Θυμάμαι χρόνια τώρα προεκλογικές περιόδους. Το διάστημα πριν τις εκλογές ήταν ζωντανό. Συζητήσεις στα καφενεία και τις πλατείες. Τα κόμματα οργάνωναν συγκεντρώσεις όπου προβεβλημένα στελέχη μιλούσαν για τις θέσεις τους. Υπήρχαν περίπτερα των κομμάτων στις πλατείες και σε κεντρικά σημεία όπου μοιραζόταν έντυπο υλικό. Οι υποψήφιοι βουλευτές γύριζαν όλα τα χωριά του νομού μας (συνοδεία φυσικά στελεχών και φίλων τους ) και μιλούσαν με τον κόσμο . Ήταν μια ζωντανή περίοδος σε μια ζωντανή χώρα. Τώρα το πολιτικό σκηνικό άλλαξε και είναι μέρος του γενικότερου σκηνικού του τόπο μας και της ζωής μας. Όπως η κοινωνία βρίσκετε στην εντατική και δεν λειτούργει τίποτα έτσι και η προεκλογική κίνηση σ τον πάγο. Οι απασχολούντες με την πολιτική δεν τολμούν να βγουν από τα γραφεία τους και να περπατήσουν ανάμεσα στους ανθρώπους της αγοράς γιατί στην αγορά δεν υπάρχουν άνθρωποι. Κανείς δεν πατάει στα καταστήματα για να ψωνίσει. Η αγοραστική δύναμη βρίσκετε στο ναδίρ και η ψυχολογία πελατών και εμπόρων στο χειρότερο επίπεδο. Δεν υπάρχει όρεξη στους εμπόρους να ανοίξουν τα καταστήματα τους γιατί γνωρίζουν ότι θα έχουν μια ακόμη χαμένη ημέρα. Χωρίς τζίρο γιατί ο μόνος που του επισκέπτεται είναι ο ταχυδρόμος φέρνοντας μαζί του λογαριασμούς. Με την ασφυξία στην αγορά να κυριαρχεί, την ανεργία να καλπάζει , την απαισιοδοξία στα πρόσωπα όλων μας ζωγραφισμένη εάν θέλουμε να αλλάξουμε ρότα θα πρέπει πρωτίστως να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο και να ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο.
Ζητούμενο λοιπόν η ελπίδα.
Σε μια κοινωνία που περνά την χειρότερη οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική αλλά κυρίως κρίση αξιών εάν θέλει να ορθοποδήσει ξανά και να έχει μέλλον θα πρέπει να αναθεωρήσει τις αξίες της. Είχαμε
φτάσει σε σημείο που όλα μετριόταν με το χρήμα. Καμία αξία για την ζωή. Δύσκολες καταστάσεις ( ακόμη πιο χειρότερες από τις σημερινές ) πέρασαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας . Όμως αγωνιζόταν για έναν καλύτερο κόσμο. Είχαν αξίες και ιδανικά . Γνώριζαν ότι ο αγώνας απαιτεί πολύ δουλειά, πολύ χρόνο και θυσίες. Όταν έφευγαν για το βουνό για να πολεμήσουν τον κατακτητή δεν γνώριζαν εάν θα γυρίσουν πίσω ζωντανοί. Το κεράκι της ελπίδας ότι ο τόπος θα ελευθερωθεί ἐκαιγε μέσα τους και κανένας αέρας δεν μπορούσε να το σβήσει.
Σήμερα μπορεί να μην έχουμε πόλεμο με στρατό και άρματα αλλά έχουμε κάτι χειρότερο. Οικονομικό πόλεμο ΄η πόλεμο των αγορών ή πόλεμο ξένων συμφερόντων. Όταν στο βάλτο παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Έτσι και εμείς παίρνουμε το μέρος του ενός ή του άλλου και δεν κοιτάζουμε το Εθνικό μας συμφέρον Δεν πρόκειται να μας σώσει καμία Ε.Ε. καμία Γερμανία ή Γαλλία ή Αμερική ή οποιοσδήποτε άλλος.
Μόνοι μας με το μόχθο μας θα πρέπει να βάλουμε ξανά την δημιουργική σκέψη μπροστά και με τον ιδρώτα μας και την εργασία μας να αναστήσουμε την παραγωγή μας άστε να παραχθεί πραγματικός πλούτος και παραγωγή.
Η ελπίδα για την ζωή θα μείνει ζωντανή αρκεί και σε επίπεδο εκλογής να μην κάνουμε τα ίδια λάθη και εμπιστευτούμε τους ανθρώπους που μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση. Δεν είναι αρκετά έξυπνο να κάνεις τα ίδια πράγματα και κάθε φορά να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα.
