Πέρασαν 33 ολόκληρα χρόνια απ’ την ίδρυση του πιο ιστορικού, άρτια οργανωμένου, και πλέον πολυμελούς Συλλόγου της Πόλης μας: Του Πολιτιστικού Συλλόγου Καρπενησίου. Ενός Συλλόγου με μεγάλη προσφορά, τη μεγαλύτερη θα λέγαμε, στα πολιτιστικά δρώμενα του Δήμου Καρπενησίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Ο Σύλλογος λοιπόν ξεκίνησε τη δράση του το 1979 με Θέατρο.
Πολλοί συμπολίτες μας τον έχουν συνδυάσει με παραδοσιακούς χορούς, αλλά αυτό είναι λάθος. Το θεατρικό τμήμα ήταν εκείνο με το οποίο έγινε πασίγνωστος τότε στο ευρύ κοινό. Τα χορευτικά τμήματα ήταν στα σπάργανα… Το θέατρο τότε, και μάλιστα με ντόπιους ερασιτέχνες ηθοποιούς και παράγοντες, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για τον τόπο. Οι συμμετέχοντες, πέρα απ’ τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν απ’ το τότε συντηρητικό κατεστημένο, αγνόησαν τα εμπόδια. Κι αυτό γιατί αντιμετωπίστηκαν με ενθουσιασμό απ’ τους συμπολίτες μας. Εκείνη την εποχή λοιπόν ανέβηκαν δύο κωμωδίες του Δημήτρη Ψαθά: «Μικροί Φαρισαίοι» (1980) και «Φον Δημητράκης» (1981). Πάμπολλες οι παραστάσεις στο κινηματοθέατρο Ζαχαρόπουλου στην περιοχή «Νεράιδα» (όπου σήμερα στεγάζεται καφετέρια). Πλήθος κόσμου συνέρρεε να απολαύσει κάτι που είχε τόση ανάγκη: Το θέατρο. Τη μεγαλύτερη τέχνη. Την «τέλεσιν πράξεως σπουδαίας και τελείας» σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Το θέατρο, το οποίο οι πρόγονοί μας είχαν τόσο περί πολλού, ώστε παντού υπήρχαν διάσπαρτα θέατρα όπως μαρτυρούν και οι ανασκαφές… Καθιερώθηκε λοιπόν ο Πολιτιστικός
Σύλλογος στις συνειδήσεις του κόσμου εκείνη την εποχή, αλλά «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει». Τα πολιτικά πάθη της εποχής εκείνης, που ήταν πολύ έντονα, διέλυσαν το Σύλλογο και οι άνθρωποι που με τόσο κόπο και μόχθο τον συνέστησαν περιθωριοποιήθηκαν… Βλέπετε, κάθε κόμμα τότε ήθελε να καπηλευτεί και να καπελώσει κάθε τι καινοφανές, θεωρώντας πως πέτυχε «περιφανή νίκη» αναλαμβάνοντας τα ηνία του… φεύ… Θα ήταν λάθος να μην αναφέρουμε πρόσωπα που πρωτοστάτησαν τότε στο θεατρικό τμήμα, και συνέδεσαν τα ονόματά τους με το μεγάλο αυτό Σύλλογο. Αναφέρουμε λοιπόν κάποιους, και πιθανόν άθελά μας να αδικήσουμε και μερικούς: Γιάννης Σταθόπουλος, Αργύρης Μπομποτσιάρης, Σπύρος Τσιούρης, Λένα Μπακογιάννη, Λένα Κατή, Άλκης Παπασπύρου, Γεωργία Κατσάρη, Κώστας Λώζος, Δημήτρης Νικολαίδης, Δημήτρης Πεταρούδης, Χαράλ. Τσιτούρης, Βενιζ. Ζαλοκώστας, Λάμπρος Ανδρεάκης, Χρήστος Αρβανίτης, Κατερίνα Καλατζή. Όλοι νυν εν ζωή, όλοι έγκριτοι και αξιόλογοι συμπολίτες μας.
