Γράφει ο Παναγιώτης Κων. Βλάχος τ. Γεν Επιθεωρητής Μ. Εκπ/σεως
Ο Ευρυτάν κατά την εκ μητρός καταγωγήν Ακαδημαϊκός Γεώργιος Μητσόπουλος, νηπιόθεν απορφανισθείς- του πατρός του Γεωργίου, ηρωικού λοχαγού, πεσόντος εις Σαραντάπορον (9-10 Οκτωβρίου 1912) κατά την θυελλώδη εξόρμισην του Νέου Ελληνισμού δια την πραγμάτωσιν της Μεγάλης Ιδέας του Γένους- διέδραμε τον μακρόν του βίου του δόλιχον αγωνιζόμενος τον καλόν αγώνα ακραιφνούς θητείας εις την επιστήμην εις εναρμόνιον σύζευξιν με θεοφιλή και φιλάνθρωπον κοινωνικήν προσφοράν.
Υπήρξεν όντως προσφυής η ιδέα του Ευρυτάνος Καθηγητού κ. Κλεομένους Κουτσούκη και επαινετή η απόφασις να αφιερωθεί το 8ον τεύχος του υπ’ αυτού συσταθέντος και γονίμως διευθυνομένου “Αρχείου Ευρυτανικών Σπουδών και Ερευνών” εις τον Ακαδημαϊκόν Γεώργιον Μητσόπουλον. Το αφιέρωμα, περιεκτικόν εις περιεχόμενον, καλαίσθητον εις εμφάνισην και πλούσιον εις εικονογραφικά στοιχεία, δίδει κατά τρόπον άρτιον την δράσιν, την προσφοράν και την προσωπικότητα του τιμωμένου.
Ο Γεώργιος Μητσόπουλος καταγράφει εις το ενεργητικόν του θητείαν εις την Νομικήν Επιστήμην μακράν και ευδόκιμον με συναγωγήν πλουσίου επιστημονικού αμητού και συμβολήν ουσιαστικήν προς προαγωγήν της δια μελετών πρωτοτύπων και ρηξικελεύθων. Σπουδαία κρίνεται η έξοχως δια τους τους φοιτητάς ευεργητικής από καθέδρας διδασκαλία του εις το Πανεπιστήμιον, αλλά και η παρουσία του εις την διοίκησιν αυτού, ότε εις δυσχερή περίοδον επιδεξίως μετά λόγου γνώσεως, πολλής συνέσεως και υψηλού αισθήματος ευθύνης ως Πρύτανις εκράτησε τον οίακα και ίθυνεν επιτυχώς την πορείαν αυτού. Λυσιτελής υπήρξεν η προσφορά πολυτίμων υπηρεσιών εις Ιδρύματα της Χώρας και την Πολιτείαν καθόλου.
Το έργον του Γεωργίου Μητσοπούλου, επιστημονικόν, διδακτικόν και κοινωνικόν, έτυχεν ευρείας αποδοχής από επιστημονικούς κύκλους παρ’ ημίν και εις το εξωτερικό, με την αναγνώρισίν του ως κορυφαίου νομομαθούς και διαπρεπούς πανεπιστημιακού διδασκάλου. Η αξία του τεκμηριώνεται από επαινετικάς κριτικάς, σπουδαίας διακρίσεις και την αδιαμφησβήτητον αξιολόγησιν με την είσοδόν του εις την Ακαδημίαν Αθηνών, της οποίας διετέλεσε και Πρόεδρος. Η παρουσία του είναι αισθητή και η προσφορά του ουσιαστική μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Ο Δοτήρ παντός αγαθού Παντοδύναμος Κύριος εχάρισεν εις αυτόν μόνον πολυχρόνιον και τίμιον βίον, αλλά και έγκαρπον και αειθαλή.
Εις τον ορμαθόν των γενομένων εις τον Γεώργιον Μητσόπουλον τιμητικών διακρίσεων προστίθεται ήδη με περισσήν σεμνότητα και αξιοπρέπειαν το εν λόγω τιμητικόν αφιέρωμα. Μετά την εμπεριστατωμένην εισαγωγήν του κ. Κλεομένους Κουτσούκη, στοργικώς βιογραφεί τον τιμώμενον ο φέρελπις Ευρυτάν Πάρεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας κ. Παναγιώτης Κ. Τσούκας, ως νομομαθή δε και Ακαδημαϊκόν Διδάσκαλον τον παρουσιάζει ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Επίτ. Δικηγόρος κ. Αθανάσιος Παρούτσας, εις την συμβολήν του δε εις την ανάπτυξιν της Ευρυτανίας αναφέρεται ο συνταξιούχος της Αγροτικής Τραπέζης κ. Γεώργιος Κατσούλης. Την προσφοράν του Γεωργίου Μητσοπούλου όχι μόνο εις τον Κλάδον της Πολιτικής Δικονομίας και της Γενικής Θεωρίας του Δικαίου γενικώτερον, αλλά και της όλης Νομικής Επιστήμης εκτενώς παρουσιάζει ο Διδάκτωρ Νομικής και Δικηγόρος κ. Κωνσταντίνος Π. Τσίνας.
