Στην άλλη άκρη αυτής της κοινωνικής ψαλίδας ανάμεσα σε άλλες περιοχές στα χαμηλότερα επίπεδα του μέσου όρου των εισοδημάτων που δηλώθηκαν, βρίσκεται η Ευρυτανία και ιδιαίτερα το δυτικό τμήμα της.
Βεβαίως μόνο ενδεικτικά μπορούμε να μιλάμε για μέσους όρους όταν πρόκειται για τις ζωές των ανθρώπων, γιατί τα εισοδήματα συνδέονται απόλυτα με το δικαίωμα στη ζωή.
Ο μέσος όρος ενός χορτάτου με ένα πεινασμένο μπορεί να απαλύνει την εικόνα δεν κάνει όμως λιγότερο δυστυχισμένο τον πεινασμένο.
Έτσι λοιπόν τo μέσο εισοδήματα των Ευρυτάνων δεν κάνει λιγότερο φτωχούς την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στο νομό μας
Η σύγκριση ανάμεσα στο Ψυχικό και την Ευρυτανία αναδεικνύει όχι μόνο το εισοδηματικό χάος που τις χωρίζει αλλά και τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνία μας με αντιπροσωπευτικότερα παραδείγματα αυτές τις δύο περιοχές. Σε μια περίοδο μάλιστα που με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές η μεσαία τάξη εξαφανίζεται, το μεν Ψυχικό εκπροσωπεί την εξουσία της άρχουσας τάξης με την οικονομική και πολιτική ηγεμονία του, η δε Ευρυτανία την διεύρυνση του κύκλου της φτωχοποίησης στο σύνολο των περιοχών της Ελλάδας.
Παρά όμως αυτή τη θλιβερή διαπίστωση, μπροστά στις κάλπες των εκλογών η αντίθεση παραβλέπεται και οι δυνάμεις της συντήρησης και του κεφαλαίου συναγωνίζονται στην Ευρυτανία σε εκλογικά ποσοστά το Ψυχικό και την Εκάλη. Μάλιστα όσο χαμηλότερα είναι τα εισοδήματα, τόσο υψηλότερα κινούνται τα ποσοστά, όπως π.χ. στη δυτική Ευρυτανία.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών στο Ψυχικό και την Ευρυτανία τα δύο κόμματα που κυβερνούσαν για χρόνια και μας έφτασαν εδώ και συνεχίζουν να συγκυβερνούν ακόμα, παρουσιάζουν αθροιστικά τα ίδια ποσοστά 58% το Ψυχικό 57% η Ευρυτανία.
Στην προσέγγιση αυτή δεν συμπεριλαμβάνονται νεοναζιστικές και φασιστικές συμμορίες και κόμματα, γιατί οι δυνάμεις αυτές είναι οι εφεδρείες του συστήματος σε περιόδους κρίσεις και διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, όπως οι σημερινές, με στόχο να παγιδεύουν τα μεσαία στρώματα που σήμερα αφανίζονται, καθώς και φτωχά λαϊκά στρώματα αποτρέποντας την ριζοσπαστικοποίηση τους και την μετακίνηση τους προς τα αριστερά. Εκεί αναπτύσσουν δράση και επιρροή οι οργανώσεις αυτές, καλλιεργώντας τον φόβο, την βία, το μίσος, τον ρατσισμό, με θύματα ανυπεράσπιστες και περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες σαν υπεύθυνους για την κρίση και όχι τους πραγματικά υπεύθυνους. Οι φτωχοί δηλαδή, βλέπουν σαν αντιπάλους τους, τους ποιό φτωχούς και όχι αυτούς που τους οδηγούν στη φτώχεια.
Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και σε συνθήκες ομαλότητας, η κοινωνική διαστρωμάτωση λιγότερο η περισσότερο αντανακλάται στα εκλογικά αποτελέσματα και στα ποσοστά των κομμάτων.
Στον άξονα πάντα του πολιτικού φάσματος αριστερά- δεξιά π.χ. οι μεγάλες περιοχές της Αθήνας, της Θεσ/νίκης, του Πειραιά, και όλης τη χώρας εκεί όπου στην πλειοψηφία τους κατοικούνταν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, από αστικά και μικροαστικά στρώματα το εκλογικό ποσοστό διαφοροποιούνταν υπέρ των συντηρητικών δυνάμεων. Αντίθετα οι εργατογειτονιές και οι φτωχές περιοχές με χαμηλότερα εισοδήματα, με εντονότερα και οξύτερα κοινωνικά προβλήματα, το εκλογικό σώμα μετατοπίζονταν προς τα αριστερά.
Πώς, λοιπόν, τα δικαιολογημένα για τα συμφέροντα τους υψηλά εκλογικά ποσοστά του πλούσιου Ψυχικού, συμπίπτουν με τα αδικαιολόγητα, αλλά ίδια ποσοστά των ίδιων δυνάμεων της φτωχής Ευρυτανίας που τώρα παίρνει χαρακτηριστικά εξαθλίωσης?
Με απόλυτο σεβασμό στις επιλογές του καθένα και της κάθε περιοχής, κατά την γνώμη μου υπάρχει εδώ ένα παράδοξο, μια αντίφαση που πρέπει να απαντηθεί.
Είναι η εξαγορά συνειδήσεων με το ρουσφέτι και το εμπόριο ελπίδας σαν κυρίαρχη πρακτική πολιτικής χειραγώγησης που για χρόνια ανθούσε στο νομό μας για να δικαιολογεί εκλογικά αποτελέσματα Ψυχικού?
