Τώρα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται (ξανά) μπροστά σε μεγάλα οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα, τώρα, ως Έλληνες, νιώθουμε στο πετσί μας την ανεργία και την εγκληματικότητα στη γειτονιά μας, ψαχνόμαστε σαν τις μωρές παρθένες του Ευαγγελίου, κρατώντας ένας φανάρι έτοιμο να σβήσει γιατί ξέμεινε από λάδι. Ένας ολόκληρος λαός, «καλός και αγαπημένος», για να θυμηθούμε και τον ποιητή, ψάχνει στις αποσκευές του να βρει τι του απέμεινε για να πορευτεί στα χρόνια που έρχονται. Βλέπει με δέος, μαζί και αγανάκτηση, ότι αδικείται από πολλούς.