«Ποιος σκύβει
στους αφέντες το κεφάλι
και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;»*
Το
πολιτικό σκηνικό διεθνώς αλλά και στη χώρα μας απεικονίζει καθαρά την κρίση του
καπιταλισμού. Με πρόσχημα την κρίση αυτή ο πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια των
τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, των πολυεθνικών και των κάθε είδους
λαμογίων και υποτακτικών τους.
Οι εθνικές κυβερνήσεις εξαπατώντας τους λαούς
και καταργώντας κάθε έννοια δημοκρατίας έχουν αναλάβει την εργολαβία της
ιδεολογικής και πολιτικής στήριξης των αλλαγών αυτών. Κι όπου δεν μπορούν μόνες
τους ή μαζί με τους «διεθνείς οίκους», η ΕΕ και το ΔΝΤ συνεπικουρούν. Η
δημοκρατία έχει παραχωρήσει τη θέση της σε διορισμένους και διευθυντήρια που
παίρνουν αποφάσεις παρά και ενάντιά στη θέληση των λαών. Η «μπότα» του
ολοκληρωτισμού έχει μπει στη ζωή μας και αυτό συμβαίνει σ’ όλη την Ευρώπη.
«Όσα τους
κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά.»*
Οι κυβερνήσεις που η ΕΕ, η ΕΚΤ
και το ΔΝΤ στηρίζουν για να επιβάλουν την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα και
την καταπάτηση κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζόμενων (μισθολογική αφαίμαξη, εργασιακές σχέσεις του προηγούμενου
αιώνα, ασφαλιστική –συνταξιοδοτική εξόντωση
κα) έστησαν ένα ολόκληρο σκηνικό τρομοκράτησης,
εκβιασμού και κινδυνολογίας. Οι
κυβερνήσεις αυτές προσπαθούν
να πείσουν για την αναγκαιότητα να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την καπιταλιστική
κρίση δίνοντας παράλληλα «κίνητρα» για επενδύσεις (!!!) στο ντόπιο και ξένο
κεφάλαιο. Δεν λειτουργούν σαν «ναιναίκοι» αλλά σαν συνέταιροι στην μεγάλη αρπαχτή.
«Ποιος
ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;»*
Για να περάσουν αυτή την
πολιτική στηρίζονται όχι μόνο
στα «ενσωματωμένα» ΜΜΕ αλλά και στις
πλήρως υποταγμένες πλειοψηφίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που
λειτουργεί σαν δούρειος ίππος μέσα
αλλά πάνω στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απ’ τη μια τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ
εργολάβων «εξισώνουν» τις ευθύνες
για την οικονομική κατάσταση της χώρας ώστε να δεχθούμε τις συνέπειες των δικών
τους πολιτικών. Σε περιπτώσεις δημοσιογράφων που διαχωρίζουν τη θέση τους ή
ασκούν κριτική (Βαξεβάνης, Αρβανίτης, Κατσίμη) υπάρχει η απόλυση ή
ο εισαγγελέας.
Απ’ την άλλη η
στάση των ηγεσιών της συνδικαλιστικής
γραφειοκρατίας απογοητεύει και
διώχνει από την οργανωμένη διεκδίκηση τη
μεγάλη μάζα των εργαζόμενων. Ο οργανωμένος συνδυασμός αυτών των δύο σπρώχνει
ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους έξω από κινηματικές διεκδικητικές
διαδικασίες δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επιβάλλουν χειρότερα μέτρα και με
πιο αυταρχικό τρόπο.
«Μια πλαστική
ανέμισες σημαία, πίστεψες σ' έναν άγνωστο θεό»*
Η καθημερινότητά γίνεται ολοένα χειρότερη και
ακριβότερη. Ο κοινωνικός πλούτος καταληστεύεται, η αφαίμαξη συνεχίζεται, τα ασφαλιστικά
ταμεία καταρρέουν, η μείωση μισθών, η κατάργηση όλων των κοινωνικών παροχών και γενικότερα η πολιτική της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας,
του δικαιώματος των πολλών στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, την ασφάλιση και τη
σύνταξη είναι το μόνο κυβερνητικό πρόγραμμα που ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και συνοδοιπόροι,
με τις ευλογίες ΕΕ και ΔΝΤ, υλοποιούν με συνέπεια.
