Ταξίδεψε στην αιωνιότητα, χτυπημένος από την επάρατη νόσο, σε ηλικία 82 ετών, ο Λάμπρος Κοντογούνης, ο άνθρωπος «σύμβολο των Αγράφων», ο πλέον φωτογραφημένος τύπος όλης της περιοχής, ο σύγχρονος ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ, ο «φύλακας» της Βαρβαριάδας, που για 60 συναπτά έτη λειτουργούσε το εκεί χάνι, που πρωτολειτούργησε ο πατέρας του Γιώργος με τη μάνα του Σάββα το 1937. Στην εξόδιο ακολουθία που εψάλη στον ξωκλήσι της Αγίας Βραβάρας στην Βαρβαριάδα την περασμένη Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011 παραβρέθηκαν, πάνω από 300 φίλοι και συντοπίτες για τον τελευταίο ασπασμό στον αξιαγάπητο μπαρμπα Λάμπρο.
Τον επικήδειο εκφώνησε ο Κώστας Μπουμπουρής, ενώ ο Ηλίας Μπουμπουρής, ανέγνωσε στην μνήμη ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Μπουμπουρή «το συναξάρι των Αγράφων», στο οποίο γίνονταν μνεία στον λεβέντη αυτό Αγραφιώτη, που έζησε κάτω από δύσκολες στιγμές αγωνιζόμενος πάντα για το καλό και την προκοπή των Αγράφων. Στην προσωπικότητα του μπαρμπα Λάμπρου αναφέρθηκε και ο κορυφαίος ταξιδιωτικός αρθρογράφος-ερευνητής Γιάννης Ντρενογιάννης, φίλος εγκάρδιος του γέροντα, ενώ στην τελευταία του κατοικία συνοδεύτηκε υπό των ήχο του κλαρίνου του Λάμπρου Τσιλίκα, που έπαιξε μοιρολόι, ικανοποιώντας έτσι την επιθυμία του μπαρμπα - Λάμπρου, που έλεγε όταν θα πεθάνω θέλω να με συνοδεύσετε στον τάφο μου με κλαρίνα.
Πριν καιρό έγραψε για τον αείμνηστο συντοπίτη μας ο Ηλίας Προβόπουλος: «Το καλοκαίρι του 1950 όταν επέστρεψαν από το Αγρίνιο όπου πήγαν ως ανταρτόπληκτοι, ο Γιώργος Κοντογούνης έβαλε για πρώτη φορά μπρίκι στη φωτιά και έτσι εγκαινίασε μια εποχή στην οποία το χάνι έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην επικοινωνία των Αγραφιωτών με τον έξω κόσμο. Αφορμή για το τεράστιο αυτό γεγονός στην τοπική ιστορία, υπήρξε η κατασκευή της σιδερένιας γέφυρας στον Αγραφιώτη και η κάλυψη των αναγκών του συνεργείου.
Μέχρι το 1980 που πέρασε ο δρόμος, το χάνι όντως υπήρξε το σημείο όπου πέρασαν έστω μια νύχτα της ζωής τους όλοι οι Αγραφιώτες, έφαγαν ένα πιάτο ζεστό φαί, ήπιαν ένα τσίπουρο, στέγνωσαν στη σόμπα και χόρεψαν ολόκληρες νύχτες με το βιολί του Γυφταντρέα. Κατόπιν άλλαξαν τα πράγματα, σταμάτησαν οι διανυκτερεύσεις αλλά όλοι οι περαστικοί σταματούσαν για λίγο και έκαναν κίνηση στο μαγαζί το οποίο λειτούργησε υποδειγματικά μέχρι το θάνατο της γυναίκας του Μαρίας πριν από 10 χρόνια, ο μπάρμπα Λάμπρος».
Ο Μπάρμπα Λάμπρος πρωταγωνιστής
στην ταινία “Το πήδημα του Κατσαντώνη”
Με αφορμή ένα παλιό θρύλο για τον πρωταγωνιστή του δράματος του Θεάτρου Σκιών «Ο ήρωας Κατσαντώνης», και μέσα από την ζωή ενός ιδιόμορφου ηλικιωμένου ορεσίβιου, του μπάρμπα Λάμπρου, έγινε η ταινία με τίτλο “Το πήδημα του ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ και ο Μπαρμπα Λάμπρος Κοντογούνης” που είναι ένα διαχρονικό ταξίδι σε μια αυθεντική ιστορία ζωής δυο προσώπων με απόσταση μερικών αιώνων μεταξύ τους. Στα τέλη του 17ου αιώνα, στην περιοχή της οροσειράς των Αγράφων, κυριαρχεί ο Κατσαντώνης, ο εφιάλτης του Αλή Πασά. Ο θρύλος λεει ότι ο Κατσαντώνης, για να ξεφεύγει από τους Τούρκους, έφθανε στις όχθες του Αχελώου και πηδούσε απέναντι, σ’ ένα απότομο σημείο του ποταμού που από τότε ονομάζεται «Το Πήδημα του Κατσαντώνη». Και φτάνουμε στις αρχές του 21ου αιώνα: ο μπάρμπα Λάμπρος (Λάμπρος Κοντογούνης), ένας γοητευτικός και συνάμα τραχύς ορεσίβιος, το παλιό χάνι που βρίσκεται στο πέρασμα των Αγράφων, τα γλέντια με τους πλανόδιους μουσικούς, το κυνήγι του αγριογούρουνου, ο μεγάλος του έρωτας με μια τραγουδίστρια δημοτικών τραγουδιών, το όνειρο του να καταφέρει κάποτε να επισκεφθεί το Πήδημα του Κατσαντώνη… Μία ταινία για τις σκιές και τα βαθιά κρυμμένα πράγματα στον χώρο και τον χρόνο.
Η μνήμη σου και η εν γένει αγραφιώτικη λεβεντιά σου θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας, αγαπητέ μπάρμπα Λάμπρο. Ας είναι ελαφρύ το αγραφιώτικο χώμα που σε σκέπασε…
