Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Στη Μάνα μας

Ο Αύγουστος είναι πλούσιος σε πολλά πράγματα, γι’ αυτό και η λαϊκή ρήση «Αύγουστε καλέ μου μήνα, να’σουν δυο φορές το χρόνο!». Είναι όμως και ο μήνας που γιορτάζουμε οι χριστιανοί την Κοίμηση της Παναγίας Θεοτόκου, είναι το Πάσχα του καλοκαιριού. Τα βλέμματα, ο νους, η προσοχή και η σκέψη όλων μας στρέφονται τις μέρες αυτές με ιδιαίτερη ευλάβεια στη Μητέρα του Σωτήρα μας Χριστού, στη Μάνα όλων μας.
Ο λαός μας ο απλός, ο βασανισμένος και ταλαιπωρημένος, είναι αυτός που Την έκανε σωστή Μάνα του. Γύρω στο όνομά Της, την αγιοσύνη Της και τη μητρική Της στοργή και αγάπη, που έδειξε και δείχνει σε εμάς τους ανθρώπους, έπλασε το τραγούδι, τους θρύλους και τις παραδόσεις και Τής έδωσε χίλια ονόματα για τις χάρες και τις ικανότητές Της. Από την παρέμβασή Της στο θαύμα της Κανά μέχρι σήμερα δεν έπαψαν οι άνθρωποι, σαν έρθουν σε μια δύσκολη ώρα, να παρακαλούν την Παναγία να μεσιτέψει στον Υιό Της και Σωτήρα μας Χριστό.
Δεν είναι προσφυγή σε μια βασίλισσα αυτή η ικεσία μας προς τη Θεοτόκο, αλλά καταφυγή στη Μητέρα του Χριστού, που Τη νιώθουμε και δική μας Μάνα. Και εδώ δεν πρόκειται για δογματική, θεωρητική αλήθεια, αλλά για πρακτική, καθημερινή εμπειρία της Εκκλησίας στο διάβα των αιώνων. Έτσι εξηγείται ότι Τής λέμε τον καθημερινό μας πόνο, Τής εξομολογούμαστε τους κρυφούς καημούς και τα βάσανά μας, Τής εμπιστευόμαστε τις μύχιες σκέψεις μας και τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Είναι η Μάνα μας η Παναγία γιατί στην πόρτα κάθε ναού πιάνει το σφυγμό του προσκυνητή, ακούει την καρδιά του, σφουγγίζει τα δάκρυά του, γίνεται βάλσαμο παρηγοριάς και ελπίδας. Και ενώ το βλέμμα Της γλυκά σ’ανακουφίζει, αφήνει το Είναι σου να Τής πει μια μόνο λέξη, που αγκαλιάζει όλο το μεγαλείο που ακτινοβολεί η Πανάγια μορφή Της. Τη λέξη «Μάνα».
Τότε Εκείνη γίνεται για το παιδί Της, για την οικογένειά του, για την κοινωνία και την πατρίδα μας η Παντάνασσα, η Γλυκοφιλούσα, η Ελεούσα, η Επακούουσα. «Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμένος από σου εκπορεύεται Υπεραγία Θεοτόκε». Γι’ αυτό και όταν φεύγεις από το ναό Της ή ορθώνεις τα γόνατά σου από το ταπεινό προσκύνημά Της, γίνεσαι μάρτυρας στον κόσμο αυτής της αλήθειας: «Για χάρη Της θα γίνονται οι καρδιές λιβανιστήρια, αφού με τόσο πόθο μάς κρατάει στα χέρια Της».

kostasmitsios@yahoo.gr