Μέσα στον κυκεώνα
των χαρατσιών, των φοροληστειών, της ανεργίας και της ανέχειας έχουν
επεξεργαστεί το σχέδιο διάλυσης του δημόσιου σχολείου. Νέες συγχωνεύσεις
σχολικών μονάδων και τμημάτων χωρίς να τους ενδιαφέρει ούτε το γεωγραφικό
ανάγλυφο ούτε οι εκπαιδευτικές ανάγκες, αύξηση των μαθητών ανά τμήμα γιατί
είναι παιδαγωγικά ορθό να τσουβαλιάζονται οι μαθητές μέσα στις τάξεις,
φωτοτυπίες μαζί με διαδραστικούς πίνακες, εφαρμογή κακέκτυπων και αποτυχημένων εκπαιδευτικών μοντέλων κοκ
είναι μερικές από τις «καινοτόμες» ιδέες τους. Δεν μένουν όμως μόνο εκεί. Αφού
μείωσαν τους μισθούς των εκπαιδευτικών με το μισθολόγιο – βαθμολόγιο, με
πρόθεση να τους μειώσουν κι άλλο, σκέφτονται να μειώσουν ακόμη περισσότερο τους
εκπαιδευτικούς (άφθονες συνταξιοδοτήσεις, ελάχιστοι διορισμοί μονίμων κι
αναπληρωτών) με απολύσεις που θα γίνουν μέσω αξιολόγησης, αγγλοσαξωνικού τύπου,
μέσω τεχνητών πλεονασμάτων (κατάργηση δομών, βιβλιοθηκών κτλ) και αύξησης του
ωραρίου. Παράλληλα μέσω των αλλαγών στις
περιοχές μετάθεσης των νομών και τις αλλαγές στις αναθέσεις, οι μετακινήσεις
των εκπαιδευτικών δεν θα έχουν όρια και κανόνες, δεν θα περιορίζονται στο νομό
ή στη βαθμίδα με τις οργανικές να τείνουν να καταργηθούν ακόμα και μέσω
αυτοδιοικητικών δομών.
Έτσι, σ’
όλους τους εργασιακούς χώρους καλλιεργούν την αντίληψη της πλήρους
απαξίωσης του συνδικαλισμού αφού ακόμα και χαμηλότερου επιπέδου στελέχη του
κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεπουλάνε
τους εργαζόμενους, διαπραγματευόμενοι
την καλυτέρευση της δικής τους θέσης.
Αυτό συμβαίνει και στα υπηρεσιακά συμβούλια.
«Ψηφοθηρία,
λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή»*
Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια ασχολούνται με
θέματα που αφορούν στην καθημερινή ζωή
του καθηγητή καθώς και στην οικονομική
και υπηρεσιακή του εξέλιξη. Τέτοια θέματα είναι: σύσταση -
κατάργηση οργανικών θέσεων, διορισμοί, μεταθέσεις, αποσπάσεις, προσλήψεις
αναπληρωτών και ωρομισθίων, εκπαιδευτικές άδειες, επιλογές των στελεχών της
εκπαίδευσης, πειθαρχικές υποθέσεις, εκπαιδευτικές άδειες, προαγωγές,
μισθολογικές εξελίξεις κ.λπ.
Ο θεσμός των αιρετών μελών των
υπηρεσιακών συμβουλίων είναι μια σημαντική κατάκτηση
των εργαζομένων με την προϋπόθεση
όμως ότι οι αιρετοί εκπρόσωποί τους υπερασπίζονται
τα δικαιώματα των εργαζομένων αποτρέποντας αδικίες σε βάρος τους, υπηρετώντας
τις θέσεις του κλάδου τους όπως αυτές διαμορφώνονται συλλογικά και
συνεργάζονται στενά με τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις.
Οι επιπτώσεις των αποφάσεων των Υπηρεσιακών
Συμβουλίων στην καθημερινή ζωή, την οικονομική και υπηρεσιακή εξέλιξη του
καθηγητή, απαιτούν από τα Αιρετά
μέλη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων:
• Να υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια,
τα δικαιώματα και τα δίκαια αιτήματα των καθηγητών, τη διαφάνεια,
την αξιοκρατία, την αντικειμενικότητα, την ευθυκρισία και την
ανεξαρτησία των Υπηρεσιακών Συμβουλίων από τον Κυβερνητικό έλεγχο χωρίς
«εξυπηρετήσεις», κεφαλαιοποίηση στην αγορά των ψήφων και παραγοντισμούς. Να καταργήσουν στην πράξη το απόρρητο των
συνεδριάσεων των υπηρεσιακών συμβουλίων, δημοσιοποιώντας, καταγγέλλοντας και
αποχωρώντας από παράνομες, αναξιοκρατικές, αδιαφανείς και αντισυναδελφικές
αποφάσεις.
