Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος: «Ένας σπουδαίος Ευρυτάνας στην Αμερική με Αγώνες για την Ελλάδα, τη γλώσσα, την Ομογένεια»

 Για τον συντοπίτη μας και διακεκριμένο Ευρυτάνα επιχειρηματία Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο ή Γκρέγκορι Πούλος, που δραστηριοποιείται εδώ και 60 περίπου χρόνια στην Αμερική έχουμε ξαναγράψει στην εφημερίδα μας, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά τόσο στην εν γένει επιχειρηματική δράση, όσο στο τεράστιο κοινωνικό του έργο.

Σήμερα, θα κάνουμε μια νέα αναφορά στον σπουδαίο αυτό ομογενή μας, καθότι ο Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος, ήταν στις 9 Σεπτεμβρίου 2012, το τιμώμενο «Πρόσωπο» στο ένθετο της έγκριτης εφημερίδας της ομογένειας ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Σταύρο Μαρμαρινό, ο κ. Ζαχαρόπουλος «τίμησε και τιμά την ελληνική ομογένεια με το ήθος, τον πατριωτισμό, την επιτυχία του ως επιχειρηματίας και τη σωστή οικογένεια που δημιούργησε. Είναι ο αθόρυβος εργάτης της προσφοράς που αποτελεί παράδειγμα για τους νεότερους».

Επ΄ ευκαιρία του μικρού αυτού αφιερώματος στον κ. Ζαχαρόπουλο, κάνουμε γνωστό το γεγονός ότι πολύ σύντομα, πιθανότατα μέχρι τα Χριστούγεννα, θα κυκλοφορήσει ένα ξεχωριστό βιβλίο με τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής αυτού του σπουδαίου Ευρυτάνα και κυρίως με αναφορά στη δύσκολη περίοδο  του εμφυλίου, που θα φέρει τον τίτλο «Ένας αλλιώτικος αντάρτης στα βουνά της Ευρυτανίας».

Ο συγγραφέας του πονήματος αυτού που θα ξεπεράσει τις 200 σελίδες,  στο εισαγωγικό του σημείωμα αναφέρει τα παρακάτω για τον κ. Ζαχαρόπουλο:

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

«Κατά καιρούς είχα ακούσει πολλά για τον Ελληνοαμερικανό Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο από την Αγία Βλαχέρνα και την σύζυγό του Βιργινία Τσερπέλη από τον Αγαλιανό. Ο κ. Ζαχαρόπουλος μου έγινε ακόμη πιο γνωστός όταν ταξίδεψα για πρώτη φορά στην Αμερική όπου εκεί έμαθα περισσότερα για το σπουδαίο του κοινωνικό έργο αλλά και για την εν γένει θετική του παρουσία για πολλά χρόνια στην ομογένεια. Η πολύχρονη ενασχόλησή του με τα κοινά και κυρίως με τα πολιτιστικά των αδελφών μας Ευρυτάνων της Αμερικής καθώς και το τεράστιο φιλανθρωπικό του έργο, ανέδειξαν τον Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο ως έναν εκ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Αμερική.

Προ δυο ετών, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από πολύ κοντά πλέον αυτόν τον σπουδαίο συντοπίτη μας καθώς και την εκλεκτή σύζυγό του Βιργινία, σε μια ιδιαίτερα προσωπική στιγμή, που θέλησε να την μοιραστεί με συγγενείς, φίλους και γνωστούς στο Καρπενήσι.

Στις 5 Αυγούστου του 2010, ο Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος, διοργάνωσε μια ξεχωριστή συνάντηση στο ξενοδοχείο AVARIS στο Καρπενήσι, για να γιορτάσει με την γυναίκα του Βιργινία, παιδιά, εγγόνια, φίλους, συγχωριανούς και γνωστούς τα ογδοηκοστά γενέθλιά του στην πατρίδα.

