Ο Γρηγόρης γεννήθηκε στη Γρανίτσα όπου και ζει. Από μικρός του άρεσε πολύ να ακούει μουσική και δη παραδοσιακή μουσική. Το ενδιαφέρον και η αγάπη του για τον κόσμο της μουσικής, έγινε πράξη στην ζωή του, πριν ακόμη τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο, καθότι μόλις στα 11 του, κατάφερε να αποκτήσει το δικό του βιολί και να παίζει διάφορα τραγούδια από τα ακούσματα που είχε.
Στην Γρανίτσα, υπήρχε ένα καφενεδάκι του αείμνηστου Μιχάλη Πετχαβά, γνωστότερου ως κούπα. Ο γραφικός αυτός άνθρωπος όπως μας αναφέρει ο Γιώργος Τάσιος, ήταν γνωστός στην περιοχή με τον εύθυμο και αγνό τρόπο όπου μπορούσε να διασκεδάζει τους θαμώνες του. Στο καφενείο του είχε και ένα βιολί με το οποίο έπαιζε και τραγουδούσε με το δικό του χαρακτηριστικό ύφος. Ο καλοκάγαθος λοιπόν Μιχάλης, όχι μόνο δεν αρνιόταν το βιολί του στο Γρηγόρη, αλλά του παραχωρούσε έναν μικρό χώρο για να μπορεί μόνος του να παίζει και έτσι με τον καιρό άρχισε αυτοδίδακτα να βγάζει τις πρώτες μελωδίες. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους γονείς του να τον στείλουν στην Αθήνα, στον γνωστό επαγγελματία βιολιτζή Χαράλαμπο Τύμπα, για να διδαχθεί τα μυστικά του οργάνου. Αποκτώντας και από εκεί αρκετή εμπειρία επέστρεψε στο χωρίο του, όπου και άρχισε δειλά, δειλά τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα.
Επιστρέφοντας στη γενέθλια γη, συνεργάστηκε με τον αείμνηστο τραγουδιστή Στέφανο Γούλα, τους αδερφούς Τζούβα από το Καταφίλι Καρδίτσας, τον Τάκη Φουρλίγκα, τον Γιάννη Μάκκα, κ.α.. Ο Γρηγόρης όμως δεν ήταν ευχαριστημένος με την απόδοση του και έτσι επισκέφτηκε τον Μπιντέλη Νίκο στα Τρίκαλα, μουσικοδιδάσκαλο και μέλος της τοπικής φιλαρμονικής για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις πάνω στα λαϊκά δρώμενα του οργάνου.
Τα χρόνια περνούσαν και κατατάχθηκε στο στρατό. Τελειώνοντας την θητεία του στη Θεσσαλονίκη παρέμεινε εκεί για 2 χρόνια. Εκεί δούλεψε στην «Ταβέρνα του Φάνη» στην Καλαμαριά και στο κέντρο «Νικολάου» στη Θέρμη. Από εκεί έφυγε για την Αθήνα όπου έπαιξε στην ταβέρνα «Γέρος του Μοριά» στην Πλάκα και για κάποιο διάστημα στον Πειραιά.
Επιστρέφοντας εκ νέου στο χωριό του έρχεται σε επαφή με άλλους νέους Ευρυτάνες μουσικούς και ιδρύουν το 1998-9 το γνωστό σήμερα μουσικό σχήμα «Παιδιά του ανέμου» που αποτελείται από τους Μιχάλη Τριπόδι, Γιώργο Μήτσιου και Σεραφείμ Καριώτη. Το ρεπερτόριο τους ρεμπέτικο, παραδοσιακό και έντεχνο. Με το σχήμα αυτό έκαναν πολλές παρουσίες στο νομό, με μεγαλύτερη αυτή του Καρπενησίου όπου είχαν δικό τους νυχτερινό κέντρο. Το 2003 προσκαλούνται από την ομογένεια της Αμερικής και παίζουν στο Σικάγο, Βόρεια Καρολίνα (Σάρλοτ), Κλίβελαντ και αλλού μέχρι το 2005. Σήμερα ζει στο χωριό του όπου και συνεχίζει με το σχήμα να παίζουν σε όλη την Ελλάδα.
Πέραν του γεγονότος ότι σήμερα ο Γρηγόρης Αλέστας είναι πλέον ένας ολοκληρωμένος μουσικός και ένας σπουδαίος δεξιοτέχνης του βιολιού που δίκαια χαρακτηρίζεται ως «ο βασιλιάς» των μουσικών οργάνων, ο Γρηγόρης είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας λεβέντης Ευρυτάνας, που τιμά και υπηρετεί μα καμάρι την γενέθλια γη και κοντά της όλους τους Ευρυτάνες. Ο Γρηγόρης, δημιουργεί παντού φίλους και στο χώρο του τυγχάνει ιδιαίτερης εκτίμησης τόσο από τους νέους όσο κυρίως από τους μεγαλύτερους συνάδελφους του.
Κλείνοντας να του ευχηθούμε καλή συνέχεια με επιτυχίες στο έργο του δεσμευόμενοι ότι σε επόμενο φύλλο μας, θα προσφέρουμε ένα μοναδικό CD, με μαγευτικές δοξαριές από τον καλό φίλο Γρηγόρη Αλέστα.
