Πολλοί Μαραθιώτες, συγγενείς και φίλοι της οικογένειας Μπούρα τίμησαν τη μνήμη της Μαριγούλας Κ. Μπούρα, το Σάββατο 17 Μαΐου στους Αγιους Ταξιάρχες. Παρούσες οι οικογένειες των πέντε παιδιών της εκλιπούσας, της 82χρονης Μαριγούλας, η οποία έφυγε από τη ζωή ξαφνικά από παθολογικά αίτια στις 12 του περασμένου Απρίλη .
Η Μαριγούλα Κ. Μπούρα , γεννήθηκε στο Μάραθο, στις 25 του Απρίλη του 1932. Γονείς της ήταν ο Χρήστος και η Αικατερίνη Χρυσαφοπούλου , οι οποίοι είχαν ακόμα δύο μεγαλλίτερες κόρες τη Λαμπρινή και τη Δήμητρα.
Έζησε , παιδάκι , τις μαύρες μέρες της κατοχής και της σκλαβιάς και ήταν θύμα της εμφύλιας σύρραξης, αφού μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού στό Καρπενήσι , στις αρχές του 1949, σύρθηκε με χιλιάδες άλλους προς τα σύνορα με την Αλβανία, μαζί με την αδερφή της Δήμητρα. Απέδρασε με κινηματογραφικό τρόπο από το στρατόπεδο των ανταρτών κοντά στα Γιάννενα και μετά από συγκλονιστική περιπέτεια, αντάμωσε ξανά μέλη της οικογένειάς της στο Αγρίνιο, χωρίς όμως την αδερφή της Δήμητρα , η οποία δεν γύρισε ποτέ και κανένας δεν έμαθε το πώς και γιατί, άφησε τα κόκκαλα της στα Ηπειρώτικα βουνά.
Η Μαριγούλα γύρισε στο Μάραθο , μετά την απελευθέρωση όπου μαζί με τους γονείς της άρχισαν να ξαναστήνουν τα φτωχικά, όπως όλοι. Στα είκοσηδυότης - το 1954 - παντρεύτηκε τον συγχωριανό της , μακαρίτη πιά Κωνστανίνο Τ. Μπούρα , που είχε ήδη το κεντρικό καφενείο στο Μάραθο , καφενείο που κράτησε η Μαριγούλα, μόνη της, για 18 χρόνια μετά το θάνατο του άντρα της, το 1996.
Είχε την τύχη να δεί τις οικογένειες των παιδιών της να προκόβουν και τα εγγόνια, έρχονταν ένα μετά το άλλο , δεκατρία τον αριθμό καθώς και τρία δισέγγονά της. Επίσης είδε το γυιό της Χρήστο , αισιόδοξο , πίστευε ότι θα κρατήσει το χωριό ζωντανό, όταν έγινε πρόεδρος της κοινότητας Μαράθου -και το 2002 Δήμαρχος Αγράφων- και ονειρεύονταν ότι το σχολείο θα λειτουργούσε ξανά. Τίποτα δεν σταματούσε τον ξεριζωμό και οι κάτοικοι του Μαράθου, όλο και λιγοστεύουν.
Η συμμετοχή των Μαραθιωτών, στο πένθος των οικογενειών της που άφησε πίσω της και στην οικογένεια της αδερφής της, Λαμπρινής χας Στέλιου Πεσλή, ήταν καθολική και συγκίνησε πολύ η ομιλία συγχωριανού, ο οποίος μίλησε για τη ζωή της εκλιπούσας.
Ο Κώστας Π. Τάκης, παλιός γραμματέας της κοινότητας Μαράθου, είπε για τη Μαριγούλα: «Πέρασα τόσα χρόνια στο Μάραθο , έμεινα πολλές φορές στο χωριό, από χιονιάδες, καταιγίδες, ρέματα……... Μέρες αποκομμένοι . Η Μαριγούλα ήταν σαν τη μάνα μου , ήταν το σπίτι μου». Και ο παλιός πρόεδρος της κοινότητας Μαράθου, Ταξιάρχης Ν. Μπαλωμένος : «Η Μαριγούλα κράτησε το χωριό ζωντανό αφού δεν παράτησε το καφενείο μετά την τραγική απώλεια του συζύγου της, στα 68 του χρόνια, το 1996. Πάντα έτρεχε για βοήθεια σε όποιον είχε ανάγκη και ποτέ δεν είχε κακό λόγο για κανέναν».
Ο Θεός να την αναπαύσει και ας δώσει κουράγιο στους οικογενείς της.
Μάραθος ,17 Μαΐου 2014.
Οι συγχωριανοί της Μαριγούλας.
