Είναι επιρρεπής ο λαός μας στην αντιγραφή. Έτσι κάνουν πχ. στην Αμερική, στην Ισπανία, στην Ιταλία …. Ο ήχος της κατσαρόλας (αδειανής βέβαια) συνόδευσε τους αγανακτισμένους στις εκδηλώσεις της πλατείας και το «Πάμε πλατεία» έγινε σύνθημα. Δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε συμπέρασμα, πόσοι είναι πράγματι διαμαρτυρόμενοι κι αν αισθάνονται συνυπεύθυνοι• εδώ προκύπτουν ερωτηματικά.
Ασφαλώς οι ιθύνοντες έχουν το μέγιστο μέρος της ευθύνης, διότι η πολιτική τους δεν ήταν η προσήκουσα. Είναι όλοι – και είμαστε όλοι – του σήμερα• δεν προβλέπουμε σε βάθος χρόνου. Προχωρούμε απρογραμμάτιστα, σχεδόν τυφλά και κάποια στιγμή βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού.
Αν ανατρέξουμε στην Ιστορία, βρίσκουμε πληθώρα σοβαρών λαθών με τα γνωστά επακόλουθα: κλάμα, φτώχεια, γκρίνια,…. Ο καθείς ρίχνει τις ευθύνες στους άλλους κι ας είναι συμμέτοχος του κακού. Αρχίζουν τα «θα έπρεπε», «πρέπει», «θα πρέπει». Δηλαδή όλοι ξέρουν τι πρέπει και κανείς δεν πράττει το σωστό. Περιμένουμε να μας λύσουν τα προβλήματα οι ξένοι, που αποδεικνύεται ότι δεν πολυθέλουν το καλό μας. Πολλά δημοσιεύματα στρέφονται εναντίον μας λες και το διασκεδάζουν με την κατάντια μας. Εμείς έχουμε το ένα χέρι τεταμένο προς τη δύση αιτούντες και τ’ άλλο σε ημιανάταση κι απειλητικό προς τη βουλή.
Ικέτευε ο κοσμάκης στο λιμένα της Σμύρνης το ’22, τους καπετάνιους κι εκείνοι ανάλγητοι παρακολουθούσαν γιατ’ έτσι ήταν προαποφασισμένο. Τι κι αν εκτελέστηκαν έξι! Μυαλό δεν βάζουμε.
Προ ετών υπήρξε κάποια ευημερία. Όλοι προσπάθησαν να σπαταλήσουν αλόγιστα. Σημειώθηκε άνευ προηγουμένου άπλωμα στην εκπαίδευση, στην υγεία…. Οι ριψάσπιδες, που ξέρουν καλά τι έχουν κάνει, παρουσιάζονται υπερασπιστές του λαού. Είναι φοβερό να είσαι ένοχος και να παρατάς τους συνεργάτες σου κατηγορώντας τα πάντα. Όλοι οι άλλοι είναι ανόητοι; Δεν είναι ό,τι καλύτερο να υποβαθμίζεις (με λόγια βέβαια) τους άλλους προς ίδιο συμφέρον ή και να καλύψεις ακόμη και τις αμαρτίες σου.
Τώρα που πήραν τόση έκταση τα πράγματα δεν συμμαζεύονται εύκολα. Αν δεν βάλουμε πλάτη όλοι με ειλικρίνεια δεν γίνεται εύκολα ανάκαμψη.
Εντύπωση προκαλεί η συμπεριφορά πολλών και ιδιαίτερα όσων η φύση τους χάρισε ευφράδεια λόγου. Έγιναν λήροι και παράληροι. Κρίνουν και κατακρίνουν, χαίρουν και επιχαίρουν. Τα ξέρουν όλα, μηδενίζουν τα πάντα. Κυβερνά ο Λάκης, ο Μάκης …. Για την Πατρίδα δεν κάνει λόγο κανείς αρκεί να βρίσκουν θέματα για τηλεθέαση.
Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα πολλά κι είναι γνωστά βέβαια. Ο λαός έχει εξαγριωθεί. Ένα κομμάτι εξ αυτών έχουν γίνει θηριώδεις και λυμεώνες. Αντί να βάζουμε ένα λιθαράκι συντρίβουμε τα μάρμαρα της πλατείας, ασχημονούμε, εκπίπτουμε. Που είναι η Παιδεία; Αυτή δεν ευδοκιμεί μόνο με Η/Υ και πολλά πανεπιστήμια, τα οποία παράγουν ανέργους. Γίνεται με τη συμμετοχή της ψυχής και θέλησης για δημιουργία σωστής κοινωνίας. Καταντήσαμε, εν καιρώ ειρήνης, να φοβούμαστε τον άνθρωπο. «Η ελευθερία του ανθρώπου είναι να πράσση ανεμποδίστως όχι ό,τι θέλει, αλλ’ ό,τι συγχωρούν οι νόμοι»(Κοραής).
