Ήρθε ο καιρός οι πανέλληνες να νιώσουμε ότι στη χώρα μας δεν περισσεύει κανένας. Ότι οι μεγάλες επιτυχίες κερδίζοντας με το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ.
Να ξορκίσουμε τον ατομικισμό, τον δελφινισμό, τον νεποτισμό, τον αριβισμό και το μεγάλο κυνήγι για το φαίνομαι. Να απαλειφτεί από το λεξιλόγιο των Ελλήνων η φθοροποιός λέξη ΜΕΣΟΝ. Θα μου πείτε πως όλα αυτά δεν γίνονται με ευχές πολλές φορές ούτε με τα μνημόνια.
Ναι δεν θα διαφωνήσουμε σε αυτό. Ναι πίσω από τα μνημόνια και τους ευσεβείς πόθους ενός λαού, κρύβονται άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που σχετίζονται άμεσα με την βαθιά ριζωμένη κουλτούρα και το αρνητικό συναισθηματικό φορτίο (θυμός, αδικία) που μας επιβαρύνει τα τελευταία χρόνια με την πολύμορφη κρίση. Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι εμείς οι Έλληνες τα καταφέρνουμε καλύτερα σε περιόδους κρίσεων, είτε αυτές οφείλονται σε έναν πόλεμο είτε μια μεγάλη φυσική (οικονομική, αν θέλετε) καταστροφή. Και είναι τότε που αναπηδά το χάρισμα της φυλής να ανακτήσει ότι έχασε και να προχωρήσει συλλογικά για το καλύτερο, να υπερασπιστεί τα δίκαια. Καλό παράδειγμα είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004. Όταν όλοι οι ξένοι αμφισβητούσαν την ικανότητα των Ελλήνων να οργανώσουν άρτιους αγώνες, οι Έλληνες αποδείξαμε το αντίθετο. Οι Ολυμπιακοί της Αθήνας στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία προς έκπληξη «εχθρών» και φίλων.
Περιττό να αναφερθούμε στον Ελληνικό – Ιταλικό πόλεμο του 1940 όταν οι Έλληνες ενωμένοι ως μια γροθιά αντιμετωπίσαμε επιτυχώς υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις. Η σημερινή αξιακή και οικονομική κρίση μπορεί και πρέπει να μετεξελιχθεί σε ευκαιρία με την προϋπόθεση ότι οι μεγάλοι πυλώνες της κοινωνίας μας, όπως είναι το πολιτικό σύστημα, η δικαιοσύνη, το ιερατείο, οι ακαδημαϊκοί κ.α. θα πάψουν να αρκούνται μόνο στις διαπιστώσεις των κακώς κειμένων, αλλά θα αφυπνίσουν και θα συνεγείρουν τους σημερινούς Έλληνες σε μια πανστρατιά για την ανάκαμψη. Να ξαναστηθεί από την αρχή η σάπια και κακομαθημένη δημόσια διοίκηση. Να προσγειωθούμε ως λαός μακριά από ναρκισσιστικά σύνδρομα αβάσιμων εθνικού μεγαλείου που οδηγεί στον εφησυχασμό και την αυτοδικαίωση.
Η υπέρβαση των μεγάλων αξιακών και οικονομικών προβλημάτων που έχουμε διολισθήσει ως λαός (και όχι μόνον εμείς) δεν μπορεί να γίνει αναστρέψιμη χωρίς βαθιές και επίπονες τομές επαναστατικού χαρακτήρα. Προς την κατεύθυνση αυτή να συμβάλλουμε ως πολιτικοί και πολίτες και γιατί όχι να δεχτούμε και την ξένη τεχνοκρατική συνδρομή που μας προσφέρεται.
«Η κρίση» θα βοηθήσει να αποκεντρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις από την υδροκεφαλική Αθήνα να γυρίσουμε πίσω στο χωριό στην καλλιέργεια του λαχανόκηπου, στην επάνδρωση μικρών επαρχιακών μονάδων παραγωγής. Να δοθούν κίνητρα σε χιλιάδες Έλληνες του εξωτερικού να παλιννοστήσουν και να επενδύσουν στην πατρίδα τους. Οι Έλληνες της διασποράς μαζί με τα κεφάλαια θα εισάγουν καινούργιες ιδέες, γιατί όπως μας λέει ο Κοινωνιολόγος Robert Park είναι φορείς ανανέωσης και δημιουργίας. Πάνω από όλα σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολογία κάθε κρίση περιστασιακά επιβαρύνει τα συναισθήματά μας και το επίπεδο ζωής. Ταυτόχρονα όμως, βοηθάει να αφυπνιστούμε και να ανανήψουμε από τις πολύ κακές συνήθειες που κουβαλάμε από την Τουρκοκρατία.
Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι ιδεαλιστές. Ναι. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι από τους ιδεαλιστές και τους καινοτόμους ήρθαν οι μεγαλύτερες κατακτήσεις στην ανθρωπότητα.
