Ποιος το περίμενε; ΚΑΝΕΝΑΣ. Ποιος έλεγε ότι τούτο το θεριό θα έφευγε έτσι, χωρίς πόνο, χωρίς ένα βογγητό. Πάλεψε να τον επαναφέρει στη ζωή η Σταματία, μετά το έμφραγμα, όμως στάθηκε αδύνατο, δεν τα κατάφερε, ο Πάνος πέταξε ψηλά εκεί στους αγγέλους...
Αγωνιστής της ζωής ο Παναγιώτης και με τεράστιες ευθύνες φορτωμένος, έδινε μάχη καθημερινά να μεγαλώσει τα παιδιά του, να τα σπουδάσει και να κρατηθεί όρθιος ειδικότερα σε τούτους τους δύσκολους καιρούς.
Από μικρός πάλεψε για την ζωή, μόχθησε για να πετύχει ότι καλύτερο για τα παιδιά του. Μπορεί να στερήθηκε αυτός και η γυναίκα του πολλά, όμως ποτέ δεν στέρησε το παραμικρό σε αυτά που τόσο λάτρευε και υπεραγαπούσε. Και εκείνα, σε κάθε στιγμή, εξέφραζαν με χίλιους τρόπους την αγάπη τους για τον καλό τους πατέρα, γιατί την άξιζε.
Δάκρυσε όλη η Κρέντη και μαζί της εκατοντάδες συγγενείς φίλοι και γνωστοί για τον χαμό του καλοκάγαθου αυτού ανθρώπου, του γίγαντα με την καρδιά μικρού παιδιού, όπως τον ξέραμε. Ο πόνος για τον χαμό ενός δικού μας ανθρώπου είναι πάντα βαρύς και πολλές φορές νομίζουμε ασήκωτος. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί και στην οικογένεια του εκλιπόντος, που δεν μπορεί, να συμβιβαστεί με την ιδέα, ότι η κολώνα του σπιτιού, ο Πάνος, ένα πραγματικό θεριό, έφυγε τόσο ξαφνικά και τόσο πρόωρα για τον άλλο κόσμο.
Ο Πάνος έφυγε ήσυχα χωρίς να κουράσει κανένα, αφήνοντας πίσω του σπουδαία παρακαταθήκη τα 5 παιδιά και την σύζυγό του. Όμως άφησε και υποχρεώσεις που πρέπει να έχουν συνέχεια. Τι θα γίνει λοιπόν από δω και πέρα; Ποιος θα σηκώσει τα βάρη της οικογένειας, ποιος θα κρατήσει το τιμόνι; Γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα από τα ενδότερα τούτης της ευλογημένης φαμελιάς, μπορώ να πω με σιγουριά ότι υπάρχει ο άξιος διάδοχος του Παναγιώτη και αυτός είναι ο Γρηγόρης και για τους περισσότερους ο Άκης, ο πρωτότοκος γιός του μακαρίτη, ένα παλικάρι 2 μέτρα, γεμάτο λεβεντιά και δύναμη ψυχής. Αυτός θα πάρει το τιμόνι, έχοντας δίπλα του συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο, την ακούραστη μάνα του, την αγωνίστρια της ζωής, την Σταματία, η οποία στο εξής θα είναι η μάνα και ο πατέρας της οικογένειας. Γιός και μάνα, θα κρατηθούν όρθιοι για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τα κορίτσια και να προχωρήσει στο σχολείο ο Νεκτάριος. Κοντά τους, θα είμαστε και όλοι εμείς, η τοπική εκκλησία, οι Σύλλογοι του χωριού, οι συγγενείς, οι συγχωριανοί, οι φίλοι, οι γνωστοί, για να στηρίξουμε μια οικογένεια που τόσο πολύ χρειάζεται την συμπαράστασή μας.
Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά του τραγικού αυτού γεγονότος, η πνευματική, που αφορά την ψυχή του εκλιπόντος και το τι πρέπει να κάνουμε για την ανάπαυση αυτής. Ο καθένας από εμάς που επιθυμεί να εκφράσει την αγάπη του για τους νεκρούς και να τους βοηθήσει ουσιαστικά, μπορεί να το επιτύχει προσευχόμενος υπέρ των ψυχών τους, και ειδικότερα μνημονεύοντας αυτούς στη Θεία Λειτουργία, όταν οι μερίδες που αποκόπτονται για ζώντες και νεκρούς αφήνονται να πέσουν μέσα στο Αίμα του Κυρίου με τις λέξεις: «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω…..
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλύτερο ή σπουδαιότερο για τους κεκοιμημένους από το να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, προσφέροντάς τους μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία. Το έχουν πάντα ανάγκη, ειδικά κατά τη διάρκεια εκείνων των σαράντα ημερών όπου η ψυχή του απελθόντος πορεύεται προς τις αιώνιες κατοικίες, όπως τούτες τις μέρες η ψυχή του Παναγιώτη… Αξίζει λοιπόν να φροντίσουμε έτσι και για τον αξιαγάπητο και πολυφίλητο Παναγιώτη που έφυγε για τον άλλο κόσμο πριν από εμάς, προκειμένου να κάνουμε ότι μπορούμε για την ψυχή του, ενθυμούμενοι ότι: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί θα ελεηθούν» Αιωνία σου η μνήμη αδελφέ Παναγιώτη. π.Ε.Φ.