Μετά το πέρας αυτής της ωραίας κυριολεκτικά γιορτής, στην οποία θα αναφερθούμε στην συνέχεια του βιβλίου μας, ο κ. Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος, μου έδωσε ένα μικρό σημειωματάριο, στο οποίο έχει καταγραφεί, ένα κομμάτι της νεανικής του ζωής, το πιο συγκλονιστικό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, γεμάτο περιπέτεια και πολλές συγκινήσεις. Στο μικρό αυτό βιβλίο ο Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος αναφέρεται με ντοκουμέντα στον εμφύλιο σπαραγμό και κυρίως στην προσωπική του συμμετοχή σ΄ αυτόν ως αντάρτης στα ευρυτανικά βουνά.

Οι μαρτυρίες και τα γεγονότα όπως τα αφηγείται εντυπωσιάζουν καθότι περιγράφονται με λεπτομέρειες από έναν νέο άνθρωπο που τα έζησε σε μια εποχή δύσκολη και κάτω μάλιστα από τραγικές συνθήκες.

Ο Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος στην αφήγησή του, δεν τάσσεται ούτε υπέρ του Δημοκρατικού Στρατού, που με την βία τον επιστράτευσε, ούτε βέβαια και υπέρ της τότε διαμορφωμένη χωροφυλακής, που τον τυράννησε μέχρι να γυρίσει στο σπιτικό του». 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟ – ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ»

“Ο Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1930 στην Αγία Βλαχέρνα, γνωστότερη ως Ερκίστα. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του και κυρίως εκείνα της κατοχής και του Εμφυλίου σπαραγμού, ήταν χρόνια σκληρά, χρόνια δοκιμασίας και βαθύτατου πόνου. Όλο αυτό το μακρύ χρονικό διάστημα, από την ημέρα που πρωτοπήγε Σχολείο και αντίκρισε τον καλό του δάσκαλο τον αείμνηστο Σταύρο Γεροντογιάννη, μέχρι τον Αύγουστο του 1951, που αποφάσισε να φύγει στην ξενιτιά αναζητώντας όπως χιλιάδες αδέλφια μας, ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο και την φαμίλια του, η ζωή του νεαρού Γρηγόρη Ζαχαρόπουλου, ήταν μια ζωή γεμάτη πόνο, γεμάτη λαχτάρες, μια ζωή που αν κάποια στιγμή γίνει βιβλίο, όπως πολλές φορές έλεγε, θα μπορούσε να χωρέσει σε εκατοντάδες σελίδες. Με την χάρη της Παναγίας της Προυσιώτισσας, που τόσο ευλαβείται ο κ. Ζαχαρόπουλος, ήλθε αυτή η στιγμή και το μικρό αυτό βιβλίο είναι πλέον πραγματικότητα.

Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και είδε πολλές φορές τον χάρο με τα μάτια του, σε κείνη την δύσκολη για την πατρίδα εποχή, που όλα τασκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Ο κ. Γρηγόρης όμως έχοντας ως μέγα φρουρό και φύλακά του πάντα την Μεγαλόχαρη, όπως προαναφέραμε, άντεξε και ξεπέρασε τα όσα κακά και αναπάντεχα του παρουσιάστηκαν όλο αυτό το διάστημα του πολέμου και του κυνηγητού.

Άντεξε την πείνα, τον πόνο, τις κακουχίες, τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τον διωγμό και στο τέλος βγήκε νικητής της ζωής με το πέρας αυτού του εμφύλιου σπαραγμού καταφέρνοντας να αποδράσει ηρωικά από εκείνους που τον είχαν συλλάβει, αλλά και έντονα προβληματισμένος, για τα επόμενα βήματα στην ζωή, μια ζωή πολύ δύσκολη στην πατρίδα μας και στην Ευρυτανία ειδικότερα μετά τα όσα είχαν συμβεί. Αυτός ο προβληματισμός τον οδήγησε στην μεγάλη απόφαση να φύγει από την λαβωμένη πατρίδα εκείνη την εποχή, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στη ζωή του.

Δύσκολη απόφαση και βαρύς ήταν ο πόνος στην καρδιά του, όπως ο ίδιος μας είπε, όταν φεύγοντας από το χωριό για την Αμερική, γύρισε για τελευταία φορά να αποχαιρετήσει το πατρικό του σπίτι, τους λατρευτούς του γονείς, την γενέθλια γη που έκανε τα πρώτα του βήματα σε τούτο τον κόσμο. Μέχρι να γείρει στο διάσελο (τοποθεσία στην άκρη του χωριού) έκλεγε συνέχεια και δεν θυμάται πόσο ακόμη.

