Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Καιρός του ποιήσαι

Κάνοντας μια μέρα έναν απολογισμό πάνω στα λόγια που είπαμε και μας είπαν, με διάθεση αυτοκριτικής και υπευθυνότητας, θα διαπιστώσουμε έκπληκτοι το μέγεθος της ποσότητας και το είδος της ποιότητας. Φιλοφρονήσεις, υποκρισίες, επίδειξη ρητορικής δεινότητας, φλυαρία, ματαιοδοξία, υποσχέσεις, συμβουλές, ομιλίες και διαλέξεις. Πολλά λόγια, λίγη ουσία σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας.
Τα παντός είδους κοινωνικά, επιστημονικά, πνευματικά, θρησκευτικά, εθνικά θέματα, ποιότητα ζωής, επιβίωσης, οικονομίας, είναι για συζητήσεις, συσκέψεις, διαβουλεύσεις και διασκέψεις. Στην ουσία μηδέν. Έτσι η πραγματική εργασία, η πράξη, το έργο κοντεύουν να καταντήσουν ταυτόσημα με τη φλυαρία. Τα προβλήματα μένουν ανέπαφα,η ζωή στην ουσία της πάσχει, ο ανθρώπινος πόνος και η δυστυχία πολλαπλασιάζονται, η πείνα και η ανεργία καλπάζουν, η ψυχρότητα, η αδιαφορία και ο ατομισμός βασιλεύουν.
Ο άνθρωπος, ο κατακτητής του διαστήματος, διατελεί σε διάσταση από το συνάνθρωπο, σε απόσταση αβυσσαλέα από τον «πλησίον». Αμέτοχοι και ασυγκίνητοι οι άνθρωποι για τα προβλήματα των συνανθρώπων τους, των συμπολιτών τους, αδιαφορούν απάνθρωπα. Οι ενδεείς συνάνθρωποί μας περιμένουν τη συναντίληψή μας, τη συμπόνοια μας, τη συνδρομή μας, το ενδιαφέρον μας.
Μπροστά σε ένα θέαμα οικτρό, αποκρουστικό, αποτρόπαιο, απάνθρωπο δεν έχουμε το δικαίωμα να μείνουμε απαθείς ή να το αντιπαρέλθουμε. Είναι καιρός να κάνουμε κάτι, γιατί η απραξία μάς μειώνει ως πολιτισμένους ανθρώπους, ως χριστιανούς, ως κοινωνία, ως Εκκλησία.
Είμαστε διαχειριστές και οικονόμοι των αγαθών που αποκτήσαμε με την εργασία μας και μας έδωσε ο Θεός. Γι’ αυτό «του πεινώντος εστίν ο άρτος, ον συ κατέχεις, του γυμνητεύοντος το ιμάτιον, του ανυποδέτου το υπόδημα, του χρήζοντος το αργύριον...» κατά το Μ. Βασίλειο. Αλλά και κατά τον Ι. Χρυσόστομο, «ουδέν ψυχρότερον χριστιανού, ετέρους μη σώζοντος».
Ποιος ξέρει, ίσως η σημερινή μας ευαισθητοποίηση, η παλμική κίνηση της καρδιάς μας στην αγάπη, μας επιτρέψουν να ανοίξουμε έναν καινούργιο δρόμο που θα μας φέρει κοντά στον άνθρωπο και θα κάνει ανθρωπινότερη την κοινωνία μας. Να γίνουμε συνάνθρωποι και συναντιλήπτορες. Η εποχή μας το έχει ανάγκη.

kostasmitsios@yahoo.gr