• Να υπερασπίζονται τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς
από πολιτικές διοικητικών - υπηρεσιακών παραγόντων και της κυβέρνησης. Να είναι ενάντια στις συμπτύξεις
τμημάτων, σχολείων και τις
αλόγιστες μετακινήσεις συναδέλφων ή υποχρεωτικές μετακινήσεις σε άλλα ΠΥΣΔΕ
ή περιοχές ή στην Πρωτοβάθμια. Να
διεκδικούν τον καθορισμό κενών και
πλεονασμάτων σύμφωνα με τις ανάγκες
των σχολείων και όχι με βάση αντιεκπαιδευτικές νομοθεσίες.
• Να είναι μακριά από την ιεραρχική διοικητική,
αξιολογική και πειθαρχική πυραμίδα, γιατί
ο εναγκαλισμός μ' αυτές τους αφαιρεί κάθε δυνατότητα ανεξάρτητης
έκφρασης. Είναι πάγια η τακτική της
όποιας διοίκησης και εξουσίας να εκμαυλίζει συνειδήσεις και να δημιουργεί
υποχείρια δίνοντας ένα μικρό κομμάτι από την πίτα της εξουσίας και ψίχουλα από
την ασύδοτη οικονομική διαχείριση.
• Να
είναι δίπλα στους μαχόμενους καθηγητές, τους συλλόγους και τα συνδικαλιστικά τους όργανα,
λειτουργώντας σύμφωνα με τις αποφάσεις του κλάδου χωρίς να χρησιμοποιούν την ιδιότητά τους για συγκρότηση προσωπικών και παραταξιακών μηχανισμών πελατειακών σχέσεων.
Καλούνται να αντιμετωπίζουν τα διορισμένα μέλη - αλλά και κάποιους εκλεγμένους
αιρετούς – παραγοντίσκους που
λειτουργούν ως εντολοδόχοι της
κυβερνητικής πολιτικής. Να λογοδοτούν και να απολογούνται στον κλάδο (συνελεύσεις, ΕΛΜΕ, επισκέψεις στα σχολεία
κτλ).
• Να
αντιπαλεύουν την κυβερνητική πολιτική
μέσα και έξω από τα Συμβούλια.
«Πάρε τηλέφωνο
την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.»*
Όλες
οι επιπτώσεις των κυβερνητικών πολιτικών έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τις
αρμοδιότητες των Υπηρεσιακών Συμβουλίων γι αυτό τα Αιρετά μέλη τους πρέπει να γνωρίζουν
άριστα όχι μόνο το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της εκπαίδευσης και τα
υπηρεσιακά θέματα, αλλά και το σύνολο
των θεμάτων και προβλημάτων της εκπαίδευσης
και των καθηγητών. Πάνω στη γνώση αυτή θα στηρίζουν τους αγώνες τους για
την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των
καθηγητών. Η γνώση
αυτή θα κατοχυρώσει τον αγώνα μας
ακόμη και αν αυτός ο αγώνας αντιτίθεται στο πνεύμα και στην αντίληψη εγκυκλίων
και νόμων.
·
Ηλεκτρικός Θησέας (Μουσική: Γ.
Μαρκόπουλος – Στίχοι: Δ. Βάρος - Ερμηνεία: Π. Σιδηρόπουλος, Μ. Φωτίου)
ü ΝΑ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ! ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΓΙΑ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ü ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΣΥΝΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ και τη
ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ, την
ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ – ΜΑΘΗΤΩΝ –
ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Το ψηφοδέλτιό μας
Αναγνώστου
Γιώργος Γυμνάσιο Λ.Τ. Φουρνά
Βαρδαλαχάκης Γιάννης Γυμνάσιο Λ.Τ. Γρανίτσας
Ζήκος Νίκος
ΓΕΛ Καρπενησίου
Κοτρώτσιος
Γιώργος 1ο Γυμνάσιο Καρπενησίου
Μαστροκώστας Κώστας ΓΕΛ Καρπενησίου
Πανοπούλου
Φωτεινή Γυμνάσιο Λ.Τ. Γρανίτσας
Χαντζής
Μιχάλης ΕΠΑΛ Καρπενησίου
