Προϊόν Επιλογής και Όχι Πλάνης
Αυτό που έγινε με το ΓΠΣ είναι σε μικρογραφία αυτό που γίνεται με την πολιτική γης σε όλη την Ελλάδα, όπου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παραδίδουν όρη, παραλίες και δάση στο κεφάλαιο. Είναι λογική συνέπεια της εμπορευματοποίησης της γης που οδηγεί στη συγκέντρωσή της με την παράλληλη καταστροφή των μικροϊδιοκτητών
Δεν πρόκειται για λάθος, για πλάνη. Πρόκειται για προϊόν πολιτικής επιλογής
-το δείχνει η ομόφωνη ψήφισή του στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, που δηλώνει τη συμφωνία τους συνολικά στα κριτήρια που θέτει, κριτήρια που εναρμονίζονται πλήρως με τα επιχειρηματικά συμφέροντα
-το δηλώνει το πάθος με το οποίο το υπερασπίστηκε ο πρώην δήμαρχος και νυν ο αντιπεριφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ κ. Καραμπάς στην 9η συνεδρίαση του ΔΣ
-το δείχνει το γεγονός ότι η άμεση εφαρμογή του ΓΠΣ ήταν η σημαία του κ. Μπακογιάννη προεκλογικά στο πρόγραμμά του. Ποια πλάνη λοιπόν;
Τα κριτήρια του ΓΠΣ είναι σε πλήρη αρμονία με τις επιχειρηματικές επιλογές στην περιοχή μας και τις κατευθύνσεις του περιφερειακού σχεδιασμού υπέρ του κεφαλαίου (λχ αναφορά σε συγκεκριμένους κλάδους τουρισμού, ΑΠΕ κτλ). Αντίθετα, είναι μακριά από τις πιεστικές λαϊκές ανάγκες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ανάγκη επέκτασης του δικτύου αποχέτευσης δεν αναφέρεται ως πιεστική προτεραιότητα για τους κατοίκους αλλά ως ανάγκη για τις περιοχές “ιδιαίτερης τουριστικής οίκησης” μεταξύ των οποίων ονοματίζει και τον Αγ. Ανδρέα (!), χώρια η θέση για ΧΥΤΑ στα ανατολικά της πόλης κα.
Δεν θεωρούμε τυχαίες μια σειρά φωτογραφικού τύπου οριοθετήσεις (ΠΕΡΠΟ, τουριστικές ζώνες κτλ) ούτε ότι ορισμένες αλλαγές και αναφορές άπτονται των σχεδίων ΑΠΕ, που στο σχεδιασμό του κεφαλαίου αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, όπως για παράδειγμα το πρόβλημα με το δάσος της Μηλιάς, οι αναφορές στο υδροηλεκτρικό δυναμικό του Καρπενησιώτη.
Ειδικά για το θέμα του δάσους της Μηλιάς, η εξαίρεσή του από τις αλλαγές στο ΓΠΣ που εισηγήθηκε αρχικά η Δημοτική Αρχή είναι προκλητική και εξηγεί τί εννοούσαν οι προτάσεις συμβούλων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο όταν απαιτούσανε να πάρει πρωτοβουλίες ο Δήμος για χωροθέτηση των Αιολικών πάρκων.
Η εξαίρεση της Μηλιάς, και της διόρθωσης των διοικητικών ορίων της κοινότητας που καθορίζουν και τα όρια του δάσους, στην ουσία αποτελεί μια τέτοια χωροθέτηση όταν είναι γνωστό ότι μια σειρά εταιρείες επιβουλεύονται κομμάτι που ξαφνικά εξαιρείται από το δάσος για την εγκατάσταση αιολικών.
Ούτε και θεωρούμε τυχαία την αποκάλυψη από τον κ. Καραμπά στην 9η συνεδρίαση του ΔΣ για την ύπαρξη συζήτησης για τουριστική «αξιοποίηση» του δάσους.
