Στην κατεύθυνση προς το Λιβυκό, δίπλα από το δρόμο διακρίνονται κάποιες ερειπωμένες αγροτικές εγκαταστάσεις και λίγα ακαλαίσθητα σπίτια που αποτρέπουν το βλέμμα. Όποιος όμως δεν βιάζεται και θέλει έστω μέσω αυτής της διαδρομής να γνωρίσει λιγάκι τον τόπο, θα δει πως μπροστά από ένα κατάξερο χωράφι κάποιος άνθρωπος έβαλε την υπογραφή του σε μια σπάνια πρόταση που θέλει να γλυκάνει τους άλλους. Αυτός, ο άγνωστος για μένα τουλάχιστον άνθρωπος, ξεκίνησε της άνοιξη που μας πέρασε να μπολιάζει τις άγριες γκορτσιές που αφθονούν σε αυτή την περιοχή σε αχλαδιές. Και δεν πρέπει να ήταν κάποιος τυχαίος αλλά γνώριζε πολύ καλά τη μυστική τέχνη του μπολιάσματος γιατί δεν περιορίστηκε μόνο στα μικρά δέντρα, αλλά επιχείρησε να εμβολιάσει και κάποια μεγάλα. Επί πλέον, αντί των βιομηχανικών σκευασμάτων που πουλάνε τα μαγαζιά των πολυεθνικών, αυτός προτίμησε να βάλει πάνω στην τομή ζωικό λίπος και να το καλύψει με πηλόχωμα ζυμωμένο με τραγόμαλλο. Η πανάρχαια αυτή μέθοδος με το λίπος έχει το πλεονέκτημα να απωθεί τους μύκητες που θα επιχειρήσουν να προσβάλλουν το ριζικό σύστημα των εμβολίων μέχρι να αναπτυχθούν και να σηκώσουν κορμί και να ο ως τέλειο μονωτικό υλικό ο πηλός να τα προφυλλάσει από τον καυτερό ήλιο.
Δεν είμαι βέβαιος αν θα γευτώ κάποτε το αποτέλεσμα αλλά αν κρίνω από τους καρπούς που δοκίμασα από κάποιες άλλες αχλαδιές εκεί δίπλα πρέπει είναι εξαιρετικά και νοερά εύχομαι σε αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο καλή δύναμη να συνεχίσει κι εφέτος και να γίνει ο λόγγος με τις γκορτσιές ένα δάσος αχλαδιές.