Ο χρόνος είναι χρήμα. Με δανεικά δεν βγαίνει πέρα. Μόνο η παραγωγή, η εργασία γενικά φέρνει πρόοδο. Που κάθεσαι και ραβδίζεις την κατσαρόλα, κατασκηνώνεις στην πλατεία δεν φέρνεις αποτέλεσμα, απλώς σπαταλάς το χρόνο σου. Εργασία δεν είναι μόνο η του γραφείου. Μη μου πείτε ότι καταγόμαστε όλοι από την πόλη. Πόσοι από μας έχουμε εγκαταλελειμμένη γη, χέρσα χωράφια; Μα θα μου πείτε πάλι: να επιστρέψουμε στο παρελθόν; Προκειμένου να κάθεσαι στην πόλη, να περιμένεις δανεικά, να ζητάς βοήθεια απ’ τους άλλους, είναι προτιμότερο να επιστρέψουμε. Είδα σε μία εκδήλωση, λαογραφικού περιεχομένου, να γράφει το πρόγραμμα στην πρώτη σελίδα: «Μάνα γη … ανθρώπων μητέρα». Αυτή θα δώσει τη λύση. Δε δικαιολογούμαστε να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα ή να διαμαρτυρόμαστε όταν στη λαϊκή τα βρίσκουμε λίγο ακριβά. Δεν καταλαβαίνω πόσο χρήσιμος είναι ο άνθρωπος αν δεν παράγει κάτι κάθε μέρα. Η ασχολία με τη γη χαρίζει ευρωστία σώματος και ψυχής. Δεν χρειάζεται να καταφεύγεις στα γυμναστήρια ή στο χορό «Zumba». Ας γυρίσουμε πίσω στις ρίζες μας. Ας θυμηθούμε τα λόγια του διδασκάλου του γένους Κων/νου Οικονόμου: «Αλλ’ οποιαδήποτε αν φανή η πολιτική της Ευρώπης, ω Έλληνες, μη δειλιάσητε. Μηδ’ αφιερώνετε την πεποίθησιν σας εις τους υιούς των ανθρώπων. Μόνος ο ουρανός ας ήναι η καταφυγή σας και μόνοι πιστοί σύμμαχοι οι βραχίονές σας.»
Ασφαλώς οι ιθύνοντες έχουν το μέγιστο μέρος της ευθύνης, διότι η πολιτική τους δεν ήταν η προσήκουσα. Είναι όλοι – και είμαστε όλοι – του σήμερα• δεν προβλέπουμε σε βάθος χρόνου. Προχωρούμε απρογραμμάτιστα, σχεδόν τυφλά και κάποια στιγμή βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού.
Αν ανατρέξουμε στην Ιστορία, βρίσκουμε πληθώρα σοβαρών λαθών με τα γνωστά επακόλουθα: κλάμα, φτώχεια, γκρίνια,…. Ο καθείς ρίχνει τις ευθύνες στους άλλους κι ας είναι συμμέτοχος του κακού. Αρχίζουν τα «θα έπρεπε», «πρέπει», «θα πρέπει». Δηλαδή όλοι ξέρουν τι πρέπει και κανείς δεν πράττει το σωστό. Περιμένουμε να μας λύσουν τα προβλήματα οι ξένοι, που αποδεικνύεται ότι δεν πολυθέλουν το καλό μας. Πολλά δημοσιεύματα στρέφονται εναντίον μας λες και το διασκεδάζουν με την κατάντια μας. Εμείς έχουμε το ένα χέρι τεταμένο προς τη δύση αιτούντες και τ’ άλλο σε ημιανάταση κι απειλητικό προς τη βουλή.
Ικέτευε ο κοσμάκης στο λιμένα της Σμύρνης το ’22, τους καπετάνιους κι εκείνοι ανάλγητοι παρακολουθούσαν γιατ’ έτσι ήταν προαποφασισμένο. Τι κι αν εκτελέστηκαν έξι! Μυαλό δεν βάζουμε.