Πήγε στην Αμερική, έσκυψε το κεφάλι και έχοντας πάντα σφιχτά στην καρδιά του την μικρή Ελλάδα μας και την Μεγαλόχαρη, την Παναγιά μας την Προυσιώτισσα, εργάστηκε μέρα και νύχτα για να δημιουργήσει περιουσία και στην συνέχεια μια ευλογημένη οικογένεια όπως την ονειρεύονταν από μικρός.

Η Κυρά της Ρούμελης δεν του χάλασε το χατίρι και τα καλά αποτελέσματα έρχονταν συν τω χρόνω το ένα κοντά στο άλλο.

Ο κ. Γρηγόρης, άνθρωπος έξυπνος και δημιουργικός, απόκτησε περιουσία, παντρεύτηκε την εκλεκτή σύντροφό του, την εξαίρετη κ. Βιργινία, υπόδειγμα καλής συζύγου και λατρευτής μητέρας με την οποία απέκτησαν με την χάρη του Θεού, 3 παιδιά και 5 εγγόνια.

Στην συνέχεια όμως αυτού του πονήματος που έχεις στα χέρια σου φίλε αναγνώστη, δεν θα μόνο πληροφορηθείς για την 80χρονη πορεία αυτού του ανθρώπου, αλλά θα μάθεις συγκλονιστικές λεπτομέρειες από την ζωή του Γρηγόρη Ζαχαρόπολου, ως αντάρτη στα ευρυτανικά βουνά και όχι μόνο». Περισσότερα για το βιβλίο αυτό, θα γράψουμε σε επόμενο φύλλο μας.

Στο ένθετο λοιπόν του ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΡΥΚΑ, ο συνάδελφος κ. Μαρμαρινός, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον κ. Ζαχαρόπουλο, στην επαγγελματική του επιτυχία στην Αμερική, στην άψογη και ευλογημένη οικογένεια του, αλλά κα στο πολύ σημαντικό κοινωνικό και φιλανθρωπικό του έργο, με πολλούς και σπουδαίους αγώνες για την ομογένεια.

«Ο Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος», αναφέρεται στο ένθετο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΡΥΚΑ, « προσφέρει για χρόνια τις υπηρεσίες του στο Σύλλογο Ευρυτάνων Αμερικής, «Παναγία η Προυσιώτισσα» στον οποίο διετέλεσε πρόεδρος, ενώ σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρός του, καθώς και πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής του. Είναι επίσης πρώην πρόεδρος της οργάνωσης Ανδρών της κοινότητας Αγίου Νικολάου του Φλάσινγκ στη Ν. Υόρκη, καθώς και αντιπρόεδρος του τμήματος της AHEPA στο Φλάσινγκ. Για 14 χρόνια ήταν μέλος του κοινοτικού συμβουλίου του Αγ. Νικολάου, Φλάσινγκ, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε διάφορες επιτροπές.

Από την πολύχρονη ανάμειξή του στα κοινά, ο κ. Ζαχαρόπουλος έχει διάφορες πολύτιμες εμπειρίες. «Όταν αναμίχτηκα για πρώτη φορά, οι ομογενειακοί σύλλογοι είχαν πολλά μέλη νεοφερμένους από την Ελλάδα», είπε. «Εμείς οι μεγαλύτεροι σιγά- σιγά φεύγουμε και είναι κάπως δύσκολο για τους νεότερους να ασχοληθούν με τις ομογενειακές οργανώσεις. Όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν καθήκον να κάνουν ό,τι κάναμε κι εμείς οι παλιότεροι. Προσπαθούμε όλοι, να φέρουμε κοντά τους νέους. Να, στο δικό μας σύλλογο, την ‘Παναγία Προυσσιώτισα’ δώσαμε τη σκυτάλη στους νέους. Ο πρόεδρός μας, Ανδρέας Γκούστας, είναι 33 χρονών».