Ομιλίαι του τιμωμένου Ακαδημαϊκού δια των Κωνσταντίνον Τριανταφυλλόπουλον (επί τοις αποκαλυπτηρίοις της προτομής τους εις Καρπενήσιον) και από την θητείαν τους ως Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών, ομιλία του εις την Ακαδημίαν Αθηνών και αξιόλογα κείμενα σχέσιν έχοντα με την θητείαν του εις αυτήν. Κριτική παρουσίασις κεφαλαιώδους σημασίας νομικών έργων του Γεωργίου Μητσοπούλου από τον Ακαδημαϊκόν κ. Κωντσαντίνον Δεσποτόπουλον και τον τ. Πρύτανιν κ. Πέτρον Γέμτον και τα διαμειφθέντα κατά την εις αυτόν επίδοσιν τιμητικού τόμου από τον Καθηγητήν κ. Κωνσταντίνον Κεραμέα παρατίθενται. Το αφιέρωμα κλείεται με τον υπό της Καθηγήτριας κ. Πελαγίας Γέσιου-Φάλτση “Ακαδημαϊκόν έπαινον” κατά την αναγόρευσιν του Γεωργίου Μητσοπούλου εις “Επίτιμον διδάκτορα του Νομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης”.
Ασφαλώς το πολύπλευρον, εκτεινόμενον εις μήκος χρόνου και πλούσιον έργον του Γεωργίου Μητσοπούλου, συμπληρούντος ήδη ευδαίμονοι και έγκαρπον βίον αιώνος, δεν είναι δυνατόν να περιληφθή εις ένα εφιέρωμα εις οσασδήποτε και αν εξετείνετο σελίδας. Όμως, κατά την αρχήν του MULTUM IN PARYO, δια των επιμελώς επιλεγέντων κειμένων δίδεται η προσωπογραφία ανδρός, διακριθέντος επί παιδεία και αρετή προς πληρεστέραν γνωριμίαν και από τους συμπολίτας του Ευρυτάνας και ευρύτερον.
Φρονούμεν ταπεινώς ότι το αφιέρωμα προεκάλεσεν εις την ευαίσθητον ψυχήν του τιμωμένου ιδιαιτέραν χαράν και συγκίνησιν. Ως αύρα λεπτή, κατερχόμενη από τας υπωρείας του Τυμφρηστού θα εδρόσισε το πρόσωπον και ηύφρανε την καρδίαν του. Ο Γεώργιος Μητσόπουλος ησθάνετο πάντοτε τον εαυτόν του ως Ευρυτάνα. Ηγάπα περιπαθώς την Ευρυτανίαν ως ιδιαιτέραν του πατρίδα και τους Ευρυτάνας ως συμπολίτας του αγαπητούς, επιδεικνύων προς αυτούς λόγω και έργω την στοργικήν του συναντίληψιν.
Επεσκέπτετο την Ευρυτανίαν υπείκων όχι εις τον πνεύμα φυγής των αστών προς την ύπαιθρον, αλλ’ ελαυνόμενος από εσώψυχον ανάγκην επιστροφής εις τας προγονικάς ρίζας προς ανανέωσιν και ανεφοδιασμόν. Δια των επισκέψεών του ανέπαυε την ψυχήν του, απέτιε τιμήν προς την γενέτειραν και ανήγεν ευλαβή αναφοράν εις Ευρυτάνας οικείους και φίλους, οι οποίοι ευρέθησαν συναντιλήπτορες εις την ανάντη πορείαν του δι’ ευδοκίμησαν και καταξίωσιν. Μείζων των αρετών του η ευγνώμων ανάμνησις.
Επιτερπής δια τον Καθηγητήν Γεώργιον Μητσόπουλον ήτο η αναστροφή με φίλους Ευρυτάνας υπό τον ευσκιόφυλλον υψικάρηνον πλάτανον της Πλατείας Καρπενησίου. Εις ώραν ρέμβης θερινού απογεύματος ή συζήτησις δια τοπικά θέματα, επίκαιρα γεγονότα και πρόσωπα του παρελθόντος εγίνετο θελκτική. Στωμύλος, χαρίεις και επαγωγός συνομιλητής συνήρπαζε τους συνομιλητάς του δια των λεγομένων του επραγμάτωνε το αρχαιοελληνικόν αίτημα του “τέρπειν άμα και διδάσκειν”.
Έκδηλος ήτο η ευχαρίστησις, την οποίαν ησθάνετο με την αναδρομήν εις παλαιοτέρας εποχάς, την αναφοράν εις χαρακτηριστικούς τύπους και την ανάκλησιν λόγων και φράσεων ιδιωματικών, αι οποίαι προ αλλού εσιγήθησαν. Κατά τας συζητήσεις αυτάς απέθετε την τήβεννον του Νομοδιδασκάλου και τα διάσημα του Ακαδημαϊκού και εν αγαλλιάσει ανεβίωνε παιδικάς αναμνήσεις, αι οποίαι ως θησαυρός πολύτιμος συνοδεύουν τον άνθρωπον και, όταν οι κρόταφοι λευκαίνονται, φαιδρύνουν το πνεύμα, αναπαύουν την ψυχήν και ελαφρύνουν το σώμα από το βάρος του χρόνου και την διάνοιαν από την δια των ετών συγκομισθείσαν σοφίαν.
Εκ της μελέτης του Αφιερώματος απεκόμισα γνώσεις, κυρίως όμως επλήσθη χαράς η καρδία μου δια την προσγενομένην από την πατρίδα του τιμήν εις τον Ακαδημαϊκόν Γεώργιον Μητσόπουλον. Διο συγχαίρω τον εκδόντα τούτο και του έγκριτους συνεργάτες του δια την προσφοράν των. Ιδιαιτέρως όμως συγχαίρω τον εν υγεία κατ’ άμφω κραταία υπερβάντα τα νεστόρεια έτη Ευρυτάνα Ακαδημαϊκόν Γεώργιον Μητσόπουλον, ευχόμενος και εντεύθεν περαιτέρω μακροημέρευσιν εν γήρα θαλερώ ευτυχία, οικογενειακή και πολλή τη τιμή της οποίας δικαίως αξιούται άνθ’ ων προσέφερε, γενόμενος, κατά το ομηρικόν, “ρητήρ λόγων και πρήκτηρ έργων” σπουδαίων και επωφελών.
