Η χαρά είναι ο δεύτερος καρπός, μετά την αγάπη, του Αγίου Πνεύματος. Είναι η αγάπη το πιο έντονο χρώμα στη χριστιανική ζωή. Και επομένως για τους χριστιανούς «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (δεν είναι άξια όσα πάσχουμε και υποφέρουμε στη γη σε σύγκριση προς τη δόξα που πρόκειται να μας αποκαλυφθεί).
Ο άνθρωπος, όμως, αναζητά τη χαρά στα πιο περίεργα πράγματα και είναι έτοιμος να δεχθεί για χρυσάφι όχι μόνο καθετί που γυαλίζει, αλλά και τους σκουριασμένους τενεκέδες που δεν γυαλίζουν καθόλου. Μια ξέφρενη ανθρωπότητα, που τρέχει σαν τρελή πίσω από κάθε υπόνοια χαράς. Και ενώ η εποχή μας έχει άφθονα τα μέσα της ζωής, η χαρά σπανίζει. Ο τεχνικός πολιτισμός, οι πολλές ανέσεις, τα πάμπολλα ψυχαγωγικά μέσα, δεν έφεραν χαρά.
Χαρά, λοιπόν, ζητάει ο άνθρωπος της σημερινής εποχής της άνεσης, του άγχους, της μελαγχολίας, της ανεργίας, της φτώχειας, της νευρασθένειας και χαρά δεν βρίσκει, γιατί την αναζητεί σε θολές πηγές. Η χαρά είναι υπόθεση εσωτερική, υπόθεση της ψυχής. Είναι καρπός μιας ήσυχης συνείδησης, καρπός του Αγίου Πνεύματος, της συμφιλίωσης, της κοινωνίας, της αλληλεγγύης. Σήμερα, στην εποχή της χάριτος, οι Χριστιανοί έχουν βέβαια την υπόσχεση του Χριστού «και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιω. 16,22).
Από την ταπεινή Φάτνη της Βηθλεέμ μια απέραντη χαρά απλώθηκε σε όλον τον κόσμο. Και όλες οι γιορτές του Δωδεκαημέρου έδωσαν την αληθινή χαρά του Χριστού στους πιστούς όπου γης. Χαίρονται, λοιπόν, οι Χριστιανοί, χαίρονται την αληθινή και αιώνια χαρά που δίνει ο Χριστός. Φυλακισμένος ήταν ο Παύλος, όταν τραγουδούσε το τραγούδι της χαράς, όταν ζούσε την αληθινή χαρά. Φυλακισμένοι και εμείς σήμερα στα πάθη μας, στον αιώνα της αμαρτίας, ας πάρουμε τη γενναία απόφαση, τώρα, από την αρχή του χρόνου, να γεμίσουμε τη ζωή μας με το Χριστό, για να πλημμυρίσει η καρδιά μας από χαρά.
Εκατομμύρια ευχές διασταυρώθηκαν αυτές τις μέρες και άλλα τόσα μικρά φώτα άναψαν, φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα πυρπόλησαν τον ουρανό και χιλιάδες μπουκάλια με ουίσκι καταναλώθηκαν, για να δώσουν λίγη χαρά στο βασανισμένο και θλιμμένο άνθρωπο. Τα φετινά Χριστούγεννα είχαμε πολλές δύσκολες ασκήσεις να λύσουμε. Με λιγότερη υποκρισία και περισσότερη αυτογνωσία ευελπιστούμε να συναντήσουμε στο νέο χρόνο την προσδοκία. Καλή χρονιά και χαρούμενο το 2013.
Ο άνθρωπος, όμως, αναζητά τη χαρά στα πιο περίεργα πράγματα και είναι έτοιμος να δεχθεί για χρυσάφι όχι μόνο καθετί που γυαλίζει, αλλά και τους σκουριασμένους τενεκέδες που δεν γυαλίζουν καθόλου. Μια ξέφρενη ανθρωπότητα, που τρέχει σαν τρελή πίσω από κάθε υπόνοια χαράς. Και ενώ η εποχή μας έχει άφθονα τα μέσα της ζωής, η χαρά σπανίζει. Ο τεχνικός πολιτισμός, οι πολλές ανέσεις, τα πάμπολλα ψυχαγωγικά μέσα, δεν έφεραν χαρά.
Χαρά, λοιπόν, ζητάει ο άνθρωπος της σημερινής εποχής της άνεσης, του άγχους, της μελαγχολίας, της ανεργίας, της φτώχειας, της νευρασθένειας και χαρά δεν βρίσκει, γιατί την αναζητεί σε θολές πηγές. Η χαρά είναι υπόθεση εσωτερική, υπόθεση της ψυχής. Είναι καρπός μιας ήσυχης συνείδησης, καρπός του Αγίου Πνεύματος, της συμφιλίωσης, της κοινωνίας, της αλληλεγγύης. Σήμερα, στην εποχή της χάριτος, οι Χριστιανοί έχουν βέβαια την υπόσχεση του Χριστού «και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιω. 16,22).
Από την ταπεινή Φάτνη της Βηθλεέμ μια απέραντη χαρά απλώθηκε σε όλον τον κόσμο. Και όλες οι γιορτές του Δωδεκαημέρου έδωσαν την αληθινή χαρά του Χριστού στους πιστούς όπου γης. Χαίρονται, λοιπόν, οι Χριστιανοί, χαίρονται την αληθινή και αιώνια χαρά που δίνει ο Χριστός. Φυλακισμένος ήταν ο Παύλος, όταν τραγουδούσε το τραγούδι της χαράς, όταν ζούσε την αληθινή χαρά. Φυλακισμένοι και εμείς σήμερα στα πάθη μας, στον αιώνα της αμαρτίας, ας πάρουμε τη γενναία απόφαση, τώρα, από την αρχή του χρόνου, να γεμίσουμε τη ζωή μας με το Χριστό, για να πλημμυρίσει η καρδιά μας από χαρά.
Εκατομμύρια ευχές διασταυρώθηκαν αυτές τις μέρες και άλλα τόσα μικρά φώτα άναψαν, φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα πυρπόλησαν τον ουρανό και χιλιάδες μπουκάλια με ουίσκι καταναλώθηκαν, για να δώσουν λίγη χαρά στο βασανισμένο και θλιμμένο άνθρωπο. Τα φετινά Χριστούγεννα είχαμε πολλές δύσκολες ασκήσεις να λύσουμε. Με λιγότερη υποκρισία και περισσότερη αυτογνωσία ευελπιστούμε να συναντήσουμε στο νέο χρόνο την προσδοκία. Καλή χρονιά και χαρούμενο το 2013.
