Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

ΕΞΩ ΑΠ΄ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΜΕΡΟΣ Β΄ 559

*Λεβέντες είπαμε να γράφετε διάφορα για την πάρτη σας, όχι όμως κι έτσι. Στο τέλος θα νομίσετε ότι γίνατε CNN και αν το πιστέψετε θα πάει το γέλιο σύννεφο.
Λοιπόν, όταν αναφέρεστε σε άρθρα σας και αναδημοσίευση αυτών από εκατοντάδες εφημερίδες της χώρας, δημιουργείτε την εντύπωση ότι κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται επανεξέταση. Όταν μάλιστα το κύριο άρθρο ή το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ αν θέλετε το δημοσιεύουν άλλοι πρώτα, τότε η προσπάθεια αυτοπροβολής πάει στράφι.

*Από τη στήλη  «ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ» της «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» Μια σημαντική επίσκεψη δέχθηκε στο Μαξίμου προ δύο εβδομάδων ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Είδε τον δήμαρχο Καρπενησίου και υιό της Ντόρας Μπακογιάννη, Κώστα. Επισήμως, για το ΕΣΠΑ και την Ευρυτανία. Με δεδομένο ότι ο Κώστας ήταν ο βασικός ενδιάμεσος διαπραγματευτής για την επιστροφή της Ντόρας στη Ν. Δ, , πάει και σε άλλα πράγματα ο νους μας…

*Επειδή ήδη πολλές ομάδες έχουν δηλώσει ότι θα έλθουν και φέτος στο Καρπενήσι για προετοιμασία, να υπενθυμίσω στους αρμοδίους του Δήμου Καρπενησίου, να προσέξουν ,,, τα μπεκ ποτίσματος, για να μην έχουνε προβλήματα με τους αγωνιστικούς χώρους, όπως πέρυσι. Μια απλή υπενθύμιση έκανα και τίποτε παραπάνω...

*Να «περπατήσει» η παράκαμψη Μακρακώμης, επιθυμεί και θα επιδιώξει ο αντιπεριφερειάρχης Ευρυτανίας, παρά την στενότητα που υπάρχει σε χρηματοδοτήσεις έργων. Ο Βασίλης Καραμπάς δύσκολα χάνει όταν στοχεύει σε κάτι καλό για τον τόπο μας. Στη μακρόχρονη παρουσία του στα κοινά έχει δείξει ότι παλεύει, διεκδικεί και στο τέλος πετυχαίνει. Μια ματιά στα έργα που γίνονται τώρα στο Καρπενήσι και ένα φρεσκάρισμα της μνήμης, από πότε έχουν αυτά εξασφαλίσει την αναγκαία χρηματοδότηση αλλά και η πορεία πολλών σημαντικών έργων στην υπόλοιπη Ευρυτανία, μας λένε ότι ο Αντιπεριφερειάρχης έχει τον τρόπο του να επιτυγχάνει.

*Είναι ντροπή για το ελληνικό κοινοβούλιο να έχει Βουλευτές κάτι τύπους σαν την κ. Ρεπούση, που φροντίζει κατά τακτά χρονικά διαστήματα να ρίχνει το δηλητήριό της σε ότι σχετίζεται με την ιστορία της πατρίδας μας. Δεν θα σταθώ στην τοποθέτησή της “να δοθεί το δικαίωμα υιοθεσίας και στους ομοφυλόφιλους” καθότι η ίδια μπορεί να στοχεύει σε κάτι τέτοιο, ως όμοια, θα σταθώ όμως στο βάσανό της να μηδενίσει σημαντικά περιστατικά στην ένδοξη πορεία του γένους μας. Κυρία μου μπορείς να βγάλεις όσο δηλητήριο θέλεις. Μάθε όμως ότι σε πήραν όλοι χαμπάρι τι ρόλο βαράς και δεν σε ακούνε ούτε και εκείνοι οι 1500 που σου έδωσαν την ψήφο τους. Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία μας, φίλες και φίλοι αναγνώστες,  το Δεκέμβρη του 1803 όταν τα στρατεύματα του Αλή Πασά είχαν αποφασίσει να καταστείλουν τους Σουλιώτες, όσες γυναίκες και παιδιά είχαν απομείνει στο μοναστήρι, Μονή του Ζαλόγγου, αποφάσισαν να πέσουν στον γκρεμό για να γλυτώσουν την αιχμαλωσία και τους εξευτελισμούς. Έριξαν πρώτα τα βρέφη που κρατούσαν στην αγκαλιά τους και, στη συνέχεια, έπεσαν εν χορώ στο γκρεμό. Αυτή λοιπόν την ηρωική πράξη, η κ. Ρεπούση, την χαρακτήρισε ως μύθο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «κάθε λαός δημιουργεί εθνικούς μύθους». Η γυναίκα, ή είναι για τα σίδερα ή έχει καταντήσει πολύ επικίνδυνη και κάποιος θα πρέπει να την σταματήσει, πριν ο λαός, όπως και άλλους όμοιούς της, την στήλη «διακοπές»…