Όμως εκεί που αποκαλύπτεται πλήρως ότι το ΓΠΣ ήταν προϊόν συνειδητής πολιτικής – ταξικής επιλογής είναι η κατάσταση που δημιουργήθηκε με τη Μεσοχώρα.
Τι μας είπε στην 9η Συνεδρίαση του ΔΣ η υπεύθυνη της Τεχνικής Υπηρεσίας.; Ότι πρωτύτερα η περιοχή της Μεσοχώρας περιγραφόταν ως περιοχή γεωργικής γης που περιόριζε τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής σύμφωνα με τον περιφερειακό σχεδιασμό για την ευρύτερη περιοχή του Καρπενησίου.
Δηλαδή οι «αναπτυξιακές δυνατότητες» δεν αφορούσαν την οικοδόμηση κατοικιών με τους συνήθεις όρους για τα εκτός σχεδίου που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν, μιλάμε λοιπόν για άλλη ποιότητα «αναπτυξιακών» συμφερόντων.
Είπε επίσης ότι η ζώνη αθλητικών δραστηριοτήτων προτάθηκε εκτός περιοχής Αθλητικού Κέντρου «για να υπάρξει και κάποια ιδιωτική ανάπτυξη, γιατί η περιοχή του αθλητικού κέντρου είναι δημοτική. Για να δοθεί επομένως σε κάποιους ιδιώτες η δυνατότητα να κάνουν κάποιες επενδύσεις». Το ζουμί λοιπόν είναι οι επενδύσεις
Στη συνέχεια η εκπρόσωπος της πολεοδομίας επιβεβαίωσε τα παραπάνω όταν εξήγησε πως όταν αντέδρασε στην περιφέρεια για τα 30 στρέμματα για τα ΚΕΠΑΤ η απάντηση που πήρε από το “θεώρημα” που είναι οι σύμβουλοι της περιφέρειας ήταν «μη βλέπετε το Καρπενήσι πως είναι σήμερα, θα γίνουν μεγάλες αθλητικές εκγαταστάσεις και θα έρχεται να προπονείται μέχρι και η Ρεάλ».
Μάλιστα της είπαν όποιος δυσανασχετήσει στο Καρπενήσι να τον στείλει στην Περιφέρεια (στην αποκεντρωμένη διοίκηση Θεσσαλίας –Στερεάς). Αυτό είναι και το λιγότερο που κατά τη γνώμη της Λαϊκής Συσπείρωσης θα έπρεπε να κάνει με μαζικό και οργανωμένο τρόπο η Δημοτική αρχή αν ήθελε πράγματι να αντιπαλέψει το ΓΠΣ.
Το ότι πρόκειται για συγκεκριμένη πολιτική επιλογή ενίσχυσε και ο κ. Καρβέλης, ο νομικός σύμβουλος που έφερε ο κ. Μπακογιάννης, ο οποίος είπε ότι ουσιαστικά ο χαρακτηρισμός της έκτασης σε ΚΕΠΑΤ έδωσε τη δυνατότητα για υπαγωγή επενδύσεων σε αναπτυξιακό νόμο!!
Με λίγα λόγια το ζήτημα ήταν να διευκολυνθεί ιδιωτικό επενδυτικό σχέδιο στη Μεσοχώρα! Αυτή είναι η ουσία, και όχι ο βαθμός εμπλοκής των διάφορων βαθμίδων του αστικού κράτους ή με ποιο τρόπο συμμετείχαν στις αποφάσεις σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο οι δυνάμεις των κομμάτων του κεφαλαίου.
Το θέμα της Μεσοχώρας λύθηκε όπως έχουμε πει κατ εξακολούθηση με το πέρασμα του Αθλητικού Κέντρου στο Δήμο που θα το παραδώσει στον ιδιώτη επιχειρηματία μέσω ΣΔΙΤ. Οπότε μιας και υπάρχει έτοιμη δημόσια δομή δε χρειάζεται πλέον και η επένδυση.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος, μαζί βεβαίως με τη γενική κατακραυγή, που έχουμε τη μεταβολή.
