Τρίτη 22 Μαΐου 2012

ΜΟΥΣΙΚΗΣ… Ο ΛΟΓΟΣ του Ηλιόπουλου Αναστάσιου, εκπαιδευτικού αποσπασμένου στα Γ.Α.Κ. Ευρυτανίας

 Μεθυσμένος ακόμη από τις γλυκιές αλλά και… σκληρές μαθητικές νότες παιδιών από όλα τα σχολεία του Καρπενησίου (Γυμνάσια και Λύκειο) θέλω να τα συγχαρώ για την πολύμηνη δουλειά τους και το εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Μιλώ για την εκδήλωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα της περασμένης Κυριακής που έλαβε χώρα στο Συνεδριακό κέντρο. Τα παιδιά, όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις και την επεξεργασία των τραγουδιών, πάλεψαν, στο μεγαλύτερο μέρος, μόνα τους καταφέρνοντας να προσφέρουν ποιοτικά ακούσματα από ένα μεγάλο φάσμα της μουσικής έκφρασης, από παραδοσιακή και λαϊκή έως δυνατή ροκ.

Ακούραστη συνοδοιπόρος τους η κ. Λένα Μπακογιάννη που με την οργανωτική της μαεστρία έκανε τα αδύνατα δυνατά!
Θα επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι παρουσιάστηκαν και πέντε νέες συνθέσεις, ολόφρεσκες και σφριγηλές, των ταλαντούχων μαθητών Φώτη Σουλιώτη και Όλγας Γκρίζη. Μας έχουν εκπλήξει και στο παρελθόν με το συγκρότημα Seven plus, δηλώνουμε θαυμαστές τους! 
* * * * *
Συνεχίζουμε σήμερα το αφιέρωμα στον μπαρμπα-Γιώργο Γαβρίλη, τον παλαιότερο εν ενεργεία μουσικό του Καρπενησίου. Το 2006 στα πλαίσια προγράμματος που είχε αναλάβει η τότε Β΄ Γυμνασίου με θέμα την εργασία, ο γράφων σε συνεργασία με τον καθηγητή Νίκο Γκούρλη και τους μαθητές Ελευθερία Δημητροπούλου, Φωτεινή Ζαχαροπούλου, Αλατάρη, Αλεξάνδρα Καμαρέτσου, Αγαθή Γαβρίλη, Γιάννη Γενιτσαρούπουλο και Χριστίνα Δουλαβέρη συναντήσαμε τον κ. Γιώργο Γαβρίλη στο σπίτι του και του υποβάλαμε πάμπολες ερωτήσεις, οι απαντήσεις των οποίων τροφοδότησαν την συγγραφή του παρόντος άρθρου. Στο προηγούμενο φύλο ο μπαρμπα-Γιώργος μας εξιστόρησε τα παιδικά του χρόνια.