Εκφράζει συνολικότερα το λαό μας χωρίς να ομολογείται η άποψη Βενζινοπώλη στο νομό μας, όπου με απόλυτη σαφήνεια μας περιέγραψε όλα όσα περίμενε μετά τις εκλογές και επιβεβαιώθηκαν, αλλά κατέληγε λέγοντας ότι δεν μπορεί να μην τους ψηφήσει γιατί έτσι έχει συνηθίσει?
Είναι η άποψη Αγραφιώτη συμπατριώτη μας, όπου με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια σε προεκλογική μας περιοδεία μας είπε ότι, ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι και τι εξυπηρετούν, αλλά εμείς αυτούς ψηφίζουμε γιατί τους έχουμε ανάγκη?
Είναι ο αποκλεισμός από τα κοινωνικά κινήματα με μόνο μέσο παραπληροφόρησης, προπαγάνδας και επικοινωνίας την τηλεόραση των κρατικοδίαιτων μεγαλοεργολάβων, κατοίκων του Ψυχικού ?
Είναι ερήμωση σαν αποτέλεσμα καταστροφικών πολιτικών που στερεί τον τόπο μας από ζωντανές δημιουργικές δυνάμεις που δεν υποτάσσονται στη μοίρα αλλά προσπαθούν να την καθορίσουν οι ίδιοι και να την αλλάξουν?
Είναι όλα αυτά μαζί ή κάτι ακόμα ?
Πάντως ό,τι και να είναι πρέπει να γνωρίζουμε ότι το Ψυχικό με τις επιλογές του ακόμα και σήμερα συνεχίζει να προστατεύει, να υπερασπίζεται και να αυξάνει τον πλούτο και τις παράκτιες εταιρείες του (offshor), ενώ στην Ευρυτανία οι ίδιες επιλογές σημαίνουν περισσότερη εξαθλίωση, περισσότερη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, περισσότερη εγκατάλειψη.
Έχουμε σκεφτεί? τι να σημαίνει άραγε για το Ψυχικό αυτή η καταστροφική για μας πολιτική της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της μείωσης των μισθών? Τίποτα, αντίθετα περισσότερα κέρδη. Η επιβολή αυτής της πολιτικής δικό τους αίτημα ήταν και ψηφίζουν τα κόμματα που την εφαρμόζουν. Τι σημαίνουν για το Ψυχικό λιγότερο κράτος στην Υγεία στην Παιδεία στην Πρόνοια? Τίποτα. Γι’ αυτούς υπάρχουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για μας κλειστά νοσοκομεία, έλλειψη γιατρών και φαρμάκων απόγνωση και απελπισία.
Έχουμε σκεφτεί? τι θα ανάγκαζε άραγε τον βουλευτή του νομού μας να καταψηφίσει η να σταθεί έστω κριτικά στα μέτρα της καταστροφής, αφού δεν τον πιέζει κανένας και τίποτα να το πράξει? Αντίθετα έχει κανείς τη αίσθηση ότι αν το έκανε, μάλλον θα βρίσκονταν απολογούμενος στο νομό μας από τον ίδιο κόσμο που οδηγείται στη σφαγή. Γιατί, λοιπόν, να μην περηφανεύεται που στηρίζει αυτή την πολιτική αφού οι ψηφοφόροι του δεν τον πιέζουν για κάτι διαφορετικό.
Είναι βέβαια φαρισαϊσμός και υποκρισία να ψηφίζει κανείς τα μνημόνια της καταστροφής στη Βουλή και μετά να ζητά με υπομνήματα κάποια από αυτά που ψήφισε να μην εφαρμοστούν στην Ευρυτανία. Είναι σαν να σκοτώνεις τους γονείς σου και μετά να ζητάς να σε λυπηθούν γιατί….. έμεινες ορφανός!!!
Ελπίδα δίνουν τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών στον τόπο μας. Κάτι αλλάζει. Στην Ευρυτανία υπάρχει ένας κόσμος που δεν διακατέχεται από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου το θύμα συνηθίζει το ρόλο το και αναπτύσσει μια σχέση συμπάθειας προς το θύτη του, ούτε από το «σύνδρομο του Ψυχικού και της Εκάλης» για να θαμπώνεται από την άθλια προπαγάνδα τους και μην μπορεί να κατανοήσει ότι ανήκουμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους, ότι τα συμφέροντα των περιοχών αυτών δεν είναι ίδια με των Ευρυτάνων και του λαού μας γενικότερα, γι’ αυτό και οι πολιτικές τους επιλογές δεν μπορούν να είναι ίδιες.
Στις τελευταίες εκλογές παρά την ενίσχυση της αριστεράς κατάφεραν να εξαπατήσουν για μια ακόμα φορά μεγάλο μέρος του λαού μας και τους δικούς τους φόβους από μια ανατροπή να τους μεταφέρουν και στα θύματα της πολιτικής τους για να τους αρπάξουν την ψήφο τους.
Τα μέτρα της καταστροφής που έχουν αποφασίσει θα συνοδευτούν ξανά από τους γνωστούς εκβιασμούς. Τα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» που έχουν στη διάθεση τους με το γνωστό δημοσιογραφικό επιτελείο ενός μαφιόζικα οργανωμένου επιτελείου, θα ξεχυθεί ξανά μέσα από το κουτί της τηλεόρασης να μας πείσει ότι αυτό που ο καθένας μας ζει και βιώνει με τον ποιο δραματικό τρόπο ότι είναι για το καλό μας, ότι είναι μια τελευταία θυσία πριν ανοίξουν οι λεωφόροι της ανάπτυξης, όμως ας ξέρει ο καθένας από εμάς ότι αυτή η πολιτική ανοίγει τις λεωφόρους της κόλασης και κανένας δεν μπορεί να σώσει ένα λαό που βλέπει αν σωτήρες αυτούς που τον οδηγούν στην κόλαση.
