί ένα άλλο μοντέλο με συμβιωτικές σχέσεις με τη φύση, ποιότητα ζωής και αισθητική, μια άλλη παραγωγή και αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.
Αλλά δεν μπορεί κανείς να πει ότι προϋπόθεση για αυτά δεν είναι πρώτα και κύρια να επιβιώσει ο λαός μας απ’ αυτή την λαίλαπα, που τα ξένα κεφάλαια και οι ντόπιοι υποτελείς πολιτικοί τού επέβαλαν.
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να σταματήσει η αφαίμαξη των τόκων από τους τοκογλύφους που οδήγησαν στην καταβύθιση μισθών και προνιακών παροχών με στόχο την καταβολή των «δόσεων» στους δανειστές.
Που οδηγούν αναπόφευκτα στην οικονομική προσφυγοποίηση μεγάλου μέρους επιστημόνων, τεχνικών, γιατρών και της ειδικευμένης εργασίας.
Που με το ιδεολόγημα της ανταγωνιστικότητας οδηγούν στην ανεργία και εξαθλίωση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, τις οικογένειές τους και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους που τώρα ξεκινάνε τη ζωή τους.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η χώρα μας πρέπει να ενεργοποιήσει τις παραγωγικές της δυνάμεις, να περιορίσει τον μεταπρατισμό και να οδηγηθεί στη δική της αυτοδύναμη ανάπτυξη.
Κατά την γνώμη μου, τα αποτελέσματα των εκλογών (παρά την αδικία τους) το πρώτο μήνυμα που στέλνουν είναι η ανάγκη για ενότητα και συνεργασία όλων των δυνάμεων που ζητάνε μια άλλη πορεία της χώρας έξω από την λογική των «αγορών», των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος της χώρας.
Με αυτές τις σκέψεις πιστεύω πως η δημιουργία σχέσεων συνεργασίας και ενότητας και με τις δυνάμεις των Οικολόγων Πράσινων θα συμβάλουν στον κοινό στόχο που είναι καλύτερες συνθήκες ζωής για το Λαό μας, φιλικότερες σχέσεις με το περιβάλλον και ανατροπή της δράσης του «αχαλίνωτου» χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου της «εργοδοτικής πειθαρχίας» της κακοδιαχείρισης του δημόσιου τομέα και της ατιμωρισίας της διαφθοράς.