Από την ηλικία των 20 ετών ήταν ήδη επαγγελματίας. Έχει συνεργαστεί με τους Γιάννη Βασιλόπουλο, Βαγγέλη Κοκκώνη, Λεωνίδα Καραγιάννη, και με τους τοπικούς μουσικούς: Αντρέα Θεοδωρόπουλο, Χρήστο Αλυφαντάρο, Λάμπρο Παπα-θανασίου, Άννα Παναγιωτοπούλου, Νώντα Κατσαβριά κ.α. καθώς και με τον Πολιτι-στικό Σύλλογο Καρπενησίου. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον Κώστα Καλύβα στο κλαρίνο. Μαζί παίζουν ζωντανά στο εστιατόριο «Πανόραμα» και στα τοπικά πανηγύρια. Το πιο όμορφο πανηγυράκι, που θα τους βρούμε, είναι στον Άγιο Νι-κόλαο τον εν Βουνένοις στα Ψιανά, το μόνο που έχουμε εντοπίσει δίχως τον εκκωφαντικό ήχο των τερατο-μεγαφώνων, κι αυτό διότι μέχρι σήμερα ήταν δύσκολη η μεταφορά ρεύματος εκεί. Η περιοχή που δρα και αντιπροσωπεύει είναι το Καρπενήσι και η Κεντρικο-ανατολική Ευρυτανία.
Το μυστικό του επαγγελματία μουσικού είναι η σκληρή δουλειά και οι καθημερινές πρόβες:
 -Οι παλιοί οι µουσικοί. .. , παίζει ρόλο και η εξάσκηση. Κάθε µέρα, κάθε µέρα, κάθε µέρα. Πήγαινα εγώ τώρα ας πούµε στους παλιούς τους µουσικούς, εδώ την ηµέρα, όχι άλλη φορά και είχαµε µία ηµέρα, δύο, που καθόµασταν, παίζαµε το ένα, το άλλο τραγουδάκι, πώς γίνεται από δω, πώς γίνεται από κει, εξάσκηση.
-Είχατε προετοιµασία από πριν;
-Ε, βέβαια:. Ε, βέβαια. Βεβαίως προετοιμασία. Βεβαίως πρόβες και πρόβες και ξανά πρόβες.
Ο κόσμος, ενώ τον εκτιμά, δεν τον καταλαβαίνει πάντα. Ο μουσικός πρέπει πάντα να δημιουργεί κέφι, ακόμη κι αν ο ίδιος δεν έχει: 
-Πείτε μας τότε για τον κόσμο, ποιόν θεωρεί καλό μουσικό τότε.
-Ο κόσμος έχει άγνοια περί μουσικής. Για να καταλάβαινε ο κόσμος περί μουσικής είμαστενε χαμένοι από χέρι. Καταλάβατε ; Είμαστε χαμένοι από χέρι.
-Αναγκάζεστε να κάνετε κάτι που δεν το πιστεύετε στα πανηγύρια ; Αν ήσασταν σε πα-ρέα θα παίζατε πιο ελεύθερα, θα παίζατε διαφορετικά ;
-Όχι, δεν είσαι ελεύθερος. Δεν είσαι ελεύθερος στο πανηγύρι, εκεί που θα πας. Θα σου πει παίξε μου... «Τα νιάτα δυο φορές» ή παίξε μου την «Παπαλάμπραινα» παράδειγμα. Γιατί εκεί εξα-σκείς κάποια δουλειά να πάρεις το μεροκάματό σου.
-Έχει περιορισμένο ρεπερτόριο ο κόσμος, δεν ξέρει τόσο πολύ ; εσείς ξέρετε παραπάνω και δεν μπορείτε να το δώσετε στον κόσμο ;
-Εμείς ξέρουμε πολύ, πολύ περισσότερα, αλλά όμως θα ανταποκριθείς σύμφωνα με τις παραγ-γελίες που θα πάρεις, σύμφωνα με τον κόσμο.
-Παίζετε πολύ λιγότερα δηλαδή απ’ αυτά που ξέρετε.
-Ε, βέβαια, δεν μπορούμε να παίξουμε ό,τι θέλουμε. Παίζουμε ό,τι μας πει ο κόσμος. […] Εμείς τώρα το κάνουμε θέλουμε δεν θέλουμε. Θα το κάνουμε για να εξυπηρετήσουμε το πελάτη. Να πάρουμε το μεροκάματο. Μου λέει ένας φίλος, εσείς Γιώργο και οι παπάδες τα παίρνετε τα χρήματα κοροιδίστικα. Ήμασταν στο καφενείο και του λέω: «πάρε 50 ευρώ και πες μου γρήγο-ρα δύο τραγούδια, εδώ όπως πίνεις καφέ». Μου λέει πρέπει πρώτα να πιω δύο-τρία τσίπουρα  (γέλια). Του λέω δώσε μου εμένα 50 ευρώ, δώσε μου 20 ευρώ να σου τα πω, γιατί εμένα είναι η δουλειά μου αυτή».
-Πρέπει να τους φέρεις σε κέφι!
[…] -Είναι δύσκολο για έναν μουσικό, άμα είναι επαγγελματίας, να ζει μόνο από αυτό.
-Ναι, είναι αρκετά δύσκολο.
-Γι’ αυτό οι περισσότεροι μουσικοί έχουν δύο δουλειές για να μπορούν να ζήσουν.
-Ναι, σωστό είναι και καλά κάνουν. Αρκεί όμως να βρουν την κατάλληλη δουλειά. Γιατί το βιολί θέλει και κάποια επίσκεψη.
-Να ασχολούνται δηλαδή.
-Ε… βέβαια να ασχολείσαι. Χάθηκες μία μέρα με το βιολί στα χέρια, είσαι ένα μήνα πίσω. Μ’ ένα λόγο, κανένας μουσικός δεν είναι τέλειος, και όποιος λέει ότι είναι τέλειος, είναι λάθος. Και δεν πρέπει να το λέει αυτό γιατί η μουσική είναι ένας ωκεανός. Έτσι δεν είναι;
Το 2011 ο μπαρμπα-Γιώργος κυκλοφόρησε οπτικό δίσκο (cd) με αξιολογότα-τα τραγούδια, ο οποίος επιγράφεται «Από τα μικρά μου χρόνια». Πολλά από αυτά ηχογραφούνται για πρώτη φορά, επαναφέροντας μνήμες και το άρωμα μια παλιότε-ρης εποχής με σύγχρονο βέβαια ήχο. Από τα 17 διαμάντια επιλέγουμε αντιπροσωπευ-τικά το ομώνυμο σε αργό καλαματιανό. Ανήκει στο παλιό Καρπενησιώτικο ρεπερτό-ριο και τραγουδιέται ακόμη, κυρίως από τους παλιούς μουσικούς. Είναι πάνω στον ευρύτερα γνωστό σκοπό της Γαλιάντρας:
Από τα μικρά μου χρόνια θ’ αρχινήσω
κι όλα μου τα πάθη θα τα μολογήσω.
Βρε όταν ήμουν νέος, μικρό παλικαράκι,
μια νέα π’ αγαπούσα με πότισε φαρμάκι.
Πότε με σαΐτες, πότε με τα μάτια,
μ’ έκαναν κομμάτια τα δυο της μαύρα μάτια.
Εγώ θα τη φιλήσω και θα τη μαρτυρήσω
κι ας μου πιάσει ινάτι η παλιά μου αγάπη.
Βρέ παλικαράκι, όμορφο παιδάκι,
γύρνα δες κι εμένα, την παλιά σου αγάπη.