Ο κ. Ζαχαρόπουλος υποστηρίζει ότι η Ομογένεια περνά σήμερα κρίση. «Οφείλεται σε μια απάθεια», δικαιολόγησε. «Δεν υπάρχει πια ο ενθουσιασμός και η όρεξη που υπήρχαν παλαιότερα. Βλέπουμε τι γίνεται σε ορισμένες οργανώσεις... Γίνονται καυγάδες και φασαρίες, τα βλέπουν οι νέοι μας και φεύγουν... Δεν μπορούν να μείνουν με τέτοιες καταστάσεις. Εάν συνεχιστούν αυτά, θα έχουμε συνεχώς απώλειες με τη νεολαία μας».

Ο κ. Ζαχαρόπουλος γνώρισε τη σύζυγό του, Βιργινία, σε κάποιο γάμο στην Ελλάδα και παντρεύτηκαν στον ιερό ναό του Αγ. Νικολάου, Φλάσινγκ, στις 13 Μαΐου 1956. «Δοξάζω το Θεό που ήλθε στο δρόμο μου η Βιργινία», είπε. «Είναι άψογη σαν σύζυγος, σαν μητέρα και σαν άνθρωπος, ενώ είναι η καλύτερη γιαγιά για τα πέντε εγγόνια μας. Η Βιργινία έχει πολλά χαρίσματα, είναι πολύ πιστή στο Θεό και πάντα με τις ωραίες συμβουλές και ευχές της. Βοήθησε τα παιδιά μας να πάνε στο Ελληνικό και στο Κατηχητικό σχολείο».

Από το γάμο του κ. Ζαχαρόπουλου με την σύζυγό του, Βιργινία, γεννήθηκαν τρία παιδιά, ο Δημήτρης, που ασχολείται με τα εστιατόρια, η Μαρία, καθηγήτρια Γυμνασίου και ο Γιάννης, που εργάζεται στους σιδηροδρόμους. Ο πρώτος έχει δύο παιδιά, τη Βιργινία η οποία μάλιστα παντρεύτηκε πέρυσι και τη Μαργαρίτα. Η κόρη έχει δύο, τον Μιχάλη και τον Ματθαίο και ο Γιάννης, μια κόρη, την Αναστασία.

Τον Μάιο του 1989 ο κ. Ζαχαρόπουλος προσκλήθηκε από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, και παραβρέθηκε σε συγκέντρωση και δεξίωση που παρατέθηκε για υποστηρικτές του. «Για ‘μένα, ήταν πολύ συγκινητικό», σχολίασε σχετικά ο κ. Ζαχαρόπουλος. «Είχα πάρει μαζί και την κόρη μου, Μαρία, η οποία το ήθελε πολύ».

Σε επιστολή που του είχε στείλει τον Οκτώβριο του 1989 ο τότε κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, Μάικ Δουκάκης, ο οποίος ήταν την προηγούμενη χρονιά υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία των ΗΠΑ, κάνει αναφορά στην υποστήριξη του κ. Ζαχαρόπουλου, ζητώντας και πάλι τη συμπαράστασή του στους νέους πολιτικούς του στόχους και επαινεί τη δύναμη της Ομογένειας και τις εθνικές πολιτιστικές αξίες.

Ο κ. Ζαχαρόπουλος έχει τιμηθεί και από διάφορους φορείς. Μεταξύ άλλων, τιμήθηκε από την κοινότητα του Αγ. Νικολάου του Φλάσινγκ σε ετήσια χοροεσπερίδα της, καθώς και από την οργάνωση Ανδρών της και από την AHEPA.

Όλοι όσοι τον γνωρίζουν, δείχνουν την εκτίμηση προς το πρόσωπο, το έργο και την προσφορά του. Μεταξύ άλλων, ο πρώην δήμαρχος Καρπενησίου, Βασίλης Καραμπάς, χαρακτήρισε τον Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο, «γνήσιο Έλληνα και γνήσιο Ευρυτάνα», ενώ ευχήθηκε να καθοδηγεί με το παράδειγμα ζωής του, όλους τους νεότερους»

Περισσότερα για τον Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο, στις σελίδες του βιβλίου του που θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα.

ΒΑΣΩ ΦΕΓΓΟΥΛΗ