.jpg)
Ο πολιτισμός μας είναι κατ’ εξοχήν
ατομικιστικός, που σημαίνει ότι είναι σε επικίνδυνο βαθμό φτωχός σε σχέσεις
συνεργασίας και αλληλεγγύης. Κυρίαρχο στοιχείο της κοινωνικής μας οργάνωσης
είναι ο πλήρης διαχωρισμός του ανθρώπου από τη φύση, ο διαχωρισμός της
πόλης από την ύπαιθρο, ο διαχωρισμός πνευματικής και χειρονακτικής εργασίας, ο
διαχωρισμός σε ιεραρχικά «ανώτερους» και «κατώτερους». Όλο αυτό το πλήθος των
διαχωρισμών λειτουργεί σε πολλά επίπεδα, ως πηγή μόνιμων και συχνά αιματηρών
ανταγωνισμών.
Στις συζητήσεις γενικά με τη σύγχρονη
οικολογία και την κρίση της κοινωνίας έχουμε την τάση να αγνοούμε την
υπολανθάνουσα νοοτροπία της κυριαρχίας, την οποία οι άνθρωποι έχουν υιοθετήσει
εδώ και αιώνες για να δικαιολογήσουν την επιβολή τους πάνω στον άλλον και κατ’
επέκταση στη φύση.
Με μια έντονη επικριτική ματιά σε όλα τα παραπάνω και παρατηρώντας ότι
το μοναδικό φυσικό τοπίο του χωριού και γενικότερα του νομού μας βάλλεται από
συμφέροντα ληστρικών πρακτικών
επιχειρηματιών που το μόνο που αποζητούν είναι η ιδιωτική κερδοσκοπία. Γι αυτό
τον λόγο δεν πρέπει να στεκόμαστε απλά παρατηρητές και σχετικιστές απέναντι σε
αυτές τις λογικές του κεφαλαίου που παρεισφρέουν στην καθημερινότητά μας,
καλούμαστε λοιπόν να πάρουμε μια συλλογική κινηματική πολιτική θέση, διότι η
σιωπή αποτελεί συνενοχή.
Ο όρος τοπίο
είναι μια φανταστική έννοια η οποία δεν είναι καθόλου ποσοτικοποιήσιμο μέγεθος,
πχ. Πως και ποιος μπορεί να κοστολογήσει ένα λαγκάδι, μια πλαγιά, ένα ποτάμι,
μια κορυφογραμμή, την καθημερινή ποιότητα που προσδίδει στις ζωές των τοπικών
κατοίκων. Η απάντηση μας είναι ότι κανένας δεν έχει και σε κανέναν δεν πρέπει
να χαριστεί το δικαίωμα να πραγματοποιήσει
τις φιλόδοξες και καταστροφικές πρακτικές του εις βάρος του φυσικού
κάλλους του τόπου μας. Οπότε όλοι όσοι τάσσονται υπέρ αυτής της λογικής μας
βρίσκουν αντιμέτωπους.
Η διατήρηση της ποιότητας του
τοπίου, έτσι όπως την κληρονομήσαμε αντικατοπτρίζει την ωριμότητα της
κουλτούρας των ανθρώπων που το βιώνει και κατανοεί την δυναμική του. Σύμφωνα με
όλα τα παραπάνω υποδηλώνει πρόδηλα το τι άνθρωποι ονειρευόμαστε να είμαστε.
Οπότε μας βρίσκει αλληλέγγυους κάθε λογική που ορθώνει το ανάστημα της έναντι
της καταπάτησης του αναφαίρετου
δικαιώματος μας ως τοπικές κοινότητες από τα κάτω να ορίζουμε τις ζωές
μας άρα και το περιβάλλον μας μέσα στο οποίο θέλουμε να ζούμε.
Δεν
είναι δικαίωμα μας αλλά υποχρέωση μας να προστατεύουμε ότι μας καταστρέφει γι
αυτό πρέπει να ενωθούν- δικτυωθούν οι δυνάμεις και οι προβληματισμοί μας ώστε
να είμαστε πιο αποτελεσματικοί.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΡΑΧΙΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ:
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΧΟΥΠΑΣ Αρχιτέκτων
Μηχανικός/ Πολεοδόμος Χωροτάκτης ΕΜΠ
email:
dhoupas@hotmail.com
ΡΑΜΜΟΣ ΗΛΙΑΣ
ΚΑΚΙΩΡΑΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