Προ ετών υπήρξε κάποια ευημερία. Όλοι προσπάθησαν να σπαταλήσουν αλόγιστα. Σημειώθηκε άνευ προηγουμένου άπλωμα στην εκπαίδευση, στην υγεία…. Οι ριψάσπιδες, που ξέρουν καλά τι έχουν κάνει, παρουσιάζονται υπερασπιστές του λαού. Είναι φοβερό να είσαι ένοχος και να παρατάς τους συνεργάτες σου κατηγορώντας τα πάντα. Όλοι οι άλλοι είναι ανόητοι; Δεν είναι ό,τι καλύτερο να υποβαθμίζεις (με λόγια βέβαια) τους άλλους προς ίδιο συμφέρον ή και να καλύψεις ακόμη και τις αμαρτίες σου.
Τώρα που πήραν τόση έκταση τα πράγματα δεν συμμαζεύονται εύκολα. Αν δεν βάλουμε πλάτη όλοι με ειλικρίνεια δεν γίνεται εύκολα ανάκαμψη.
Εντύπωση προκαλεί η συμπεριφορά πολλών και ιδιαίτερα όσων η φύση τους χάρισε ευφράδεια λόγου. Έγιναν λήροι και παράληροι. Κρίνουν και κατακρίνουν, χαίρουν και επιχαίρουν. Τα ξέρουν όλα, μηδενίζουν τα πάντα. Κυβερνά ο Λάκης, ο Μάκης …. Για την Πατρίδα δεν κάνει λόγο κανείς αρκεί να βρίσκουν θέματα για τηλεθέαση.
Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα πολλά κι είναι γνωστά βέβαια. Ο λαός έχει εξαγριωθεί. Ένα κομμάτι εξ αυτών έχουν γίνει θηριώδεις και λυμεώνες. Αντί να βάζουμε ένα λιθαράκι συντρίβουμε τα μάρμαρα της πλατείας, ασχημονούμε, εκπίπτουμε. Που είναι η Παιδεία; Αυτή δεν ευδοκιμεί μόνο με Η/Υ και πολλά πανεπιστήμια, τα οποία παράγουν ανέργους. Γίνεται με τη συμμετοχή της ψυχής και θέλησης για δημιουργία σωστής κοινωνίας. Καταντήσαμε, εν καιρώ ειρήνης, να φοβούμαστε τον άνθρωπο. «Η ελευθερία του ανθρώπου είναι να πράσση ανεμποδίστως όχι ό,τι θέλει, αλλ’ ό,τι συγχωρούν οι νόμοι»(Κοραής).
Ο χρόνος είναι χρήμα. Με δανεικά δεν βγαίνει πέρα. Μόνο η παραγωγή, η εργασία γενικά φέρνει πρόοδο. Που κάθεσαι και ραβδίζεις την κατσαρόλα, κατασκηνώνεις στην πλατεία δεν φέρνεις αποτέλεσμα, απλώς σπαταλάς το χρόνο σου. Εργασία δεν είναι μόνο η του γραφείου. Μη μου πείτε ότι καταγόμαστε όλοι από την πόλη. Πόσοι από μας έχουμε εγκαταλελειμμένη γη, χέρσα χωράφια; Μα θα μου πείτε πάλι: να επιστρέψουμε στο παρελθόν; Προκειμένου να κάθεσαι στην πόλη, να περιμένεις δανεικά, να ζητάς βοήθεια απ’ τους άλλους, είναι προτιμότερο να επιστρέψουμε. Είδα σε μία εκδήλωση, λαογραφικού περιεχομένου, να γράφει το πρόγραμμα στην πρώτη σελίδα: «Μάνα γη … ανθρώπων μητέρα». Αυτή θα δώσει τη λύση. Δε δικαιολογούμαστε να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα ή να διαμαρτυρόμαστε όταν στη λαϊκή τα βρίσκουμε λίγο ακριβά. Δεν καταλαβαίνω πόσο χρήσιμος είναι ο άνθρωπος αν δεν παράγει κάτι κάθε μέρα. Η ασχολία με τη γη χαρίζει ευρωστία σώματος και ψυχής. Δεν χρειάζεται να καταφεύγεις στα γυμναστήρια ή στο χορό «Zumba». Ας γυρίσουμε πίσω στις ρίζες μας. Ας θυμηθούμε τα λόγια του διδασκάλου του γένους Κων/νου Οικονόμου: «Αλλ’ οποιαδήποτε αν φανή η πολιτική της Ευρώπης, ω Έλληνες, μη δειλιάσητε. Μηδ’ αφιερώνετε την πεποίθησιν σας εις τους υιούς των ανθρώπων. Μόνος ο ουρανός ας ήναι η καταφυγή σας και μόνοι πιστοί σύμμαχοι οι βραχίονές σας.»
