Ταξίδεψε στην αιωνιότητα, χτυπημένος από την επάρατη νόσο, ο Λάμπρος Κοντογούνης, ο άνθρωπος για πολλούς «σύμβολο των Αγράφων», ο πλέον φωτογραφημένος τύπος όλης της περιοχής, ο σύγχρονος ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ, ο «φύλακας» της Βαρβαριάδας, που για 60 συναπτά έτη λειτουργούσε το εκεί χάνι, που πρωτολειτούργησε ο πατέρας του Γιώργος με τη μάνα του Σάββα το 1937. Η κηδεία του έγινε στην Βαρβαριάδα σήμερα το απόγευμα όπου παραβρέθηκαν εκατοντάδες φίλοι και συντοπίτες για τον τελευταίο χαιρετισμό.
Πριν καιρό έγραψε για τον αείμνηστο συντοπίτη μας ο Ηλίας Προβόπουλος: «Το καλοκαίρι του 1950 όταν επέστρεψαν από το Αγρίνιο όπου πήγαν ως ανταρτόπληκτοι, ο Γιώργος Κοντογούνης έβαλε για πρώτη φορά μπρίκι στη φωτιά και έτσι εγκαινίασε μια εποχή στην οποία το χάνι έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην επικοινωνία των Αγραφιωτών με τον έξω κόσμο. Αφορμή για το τεράστιο αυτό γεγονός στην τοπική ιστορία, υπήρξε η κατασκευή της σιδερένιας γέφυρας στον Αγραφιώτη και η κάλυψη των αναγκών του συνεργείου.
Μέχρι το 1980 που πέρασε ο δρόμος, το χάνι όντως υπήρξε το σημείο όπου πέρασαν έστω μια νύχτα της ζωής τους όλοι οι Αγραφιώτες, έφαγαν ένα πιάτο ζεστό φαί, ήπιαν ένα τσίπουρο, στέγνωσαν στη σόμπα και χόρεψαν ολόκληρες νύχτες με το βιολί του Γυφταντρέα. Κατόπιν άλλαξαν τα πράγματα, σταμάτησαν οι διανυκτερεύσεις αλλά όλοι οι περαστικοί σταματούσαν για λίγο και έκαναν κίνηση στο μαγαζί το οποίο λειτούργησε υποδειγματικά μέχρι το θάνατο της γυναίκας του Μαρίας πριν από 10 χρόνια, ο μπάρμπα Λάμπρος».
Το πήδημα του Κατσαντώνη και ο Μπάρμπα Λάμπρος Κοντογούνης
Με αφορμή ένα παλιό θρύλο για τον πρωταγωνιστή του δράματος του Θεάτρου Σκιών «Ο ήρωας Κατσαντώνης», και μέσα από την ζωή ενός ιδιόμορφου ηλικιωμένου ορεσίβιου, του μπάρμπα Λάμπρου, η ταινία είναι ένα διαχρονικό ταξίδι σε μια αυθεντική ιστορία ζωής δυο προσώπων με απόσταση μερικών αιώνων μεταξύ τους. Στα τέλη του 17ου αιώνα, στην περιοχή της οροσειράς των Αγράφων, κυριαρχεί ο Κατσαντώνης, ο εφιάλτης του Αλή Πασά. Ο θρύλος λεει ότι ο Κατσαντώνης, για να ξεφεύγει από τους Τούρκους, έφθανε στις όχθες του Αχελώου και πηδούσε απέναντι, σ’ ένα απότομο σημείο του ποταμού που από τότε ονομάζεται «Το Πήδημα του Κατσαντώνη». Και φτάνουμε στις αρχές του 21ου αιώνα: ο μπάρμπα Λάμπρος (Λάμπρος Κοντογούνης), ένας γοητευτικός και συνάμα τραχύς ορεσίβιος, το παλιό χάνι που βρίσκεται στο πέρασμα των Αγράφων, τα γλέντια με τους πλανόδιους μουσικούς, το κυνήγι του αγριογούρουνου, ο μεγάλος του έρωτας με μια τραγουδίστρια δημοτικών τραγουδιών, το όνειρο του να καταφέρει κάποτε να επισκεφθεί το Πήδημα του Κατσαντώνη… Μία ταινία για τις σκιές και τα βαθιά κρυμμένα πράγματα στον χώρο και τον χρόνο.
Η μνήμη σου και η εν γένει αγραφιώτικη λεβεντιά σου θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας, αγαπητέ μπάρμπα Λάμπρο. Ας είναι ελαφρύ το αγραφιώτικο χώμα που σε σκέπασε…
