Η επανάληψη της λέξεως ουαί (Ματθ. 23,13) προς τους υποκριτές στο κείμενο του Ι. Ευαγγελίου της Μεγάλης Τρίτης το πρωί πρέπει να μας προβληματίσει.
Τη θέση της γνήσιας διαπροσωπικής σχέσεως παίρνει συχνά πυκνά μέσα στην κοινωνία μας η υποκριτική συμπεριφορά και η μάσκα της συμβατικότητας. Έτσι ο άνθρωπος δημιουργεί μια σωρεία ψυχολογικών μηχανισμών, μέσα στους οποίους χάνεται η προσωπικότητά του και κατασκευάζει ένα οχυρό, το οχυρό της υποκρισίας, μέσα στο οποίο στεγάζεται και αυτοπροστατεύεται, ή πολλές φορές μέσα από το οποίο επιτίθεται εναντίον άλλων, για να στηριχτεί καλύτερα μέσα στη ζωή ο ίδιος.
Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να κρύβει επίμονα την αλήθεια και να δικαιολογεί την άτοπη συμπεριφορά του ενοχοποιώντας το συνάνθρωπό του, η υποκρισία μπαίνει μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Μέσα στον κάθε άνθρωπο διαδραματίζεται πολύ συχνά ένας αδυσώπητος αγώνας ανάμεσα στην ειλικρινή προσωπικότητα και στην ψεύτικη και υποκριτική στάση. Όλοι και σε όλη τους τη ζωή υποκρίνονται. Άλλο είναι και άλλο παρουσιάζονται, άλλα έχουν στην καρδιά τους και άλλα στο στόμα, άλλα εννοούν και άλλα φανερώνουν, άλλα είναι που επιθυμούν και ζητούν, και υποκρίνονται ότι για άλλα εργάζονται.
Ο άνθρωπος, με την ηθοποιία και τον υποκριτικό ρόλο που θεληματικά ή άθελά του πολλές φορές αναλαμβάνει μέσα στην κοινωνική ζωή, ενώ νομίζει ότι εξυπηρετεί καλύτερα τις κοινωνικές του σχέσεις, στην πραγματικότητα βρίσκεται απομονωμένος μέσα στα τείχη που ο ίδιος έκτισε. Και το κλείσιμο αυτό στα τείχη του ατομισμού αποτελεί την πιο άγονη και αντικοινωνική στάση του ανθρώπου.
Οι πολιτικοί μας κόπτονται και υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, την παιδεία, την υγεία και εξαγγέλλουν μεγάλα έργα προεκλογικά, για να τα ξεχάσουν ή να τα αθετήσουν μετεκλογικά με έωλα και αστήρικτα επιχειρήματα. Διατείνονται ότι ασκούν υπερήφανη εξωτερική πολιτική χωρίς ξένες εξαρτήσεις, ενώ έχουμε καταχρεωθεί και απομονωθεί από όλους που μας θυμούνται μόνο όταν είναι να μας λοιδορήσουν ή να μας οικτίρουν. Εξαγγέλλουν αξιοκρατικές προσλήψεις με εξετάσεις και μεταθέσεις με μετρήσιμα κριτήρια, και διορίζουν χιλιάδες κομματικούς οπαδούς ή μεταθέτουν απειράριθμους κομματικούς αντιπάλους.
Η σήψη έχει προχωρήσει και είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να μεταμεληθούμε και να αναγνωρίσουμε ότι η αληθινή συνάντηση με τον συνάνθρωπό μας, χωρίς μηχανισμούς και προστατευτικά οχυρώματα, αποτελεί τη νίκη του χριστιανισμού πάνω στο ειδωλολατρικό ανθρωποκεντρισμό. Η πτώση του οχυρού της υποκρισίας είναι μια ουσιαστική προσφορά του Χριστιανισμού. Μόνο τότε θα αποφύγουμε τις τρομερές συνέπειες από τα φοβερά «ουαί».
kostasmitsios@yahoo.gr
Τη θέση της γνήσιας διαπροσωπικής σχέσεως παίρνει συχνά πυκνά μέσα στην κοινωνία μας η υποκριτική συμπεριφορά και η μάσκα της συμβατικότητας. Έτσι ο άνθρωπος δημιουργεί μια σωρεία ψυχολογικών μηχανισμών, μέσα στους οποίους χάνεται η προσωπικότητά του και κατασκευάζει ένα οχυρό, το οχυρό της υποκρισίας, μέσα στο οποίο στεγάζεται και αυτοπροστατεύεται, ή πολλές φορές μέσα από το οποίο επιτίθεται εναντίον άλλων, για να στηριχτεί καλύτερα μέσα στη ζωή ο ίδιος.
Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να κρύβει επίμονα την αλήθεια και να δικαιολογεί την άτοπη συμπεριφορά του ενοχοποιώντας το συνάνθρωπό του, η υποκρισία μπαίνει μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Μέσα στον κάθε άνθρωπο διαδραματίζεται πολύ συχνά ένας αδυσώπητος αγώνας ανάμεσα στην ειλικρινή προσωπικότητα και στην ψεύτικη και υποκριτική στάση. Όλοι και σε όλη τους τη ζωή υποκρίνονται. Άλλο είναι και άλλο παρουσιάζονται, άλλα έχουν στην καρδιά τους και άλλα στο στόμα, άλλα εννοούν και άλλα φανερώνουν, άλλα είναι που επιθυμούν και ζητούν, και υποκρίνονται ότι για άλλα εργάζονται.
Ο άνθρωπος, με την ηθοποιία και τον υποκριτικό ρόλο που θεληματικά ή άθελά του πολλές φορές αναλαμβάνει μέσα στην κοινωνική ζωή, ενώ νομίζει ότι εξυπηρετεί καλύτερα τις κοινωνικές του σχέσεις, στην πραγματικότητα βρίσκεται απομονωμένος μέσα στα τείχη που ο ίδιος έκτισε. Και το κλείσιμο αυτό στα τείχη του ατομισμού αποτελεί την πιο άγονη και αντικοινωνική στάση του ανθρώπου.
Οι πολιτικοί μας κόπτονται και υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, την παιδεία, την υγεία και εξαγγέλλουν μεγάλα έργα προεκλογικά, για να τα ξεχάσουν ή να τα αθετήσουν μετεκλογικά με έωλα και αστήρικτα επιχειρήματα. Διατείνονται ότι ασκούν υπερήφανη εξωτερική πολιτική χωρίς ξένες εξαρτήσεις, ενώ έχουμε καταχρεωθεί και απομονωθεί από όλους που μας θυμούνται μόνο όταν είναι να μας λοιδορήσουν ή να μας οικτίρουν. Εξαγγέλλουν αξιοκρατικές προσλήψεις με εξετάσεις και μεταθέσεις με μετρήσιμα κριτήρια, και διορίζουν χιλιάδες κομματικούς οπαδούς ή μεταθέτουν απειράριθμους κομματικούς αντιπάλους.
Η σήψη έχει προχωρήσει και είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να μεταμεληθούμε και να αναγνωρίσουμε ότι η αληθινή συνάντηση με τον συνάνθρωπό μας, χωρίς μηχανισμούς και προστατευτικά οχυρώματα, αποτελεί τη νίκη του χριστιανισμού πάνω στο ειδωλολατρικό ανθρωποκεντρισμό. Η πτώση του οχυρού της υποκρισίας είναι μια ουσιαστική προσφορά του Χριστιανισμού. Μόνο τότε θα αποφύγουμε τις τρομερές συνέπειες από τα φοβερά «ουαί».
kostasmitsios@yahoo.gr