Ξαναλέμε ότι οι αλλαγές στη χρήση γης που επιβάλλει το ΓΠΣ δεν είναι άσχετες με τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης που εξελίσσεται στην περιοχή και που συνεπάγεται την καταστροφή μικροιδιοκτητών. Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, προχωρά με κριτήριο το κέρδος σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και των αναγκών των εργαζομένων. Πολύ σύντομα θα τρίβουμε τα μάτια μας με αυτά που θα επικαθήσουν στις αλλαγές χρήσης γης που προωθεί το ΓΠΣ και ο γενικότερος περιφερειακός σχεδιασμός.
Κατά συνέπεια πρόκειται για κατ' εξοχήν πολιτικό και όχι νομικίστικο πρόβλημα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Από θέση αρχών δε μπορούμε να καταπιούμε το ΓΠΣ με έκδοχο τις 2-3 βελτιωτικές αποφάσεις που μας παρουσίασε η Δημοτική Αρχή.
Λέμε ναι και στη συγκεκριμένη πρόταση για τη Μεσοχώρα και στο Βούτυρο, ακόμα και στη χωροθέτηση αγροτουριστικών μονάδων στις περιοχές προστασίας γεωργικής γης.
Όμως και τα 3 αυτά σημεία, δεν είναι αντίτιμο για την αποδοχή συνολικά του ΓΠΣ και της λογικής που εκφράζει. Ούτε και μπορούμε να μπούμε στη λογική της ζυγαριάς από εδώ η Μεσοχώρα, από εκεί η Μεσαμπελιά, από εδώ το θέμα το 35% στην κλίση των οικοπέδων, από εδώ η Μηλιά, από εκεί η Π-Π. Το θέμα είναι συνολικά των κριτηρίων του ΓΠΣ και αυτών που υπαγορεύουν οι λαϊκές ανάγκες.
Είμαστε συνολικά αντίθετοι στο ΓΠΣ, απαιτούμε την συνολική του ακύρωσή. Ψηφίζουμε παρών. Η λογική ότι ο δήμος θα παρουσιάσει ένα μενού με 3 ή 5 αλλαγές και ότι γίνει κι όπου κάτσει στην περιφέρεια ουσιαστικά σημαίνει ότι για άλλη μια φορά φως θα δει όχι όποιοι έχουν το δίκιο τους αλλά όσοι έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη».
Το πόσο αποφασισμένη είναι η δημοτική αρχή να παλέψει για την ακύρωση του ΓΠΣ φάνηκε από την απάντηση του κ. Μπακογιάννη στην λογική πρόταση πολίτη που ζήτησε ο δήμος απλά να μην εφαρμόσει τα συγκεκριμένα σημεία ακόμη και αν τα απορρίψει η περιφέρεια: Δε μπορεί ο Δήμος είπε να αρνηθεί να εφαρμόσει νόμους του κράτους. Ο δήμος είναι εκτελεστικό όργανο και εκτελούμε τους νόμους όποιους και αν είναι αυτοί. Και εις ανώτερα στην «αγωνιστική» δημοτική αρχή μας.
Για το Τεχνικό Πρόγραμμα του 2012
Η Λαϊκή Συσπείρωση κατήγγειλε την συνεχιζόμενη απαράδεκτη πρακτική της Δημοτικής Αρχής που για άλλη μια φορά δεν μας προσκαλεί στη λεγόμενη «επιτροπή διαβούλευσης». Δεν έχει μείνει ούτε φύλο συκής στην δήθεν «υπερκομματικότητα» της Δημοτικής Αρχής ΔΗΣΥ-ΝΔ: αφού απέκλεισε σε συνεργασία με τις άλλες παρατάξεις το ΚΚΕ από όλα τα βασικά όργανα διοίκησης του δήμου, δεν τηρεί ούτε τις προβλέψεις και αυτού του Καλλικράτη τον οποίο χαιρέτισαν και στηρίζουν. Κατά τα άλλα για την επιβολή της κυβερνητικής πολιτικής ο δήμαρχος ξέρει να διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι είναι υποχρέωσή του η εφαρμογή των αντιλαϊκών νόμων.
