Υπάρχει ένα κρυφό μονοπάτι που
μεταμορφώνει μία μίζερη ανούσια ζωή, όπου ήμασταν το θύμα της κάθε κατάστασης,
σε μία ζωή όπου εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές, μία ζωή γεμάτη θαύματα και
μαγεία, όπου αποχωριζόμαστε τους περιορισμούς μας και καταλαβαίνουμε τα πάντα
με γνώση, ζούμε με χαρά, και αισθανόμαστε ήρεμοι μία πληρότητα.
Μόλις πρόσφατα κάποιοι μας είπαν
ότι εισήλθαμε σε μία Νέα Εποχή, αλλά οι περισσότεροι από μας δεν καταλάβανε
τίποτε. Ίσως να διαισθανθήκαμε ότι κάτι άλλαξε, ότι κάτι ξεθώριασε στον παλιό
κόσμο που ζούσαμε, αλλά αυτό το απορρίπτει η λογική μας. Κάποιοι μας είπαν ότι
άνοιξε μία νέα πόρτα προς μία διαφορετική συνειδητότητα, ένα κρυφό μονοπάτι
στην αντίληψη του κόσμου μας. Αλλά αυτή η πόρτα στη μαγεία που βρίσκεται; Μήπως
στη κουφάλα ενός σημαδιακού δέντρου; Μήπως σε μία κρυμμένη σπηλιά από έναν
καταρράκτη; Η πάλι, μήπως μέσα μας;
Εάν μπήκαμε σε μία Νέα Εποχή όπου
αυξάνεται η ταχύτητα με την οποία υλοποιούνται οι σκέψεις μας, εάν έχουν πια
αλλάξει οι δυνατότητες μας σε ένα σύμπαν πιο δυναμικό όπου αλληλεπιδράμε με
αυτό, εάν έχει ανοίξει πια η μαγική πόρτα, μήπως εμείς διστακτικοί καθόμαστε
στο κατώφλι; Μήπως είμαστε σταματημένοι από έναν αρχέγονο φόβο: Που μας οδηγεί
αυτή η μυστηριώδης πόρτα;
Αν παρατηρήσουμε τον εαυτό μας θα
δούμε ότι αντιλαμβανόμαστε το πώς αντιδρούσαμε χθες, θα δούμε με έκπληξη ότι
την περισσότερη ώρα είμασταν φοβισμένοι και αν είμασταν φοβισμένοι, τότε οι
κρυφοί μας φόβοι εκπληρώνονταν πάνω μας. Τότε αισθανόμασταν σαν θύματα, αλλά
στην πραγματικότητα εμείς είμαστε πάντα, έστω και ακούσια, οι δημιουργοί της
κατάστασης μας.
Αν διαβούμε την πόρτα, το να
βαδίζουμε στο κρυμμένο μονοπάτι σημαίνει ότι αποφασίζουμε εδώ και τώρα εμείς να
αλλάξουμε, να αφήσουμε πίσω τα γνωστά, να συγχωρέσουμε, να αγαπήσουμε, να
αποδεχτούμε τους πάντες και τα πάντα. Έτσι δεν χρωστάμε τίποτα πια. Ελεύθεροι παρατηρούμε
τις σκέψεις μας σαν να είναι κάτι διαφορετικό από εμάς και ο παρατηρητής αυτός
να αισθανόμαστε ότι είναι μία ανώτερη μορφή του πραγματικού μας εαυτού. Αυτός
που πάντα είμασταν και θέλαμε να πλησιάσουμε. Ανεβαίνουμε σε συχνότητα και
συνείδηση και όντας έτσι αρχίζουμε να ενεργοποιούμε τις αισθήσεις μας σε
καταστάσεις που μέχρι τώρα ήταν σκοτάδι για εμάς. Και να παραδοθούμε σε αυτό,
εντελώς ανοιχτοί στο άγνωστο, ταξιδιώτες μιας ρευστής πραγματικότητας.
Η λύση βρίσκεται κυριολεκτικά
μέσα μας, εντελώς προσωπική αφού ζούμε σε έναν κόσμο ελεύθερης βούλησης. Τα
πρώτα συμπτώματα είναι ότι δεν μας αγγίζουν πια ότι καταδυναστεύει τους
περισσότερους ανθρώπους. Η ζωή μας γίνεται πιο ελαφριά και μπορεί να αναρρωτιόμαστε:
Εγώ ζούσα κάποτε εκεί; Μπορεί να σχετιζόμαστε πια με ανθρώπους που έχουν πολλά
να μας δώσουν. Μπορεί ρηχοί και ανυπόφοροι άνθρωποι με μυστηριώδη τρόπο να
εξαφανίζονται από την καθημερινότητα μας. Μπορεί ακόμα και όταν σχετιζόμαστε
μαζί τους να μην μας θυμώνουν πια, αλλά να μας διδάσκουν, αφού σαν εσωτερικοί
παρατηρητές βλέπουμε με έκπληξη αυτά που αναβλύζουν μέσα μας και πια δεν
μπορούν να μας αγγίξουν. Επίσης μας διδάσκουν, γιατί με έμμεσο τρόπο, ως μέρος του
σύμπαντος και αυτοί, μας φανερώνουν το τι πρέπει να κάνουμε.
Εξωτερικά τα διλήμματα του
παρελθόντος γίνονται προφανείς αντιδράσεις μας. Εάν ο φόβος εξαφανίζεται, τότε
εμφανίζεται η σιγουριά και η δύναμη που μπορεί να δώσει σε κάποιον το σύμπαν
που υπάρχει και εκδηλώνεται μέσα μας. Δεν χρειάζεται να ακούμε γελοίους
ανθρώπους πια, που κρύβουν το φόβο τους σε αξιώματα, που έχουν το μοναδικό
μικρόφωνο σε μία στημένη εκπομπή προπαγανδιστικής ψεύτικης «πραγματικότητας»
που προσπαθούν με αγωνία να προβάλλουν. Τώρα πια αντιλαμβανόμαστε το φόβο τους,
τα ψέμματα που καθρεπτίζονται στα μάτια τους, την αβεβαιότητα στις δυναμωμένες
φωνές τους.
Η λογική μας λέει ότι δεν έχουμε
τίποτα σαν απόδειξη, κι όμως νιώθουμε ότι μέσα μας βρίσκεται η ίδια η πηγή της
Δημιουργίας. Τα πράγματα μας έρχονται μυστηριωδώς καλά, δεν δεχόμαστε πια
αρνητικές επιπτώσεις για τις πράξεις μας, γιατί ο κόσμος μας πάντα ήταν μία
αλληλουχία μικρών θαυμάτων. Φαίνεται σαν να μας χαμογελάει η τύχη, σαν να μην
έχουμε πια εχθρούς, κάθε μέρα να γίνονται με φυσικό τρόπο όλο και πιο θαυμαστά
πράγματα, και εμείς απλά να βαδίζουμε, μέσα από μία ανοιχτή πόρτα, σε ένα κρυφό
μονοπάτι, που οδηγάει πέρα από τα σύννεφα.
http://emmkopanakis.blogspot.gr/