Ποτέ από την γκρίνια, τη συντήρηση, την πεπατημένη και το βόλεμα των ολίγων σε βάρος των πολλών.
Να ξορκίσουμε τον ατομικισμό, τον δελφινισμό, τον νεποτισμό, τον αριβισμό και το μεγάλο κυνήγι για το φαίνομαι. Να απαλειφτεί από το λεξιλόγιο των Ελλήνων η φθοροποιός λέξη ΜΕΣΟΝ. Θα μου πείτε πως όλα αυτά δεν γίνονται με ευχές πολλές φορές ούτε με τα μνημόνια.
Ναι δεν θα διαφωνήσουμε σε αυτό. Ναι πίσω από τα μνημόνια και τους ευσεβείς πόθους ενός λαού, κρύβονται άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που σχετίζονται άμεσα με την βαθιά ριζωμένη κουλτούρα και το αρνητικό συναισθηματικό φορτίο (θυμός, αδικία) που μας επιβαρύνει τα τελευταία χρόνια με την πολύμορφη κρίση. Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι εμείς οι Έλληνες τα καταφέρνουμε καλύτερα σε περιόδους κρίσεων, είτε αυτές οφείλονται σε έναν πόλεμο είτε μια μεγάλη φυσική (οικονομική, αν θέλετε) καταστροφή. Και είναι τότε που αναπηδά το χάρισμα της φυλής να ανακτήσει ότι έχασε και να προχωρήσει συλλογικά για το καλύτερο, να υπερασπιστεί τα δίκαια. Καλό παράδειγμα είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004. Όταν όλοι οι ξένοι αμφισβητούσαν την ικανότητα των Ελλήνων να οργανώσουν άρτιους αγώνες, οι Έλληνες αποδείξαμε το αντίθετο. Οι Ολυμπιακοί της Αθήνας στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία προς έκπληξη «εχθρών» και φίλων.
Περιττό να αναφερθούμε στον Ελληνικό – Ιταλικό πόλεμο του 1940 όταν οι Έλληνες ενωμένοι ως μια γροθιά αντιμετωπίσαμε επιτυχώς υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις. Η σημερινή αξιακή και οικονομική κρίση μπορεί και πρέπει να μετεξελιχθεί σε ευκαιρία με την προϋπόθεση ότι οι μεγάλοι πυλώνες της κοινωνίας μας, όπως είναι το πολιτικό σύστημα, η δικαιοσύνη, το ιερατείο, οι ακαδημαϊκοί κ.α. θα πάψουν να αρκούνται μόνο στις διαπιστώσεις των κακώς κειμένων, αλλά θα αφυπνίσουν και θα συνεγείρουν τους σημερινούς Έλληνες σε μια πανστρατιά για την ανάκαμψη. Να ξαναστηθεί από την αρχή η σάπια και κακομαθημένη δημόσια διοίκηση. Να προσγειωθούμε ως λαός μακριά από ναρκισσιστικά σύνδρομα αβάσιμων εθνικού μεγαλείου που οδηγεί στον εφησυχασμό και την αυτοδικαίωση.
Η υπέρβαση των μεγάλων αξιακών και οικονομικών προβλημάτων που έχουμε διολισθήσει ως λαός (και όχι μόνον εμείς) δεν μπορεί να γίνει αναστρέψιμη χωρίς βαθιές και επίπονες τομές επαναστατικού χαρακτήρα. Προς την κατεύθυνση αυτή να συμβάλλουμε ως πολιτικοί και πολίτες και γιατί όχι να δεχτούμε και την ξένη τεχνοκρατική συνδρομή που μας προσφέρεται.
«Η κρίση» θα βοηθήσει να αποκεντρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις από την υδροκεφαλική Αθήνα να γυρίσουμε πίσω στο χωριό στην καλλιέργεια του λαχανόκηπου, στην επάνδρωση μικρών επαρχιακών μονάδων παραγωγής. Να δοθούν κίνητρα σε χιλιάδες Έλληνες του εξωτερικού να παλιννοστήσουν και να επενδύσουν στην πατρίδα τους. Οι Έλληνες της διασποράς μαζί με τα κεφάλαια θα εισάγουν καινούργιες ιδέες, γιατί όπως μας λέει ο Κοινωνιολόγος Robert Park είναι φορείς ανανέωσης και δημιουργίας. Πάνω από όλα σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολογία κάθε κρίση περιστασιακά επιβαρύνει τα συναισθήματά μας και το επίπεδο ζωής. Ταυτόχρονα όμως, βοηθάει να αφυπνιστούμε και να ανανήψουμε από τις πολύ κακές συνήθειες που κουβαλάμε από την Τουρκοκρατία.
Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι ιδεαλιστές. Ναι. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι από τους ιδεαλιστές και τους καινοτόμους ήρθαν οι μεγαλύτερες κατακτήσεις στην ανθρωπότητα.
Ποτέ από την γκρίνια, τη συντήρηση, την πεπατημένη και το βόλεμα των ολίγων σε βάρος των πολλών.
