Το προσωπικό του νοσοκομείου μας στο Καρπενήσι έχει μια μακρά παράδοση προσφοράς στον τόπο μας και μια καλή φήμη που ξεπερνά τα όρια του νομού μας. Τις μέρες των γιορτών χρειάστηκε να μεταφερθεί επειγόντως και να νοσηλευτείο 94χρονος πατέρας μου και έζησα από κοντά για ένα περίπου δεκαήμερο την καθημερινότητα και τη λειτουργία του. Αισθάνομαι την ανάγκη να εξάρω την προσφορά και την ανθρωπιά του προσωπικού, παρά τις τρομερές ελλείψεις που δυσκολεύουν το έργο τους και κάνουν εξοντωτικό το ωράριο της εργασίας τους.
Έμεινα έκπληκτος με την προσωπική σχέση που δημιουργούν με τους ασθενείς και τους συνοδούς τους. Στις επισκέψεις τους, οι γιατροί στους θαλάμους μιλούν στους ασθενείς με τα μικρά τους ονόματα και απαντούν στα αγωνιώδη ερωτήματα τους με ένα ζεστό, απλό και ανθρώπινο λόγο για την κατάσταση τους, ενώ το νοσηλευτικό προσωπικό πρόθυμα και με απίστευτη υπομονή προσπαθεί να ανταποκριθεί και να εξυπηρετήσει τους ασθενείς.
Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες που θεσμικά όργανα και παράγοντες του τόπου μας, δείχνουν το χειρότερο πρόσωπο του νομού μας, το προσωπικό του νοσοκομείου μας αποτελεί το άλλο πρόσωπο της Ευρυτανίας. Σκεφτόμουν επίσης πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στο νοσοκομείο και σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες του νομού μας αν, αντί να χτίζουν βίλες οι Λιάπηδες με τα δικά μας χρήματα, τα ποσά αυτά να διατίθενταν για τις τεράστιες ελλείψεις τους. Δεν θα έμειναν τα αγροτικά ιατρεία μας χωρίς γιατρούς με τίμημα ανθρώπινες ζωές, ούτε τα ασθενοφόρα χωρίς οδηγούς Δυστυχώς όμως όλοι αυτοί οι πορφυρογέννητοι γόνοι των πολιτικών τζακιών, είναι μεγαλωμένοι με την αντίληψη ότι γεννήθηκαν για να μας κυβερνούν κλέβοντας, μαζί με τους ντόπιους λακέδες τους και ότι εμείς γεννηθήκαμε για να τους κουβαλάμε στην πλάτη και να τους ανεχόμαστε. 