Τα χρόνια περνούσαν, ο Σύλλογος μετά τη διάλυσή του υπήρχε μόνο στα χαρτιά, αλλά η σπίθα σιγόκαιγε. Με πρωτοστάτη τον δραστήριο συμπολίτη μας κ. Φώτη Κατή στα μέσα της 10ετίας του 1990 και την ίδρυση χορευτικών τμημάτων όλων των ηλικιών, ο Σύλλογος μπήκε δυναμικά μπροστάρης στον πολιτισμό και τα δρώμενα του τόπου μας. Το θεατρικό όμως τμήμα, παρά τις φιλότιμες κατά καιρούς προσπάθειες κάποιων, συνέχισε να είναι αδρανές. Ο λόγος ένας: Η έλλειψη σκηνοθέτη. Βλέπετε οι σημερινές απαιτήσεις είναι διαφορετικές. Στο θέατρο, αυτός που κρατά τα ηνία είναι ο σκηνοθέτης. Χωρίς αυτόν παράσταση δεν ανεβαίνει. Κι επί τέλους, το «σωτήριο» ούτως ειπείν έτος 2006, ο Σύλλογος απέκτησε αυτό το πολυπόθητο πρόσωπο, κι έγραψε και συνεχίζει να γράφει νέες σελίδες στην ιστορία και στον πολιτισμό του τόπου. Το πρόσωπο αυτό είναι η κυρία Βασιλική Σταμάτη, φιλόλογος, θεατράνθρωπος, μέλος του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, πρόσωπο που έχει πάθος, έρωτα, λατρεία για το θέατρο, πρόσωπο με ποικίλες σκηνοθετικές ικανότητες. Η κ. Σταμάτη λοιπόν, συναντήθηκε τον χειμώνα του 2005 με τον τότε Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου τον Σπύρο Τσιούρη, κι έκαναν το αυτονόητο: Επιστράτευσαν μέλη που, ή αγαπούσαν το θέατρο ή είχαν υποκριτικές ικανότητες. Παρένθεση: Έλαβε σάρκα και οστά ο πόθος του Σπ. Τσιούρη για την ανασύσταση του τμήματος αυτού. Εξ’ άλλου ο ίδιος ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου το 1979, απ’ τους πρωτοστάτες στα παλιά θεατρικά, και συνεχίζει ακάθεκτος και σήμερα να δραστηριοποιείται στη μεγάλη του αυτή αγάπη…
Τον Ιούνιο λοιπόν του 2006 ανέβηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Καρπενησίου (όπως κι όλες εξάλλου οι παραστάσεις) η γνωστή κωμωδία «Οι κυρίες της αυλής» θεατρική μεταφορά και διασκευή της Βασιλικής Σταμάτη. Ο κόσμος, όπως ήταν φυσικό, αγκάλιασε με ενθουσιασμό την προσπάθεια, και συνέρρευσε να την παρακολουθήσει. Η ίδια παράσταση ανέβηκε και στο αμφιθέατρο στα πλαίσια των γιορτών Δάσους που οργανώνει ο Δήμος Καρπενησίου.
Την επόμενη χρονιά το 2007, ανέβηκε το έργο του Δ. Κορομηλά «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας». Το έργο αυτό παίχτηκε κι εκτός Καρπενησίου όπως Εμπεσσός Αιτωλοακαρνανίας, Ραφτόπουλο, Μικρό Χωριό και Αθήνα στο Κέντρο Ρουμελιωτών όπου το παρακολούθησε πλήθος Ευρυτάνων και τα σχόλια ήταν παραπάνω από εγκωμιαστικά. Την παράσταση που έγινε στο Μικρό Χωριό παρακολούθησε κι ο γνωστός ηθοποιός Στέλιος Μάϊνας, που έμεινε κυριολεκτικά έκθαμβος.
Το 2008 η Βασιλική Σταμάτη έκανε ένα μεγάλο τόλμημα: Διασκεύασε τη γνωστή τηλεοπτική σειρά «Το μινόρε της αυγής». Όντως μεγάλο τόλμημα, κι όντως μεγάλη η επιτυχία. Ξανά παίχτηκε εκτός Καρπενησίου: Εμπεσσός, Μικρό Χωριό, Ραφτόπουλο. Επίσης και στο αμφιθέατρο στις γιορτές δάσους. Το 2009 ανέβηκε «Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ. Κι αυτό μεγάλο τόλμημα, αλλά η ερασιτέχνες συντοπίτες μας ηθοποιοί ανταποκρίθηκαν άριστα στις σκηνοθετικές απαιτήσεις της κ. Σταμάτη. Το 2010 η κωμωδία «Η ωραία του κουρέα» χαλάρωσε τους πολυπληθείς θεατές.