Αποκαλύπτεται επίσης ότι η λεγόμενη επιτροπή διαβούλευσης και άλλοι παρόμοιοι θεσμοί αποτελούν επίφαση δημοκρατίας, είναι μηχανισμοί για να παρουσιάσουν συνένοχο το λαό στην αντιλαϊκή πολιτική των τοπικών διοικήσεων των κομμάτων της πλουτοκρατίας.
Ο Καλλικράτης είναι εργαλείο για το πέρασμα της στρατηγικής του κεφαλαίου. Το Τεχνικό πρόγραμμα κινείται στη λογική της λιτότητας, της συμπίεσης των λαϊκών αναγκών. Στη λογική της περικοπής των 500 εκατομμυρίων κατ’ έτος από την κρατική επιχορήγηση όπως προβλέπει το μνημόνιο που υπερψήφισε το κόμμα του κ. Δημάρχου.
Δεν είναι τυχαίο ότι η εισήγηση προβλέπει μια άγρια καρατόμηση της ΣΑΤΑ, για την οποία βέβαια δεν αρθρώνεται η παραμικρή διαμαρτυρία. Η λογική της Δημοτικής Αρχής είναι το πέρασμα στην αυτοτέλεια-ανταποδοτικότητα για όλες τις υπηρεσίες του Δήμου. Το ΚΚΕ σε αντιδιαστολή με τα κόμματα του κεφαλαίου και τους τοπικούς εκφραστές τους διεκδικεί την πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό με την άντληση πόρων από το μεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του.
Αυτό καθαυτό το τεχνικό πρόγραμμα που παρουσιάστηκε είναι ένα πρόγραμμα διαχείρισης, πετσοκομμένο, μακρυά από τις λαϊκές ανάγκες. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν προβλέπει καν την πλήρη απαλλαγή του δικτύου ύδρευσης από τον αμίαντο – αίτημα υπερώριμο εδώ και δεκαετίες- και την ίδια στιγμή προβλέπει 2 εκατομμύρια για «αστική ανάπτυξη», επιβεβαιώνοντας τον προσανατολισμό της δημοτικής αρχής στις ανάγκες των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουρισμού.
Παρατείνει την εκκρεμότητα σε προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης. Δεν υπάρχει καμμία πρόβλεψη για βελτίωση της προσβασιμότητας σε κοινότητες που έχουν σοβαρό πρόβλημα, μένουν για άλλη μια φορά εκτός έργα όπως ο δρόμος πάτημα στένωμα. Για παράδειγμα υπάρχει πρόβλεψη για την..εσωτερική οδοποιία της Χελιδόνας αλλά δεν εκδηλώνεται κάποια ανησυχία για το πως θα φτάνει κανείς εκεί με τα χάλια που έχει ο χωματόδρομος.
Για άλλη μια φορά δεν προβλέπεται ούτε 1 έργο, ούτε 1 ευρώ για την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία και την πολιτική προστασία γενικότερα.
Παρά τα μεγάλα λόγια που ακούσαμε στο προηγούμενο κιόλας ΔΣ για τη σημασία της κτηνοτροφίας δεν υπάρχει τίποτα για βελτίωση των βοσκοτόπων και των υποδομών τους.
Δε συζητάμε καν για την κάλυψη σύγχρονων αναγκών (λχ υποδομές για αθλητισμό - πολιτισμό) ή για ιδιαίτερες ανάγκες με βάση την πραγματικότητα της περιοχές (λχ κλειστοί παιδότοποι κλτ).
Η Λαϊκή Συσπείρωση καταψήφισε για τους λόγους αυτούς το τεχνικό πρόγραμμα 2012.
