Ανησυχούμε τελευταία διαβάζοντας στις εφημερίδες για πυρηνική καταστροφή στην Ιαπωνία, για την παραγωγή ανθρώπων με τη μέθοδο της κλωνοποίησης, για την προχωρημένη μόλυνση του περιβάλλοντος, για την αυξανόμενη ραδιενέργεια στον πλανήτη μας.
Στο μεθύσι των επιτυχιών και του εγωισμού του, ο άνθρωπος θεοποίησε την τεχνολογία, την επιστήμη, τις εφευρέσεις του και προσκύνησε τα σύγχρονα είδωλα. Μπήκαμε, δηλαδή, σε μια νέα κοσμογονική εποχή χωρίς σύνεση, χωρίς περίσκεψη, χωρίς την ανάλογη ηθική υποδομή και πνευματική προετοιμασία. Μεθύσαμε από τα επιτεύγματά μας, αυτονομηθήκαμε και ανακηρύξαμε το δημιούργημά μας Θεό.
Ήδη φτάσαμε στο σημείο που το ψεύτικο είδωλό μας, η τεχνολογία, την οποία θεοποιήσαμε, το δημιούργημά μας, να φοβίζει το δημιουργό του, να γίνεται ο τύραννος, το φόβητρο και ο τιμωρός του ανθρώπου. Ήταν επόμενο, η επιστήμη σε χέρια μοχθηρά και ασύνετα, να γίνει μέσο εκμετάλλευσης και καταστροφής. Το λέει καθαρά ένας Ινδός συγγραφέας: «Ορκίσου μου, λέει στο σοφό η επιστήμη, ότι δεν θα με παραδώσεις στους ανόσιους και μοχθηρούς, και μόνο θα με παραδώσεις στους ανθρώπους με το ανοιχτό μυαλό και την καθαρή καρδιά, γιατί μονάχα τότε θα είμαι δυνατή και θα μπορώ να θρέψω και να ντύσω τους ανθρώπους. Αλλιώτικα θα εξολοθρεύσω και εσένα και τους μαθητές σου και όλους τους ανθρώπους».
Οι σοφοί του καιρού μας λένε ότι έφτασε η στιγμή που πρέπει να ορίσουμε μια ανάπαυλα στις επιστημονικές μας αναζητήσεις μέχρις ότου ευθυγραμμιστούν με αυτές οι ηθικές μας αρχές. Και ας μην βγάλουμε από αυτά το συμπέρασμα ότι καταδικάζουμε τη γνώση σαν ένα πνευματικό κεφάλαιο επιζήμιο. Το πρόβλημα βρίσκεται στην καρδιά του ανθρώπου και όχι στο μυαλό του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όσες φορές ο άνθρωπος έφτυσε τον ουρανό το σάλιο του γύρισε στο ίδιο το πρόσωπό του.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πραγματοποιούμε ό,τι είναι τεχνολογικά δυνατό, αλλά ό,τι είναι πρέπον. Ούτε να προάγουμε την επιστήμη χωρίς αρετή, γιατί είναι «πανουργία και ου σοφία». Ο «Θεός» της τεχνολογίας μάς πρόδωσε. Καιρός να πιάσουμε το ζεστό χέρι του αληθινού, του ζώντος Θεού και να προάγουμε τη γνώση.
kostasmitsios@yahoo.g
Στο μεθύσι των επιτυχιών και του εγωισμού του, ο άνθρωπος θεοποίησε την τεχνολογία, την επιστήμη, τις εφευρέσεις του και προσκύνησε τα σύγχρονα είδωλα. Μπήκαμε, δηλαδή, σε μια νέα κοσμογονική εποχή χωρίς σύνεση, χωρίς περίσκεψη, χωρίς την ανάλογη ηθική υποδομή και πνευματική προετοιμασία. Μεθύσαμε από τα επιτεύγματά μας, αυτονομηθήκαμε και ανακηρύξαμε το δημιούργημά μας Θεό.
Ήδη φτάσαμε στο σημείο που το ψεύτικο είδωλό μας, η τεχνολογία, την οποία θεοποιήσαμε, το δημιούργημά μας, να φοβίζει το δημιουργό του, να γίνεται ο τύραννος, το φόβητρο και ο τιμωρός του ανθρώπου. Ήταν επόμενο, η επιστήμη σε χέρια μοχθηρά και ασύνετα, να γίνει μέσο εκμετάλλευσης και καταστροφής. Το λέει καθαρά ένας Ινδός συγγραφέας: «Ορκίσου μου, λέει στο σοφό η επιστήμη, ότι δεν θα με παραδώσεις στους ανόσιους και μοχθηρούς, και μόνο θα με παραδώσεις στους ανθρώπους με το ανοιχτό μυαλό και την καθαρή καρδιά, γιατί μονάχα τότε θα είμαι δυνατή και θα μπορώ να θρέψω και να ντύσω τους ανθρώπους. Αλλιώτικα θα εξολοθρεύσω και εσένα και τους μαθητές σου και όλους τους ανθρώπους».
Οι σοφοί του καιρού μας λένε ότι έφτασε η στιγμή που πρέπει να ορίσουμε μια ανάπαυλα στις επιστημονικές μας αναζητήσεις μέχρις ότου ευθυγραμμιστούν με αυτές οι ηθικές μας αρχές. Και ας μην βγάλουμε από αυτά το συμπέρασμα ότι καταδικάζουμε τη γνώση σαν ένα πνευματικό κεφάλαιο επιζήμιο. Το πρόβλημα βρίσκεται στην καρδιά του ανθρώπου και όχι στο μυαλό του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όσες φορές ο άνθρωπος έφτυσε τον ουρανό το σάλιο του γύρισε στο ίδιο το πρόσωπό του.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πραγματοποιούμε ό,τι είναι τεχνολογικά δυνατό, αλλά ό,τι είναι πρέπον. Ούτε να προάγουμε την επιστήμη χωρίς αρετή, γιατί είναι «πανουργία και ου σοφία». Ο «Θεός» της τεχνολογίας μάς πρόδωσε. Καιρός να πιάσουμε το ζεστό χέρι του αληθινού, του ζώντος Θεού και να προάγουμε τη γνώση.
kostasmitsios@yahoo.g