Το 2011 ανέβηκε το έργο εποχής «Ο Ποπολάρος» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Εντυπωσιακό παίξιμο απ’ τους ηθοποιούς που μίλησαν με επιτυχία τη Ζακυνθινή προφορά, εντυπωσιακά τα κοστούμια, μεγάλη η επιτυχία.
Τέλος το 2012 και συγκεκριμένα στις 22 και 24 Ιουνίου ανέβηκε το έργο του Δημ. Περέλη «Η μικρούλα η φελάχα η Γιουλαλάμ». Όσοι το παρακολούθησαν εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ με το ταλέντο των ηθοποιών και τον τρόπο που «δόθηκε» σκηνοθετικά ώστε είπαν πως ήταν μακράν η καλύτερη παράσταση απ’ όσες παρακολούθησαν ακόμη κι από επαγγελματίες τα τελευταία χρόνια.
Το θεατρικό τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου θα συνεχίσει να προσφέρει στο κοινό. Το μόνο που επιθυμούν οι διοικούντες τον Σύλλογο είναι η περισσότερη συμμετοχή στην προσπάθεια αυτή. Το τμήμα πρέπει να ανανεώνεται κάθε χρόνο. Εξ’ άλλου οι συνεχείς συμμετοχές των ίδιων συντελεστών τους επιφέρουν κούραση, κι είναι λογικό. Για ν’ ανεβεί μια παράσταση απαιτούνται ατέλειωτες ώρες προβών. Ατέλειωτες κι εξαντλητικές. Κι αυτές οι ώρες είναι κλεμμένες απ’ την προσωπική τους ζωή. Κανένας απ’ τους ηθοποιούς δεν έχει το λεγόμενο «ψώνιο» της προσωπικής προβολής. Αυτό που κάνουν, το κάνουν να προσφέρουν, αλλά και να ικανοποιήσουν το πάθος τους προς τη «μητέρα όλων των τεχνών». Καλεί λοιπόν τους συμπολίτες μας που αγαπούν το θέατρο και θεωρούν πως έχουν το τάλαντο της υποκριτικής να πλαισιώσουν το θεατρικό τμήμα. Μην θεωρήσουν ποτέ μα ποτέ πως το τμήμα αυτό είναι κτήμα μιας κάστας ατόμων. Το θεατρικό τμήμα είναι κτήμα όλων ανεξαιρέτως, αρκεί να υπάρχει όρεξη.
Τέλος η Διοίκηση του Πολιτιστικού Συλλόγου δεν παραβλέπει την προσφορά και τη στήριξη των κρατούντων τα ηνία αυτού του τόπου. Επιθυμία της είναι πως πρέπει να γίνει ειδική μνεία στον τέως Νομάρχη και νυν βουλευτή Ευρυτανίας κ. Κ. Κοντογεώργο, ο οποίος στήριξε οικονομικά την όλη προσπάθεια του θεατρικού τμήματος, και του Πολιτιστικού Συλλόγου γενικότερα. Ομοίως στον τέως Δήμαρχο και νυν Αντιπεριφερειάρχη κ. Βασίλειο Καραμπά που ομοίως όχι μόνο στήριξε οικονομικά το Σύλλογο, αλλά και αποφάσισε να τον φιλοξενήσει στο Συνεδριακό Κέντρο! Ο τωρινός Δήμαρχός μας κ. Κων/νος Μπακογιάννης έκανε πράξη την προεκλογική του δέσμευση: Συνεργασία με το Σύλλογο σ’ όλους τους τομείς του Πολιτισμού, και οικονομική βοήθεια, κι εύγε του. Η διοίκηση του Πολιτιστικού Συλλόγου, που απαρτίζεται από άτομα με όρεξη για προσφορά, και κάτω απ’ την καθοδήγηση της Προέδρου κυρίας Μαρίας Χαντζοπούλου θα συνεχίσει να μεγαλουργεί και θα συνεχίσει το έργο των προκατόχων της.