Επίσης εντελώς άγνωστο είναι και το «Πάρε καρότσα κι έλα», αργό καλαματιανό, παλιός σκοπός που πλέον σπανίως ακούγεται:
Πάρε καρότσα κι έλα να ιδείς πού μ’ έχουνε,
στα σίδερα κλεισμένο, καλέ, και με παιδεύουνε.
Μαύρη ήταν η καρότσα κι άσπρα ήταν τα άλογα
μας κλέψαν το Λενάκι, καλέ, τα ξημερώματα.
Δε φταίει ο μπακάλης δε φταίει το μαγαζί,
μα φταίν’ τα κοριτσάκια καλέ πού κάθονται καρσί.

Κλαρίνο παίζει ο καταξιωμένος μουσικός Νεκτάριος Κοκκώνης. Στοιχεία επικοινω-νίας: 2237.0.22726 κιν. 6975819868 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: deminick2@yahoo.gr υπόψιν κας Δήμητρας Γαβρίλη. Καλή ακρόαση! 
Λεζάντες φωτογραφιών:
 1. Έξω από τη Χωροφυλακή, εκεί που βρίσκεται σήμερα η Αγροτική τράπεζα. Κιθάρα. Πάσχα (;) του 1971: Απόστολος Αλατάρης, κλαρίνο: Κατσαβριάς Νώντας. Από το οικογενειακό αρχείο του Σεραφείμ Αλατάρη. ΠΑΝΩ

2. Με τον Λάμπρο Παπαθανασίου, Καρπενήσι 2009, φώτο Α. Ηλιόπουλος

3. Με τον Κώστα Καλύβα στο πανηγύρι του Αγ. Νικολάου εν Βουνένοις στο Βύθισμα Ψιανών, 9 Μαΐου 2010, φώτο Α. Ηλιόπουλος