Το αρχαίο ρητό «δούναι και λαβείν» όπως αποδεικνύετε στην πράξη αδέλφια μου δεν έχει εφαρμογή στις μέρες μας. Η εμπορική κίνηση, που λένε οι συναλλασσόμενοι, δεν υπήρξε στις γιορτές και ούτε πρόκειται να υπάρξει, τα μαγαζιά και στον τόπο μας πάνε για κλείσιμο, δεν κινείται το χρήμα στην αγορά, δεν υπάρχει πάρε-δώσε, παρά μόνο δώσε και ξαναδώσε, στον Στουρνάρα μέχρι τελικής πτώσεως. Στον ιδιωτικό τομέα, οι μισθοί έχουν φτάσει στο ναδίρ, κατά κανόνα. Με σχεδόν δύο δεκαετίες προϋπηρεσίας, πληρώνεσαι με μισθό πρωτοδιοριζομένου της προ κρίσης εποχής και δεν βλέπεις προοπτική αύξησης.
Από την άλλη, οι φόροι αυξάνονται, οι υποχρεώσεις τρέχουν και τα χρέη συσσωρεύονται. Χρειάζεσαι 2-3 δουλειές για να τα βγάλεις πέρα, με τα σημερινά δεδομένα. Να ταΐσεις την οικογένεια, να πληρώσεις το ενοίκιο, το δάνειο, τη ΔΕΗ, νερό, τηλέφωνο, κοινόχρηστα και φυσικά τους φόρους σου ως συνεπής φορολογούμενος και τίμιος Έλληνας, η μήπως δεν είναι έτσι.
Προσπαθείς να κρατηθείς στην κατηγορία και να συντηρήσεις τα υπάρχοντά σου, το ακίνητο που άφησαν οι γονείς σου, να διασώσεις το σπίτι που απέκτησες με δάνειο και πρέπει να αποπληρώσεις. Τα έσοδά σου γίνονται δόσεις και στο σουπερμάρκετ αγοράζεις τα άκρως απαραίτητα για να επιβιώσεις, στις ίδιες πάντα συμφέρουσες τιμές, και νιώθεις ευχαριστημένος, καθώς την ίδια ώρα γνωρίζεις καλά ότι κάποιοι ψάχνουν να φάνε στα σκουπίδια.
Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσεις και τα τέλη κυκλοφορίας που πλήρωσες αν είχες γιατί αν δεν είχες, σίγουρα παράδωσες τις πινακίδες κυκλοφορίας και τώρα είσαι χωρίς όχημα. Βέβαια αν έχεις πολυμελή οικογένεια και παιδιά που σπουδάζουν, κλάψτα Χαράλαμπε, διότι δεν βλέπω φως, πως θα μπορέσεις να τα καταφέρεις.
Η εν γένει κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Έλληνες και μεταξύ αυτών και εμείς οι Ευρυτάνες, είναι πλέον τραγική και φοβάμαι μη αναστρέψιμη. Και εδώ σε τούτο τον ευλογημένο τόπο τίποτε ή σχεδόν τίποτε δεν πάει καλά εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Οι περισσότεροι συμπατριώτες μας, βρίσκονται σε απόγνωση και το όλο κλίμα πάει από το κακό στο χειρότερο. Στα χωριά μας, οι συμπατριώτες μας τα βγάζουν πέρα με πολλές δυσκολίες και οι στερήσεις είναι πλέον εμφανείς σε πολλά σπιτικά.
Ευτυχώς που εμείς οι Ευρυτάνες έχουμε μέσα μας φωλιασμένες πολλές αρετές και σε τούτες τις δύσκολες ώρες έχουμε έλθει πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, δίνοντας δείγματα μεγάλης αλληλεγγύης και συνανθρωπιάς. Ίσως είναι το μοναδικό καλό που μας έχει κάνει η λεγόμενη κατά τους κρατούντες οικονομική κρίση. Το λέω αυτό αδέλφια, διότι η κρίση που περνάμε ως Έλληνες και ως Ευρυτάνες δεν είναι μόνο οικονομική, είναι κυρίως κρίση αξιών και ταυτότητας.
Μπορεί οι σχέσεις μεταξύ μας να έχουν εν δυναμώσει, όμως από την πλευρά των αρχόντων του τόπου μας, δεν είδαμε μέχρι στιγμής καμία κίνηση συμπαράστασης, καμία πράξη αλληλεγγύης. Δυστυχώς οι τοπικοί κρατούντες, που αυτό το διάστημα απασχολούν το πανελλήνιο με άλλα πράγματα, δεν βγήκαν από τον γυάλινο πύργο τους για να συμπαρασταθούν στους συμπατριώτες τους, δεν καταδέχτηκαν να περάσουν από τα χωριά μας, να πουν μια ευχή, ένα καλό λόγο. Βέβαια πως θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό, όταν με την δική τους υπογραφή ή με τις δικές τους πράξεις, έφεραν το τόπο και μας σε αυτή την κατάσταση. Με τι μούτρα θα μπορούσαν να μας κοιτάξουν στα μάτια και τι είχαν να μας πουν;
Ωστόσο αδέλφια, συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις καρέκλες της εξουσίας, συνεχίζουν να ψηφίσουν καταδικαστικά μέτρα για τους συμπατριώτες τους, συνεχίζουν να διοικούν τους Δήμους εις βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων και εκλεκτών τους. Όλους αυτούς το ΣΥΣΤΗΜΑ τους στηρίζει όπως οι εταίροι μας Ευρωπαίοι στηρίζουν την κυβέρνηση και λένε «μπράβο» στους Έλληνες.
Το γαϊδούρι όμως αδέλφια δεν τραβάει άλλο, δεν αντέχει. Όταν λοιπόν παραφορτωθεί, δυο μπορούν να συμβούν, ή να γονατίσει και δεν θα μπορεί να περπατήσει άλλο ή να αγριέψει και να αρχίσει τις κλοτσιές, ρίχνοντας από το σαμάρι το ασήκωτο φορτίο.
Κάπως έτσι πάθαμε κι εμείς και μοιραία φτάσαμε στο ίδιο σημείο. Επομένως δεν μας απομένει τίποτε άλλο. Ή γονατίζουμε και τα παρατάμε ή αποφασίζουμε να πετάξουμε από πάνω μας κάθε είδους φορτίο που μας έφτασε σε αυτή την κατάντια. Προτού όμως πάρουμε την μεγάλη απόφαση θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ετούτος ο τόπος δοξάστηκε γιατί ο λεβέντικος λαός του ποτέ δεν δέχτηκε κανένα δυνάστη για να τον γονατίσει. Εμπρός αδέλφια για να αποτινάξουμε από πάνω μας, όλους αυτούς που τόσα χρόνια ζούσαν εις βάρος μας και εις βάρος των παιδιών μας.
ΝΕΟΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ
