Κύριε Διοικητά,
Παίρνω το θάρρος να σας απασχολήσω με αφορμή την πρόσφατη νοσηλεία της μητέρας μου στο Γενικό Νοσοκομείο Καρπενησίου . Το πόσο καλά ή όχι λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες το αντιλαμβανόμαστε όταν βρεθούμε στην ανάγκη να τις χρησιμοποιήσουμε. Ιδίως οι Δημόσιες Υγειονομικές Υπηρεσίες, που αφορούν πολλές φορές τη ζωή ή το θάνατο μας, παίζουν καθοριστικό ρόλο για ανθρώπους που ζουν μέσα αλλά- και ιδίως- έξω από αστικά κέντρα και η οικονομική τους επιφάνεια είναι πολλές φορές μικρή.
Πρόσφατα, όπως προανέφερα, η οικογένεια μας χρειάστηκε τις υπηρεσίες του Γ.Ν. Καρπενησίου για σοβαρό πρόβλημα υγείας της υπέργηρης μητέρας μου. Συγκεκριμένα στις 13-9-2010 και ενώ βρισκόμαστε στη Δομνίστα παρουσίασε μεγάλη επιδείνωση η υγεία της . Ειδοποιήσαμε αμέσως το ΕΚΑΒ και πολύ σύντομα κατέφθασε το ασθενοφόρο (40 Χλμ. περίπου από το Καρπενήσι). Η άμεση και με άψογο επαγγελματισμό επέμβαση των διασωστών απέτρεψε το μοιραίο. Κυριολεκτικά την κράτησαν στη ζωή. Ήταν η πρώτη καλή εντύπωση από τη λειτουργία του συστήματος υγείας στην περιοχή ευθύνης του νοσοκομείου σας. Η καλή εντύπωση είχε και συνέχεια εμπράκτως.
Πολλοί από μας περνάμε απλά έξω από νοσοκομεία. Αρκετοί έχουμε αρνητικές εμπειρίες που επιτείνονται και από τη διάθεση ισοπέδωσης κάθε καλού μόνο και μόνο για να γκρινιάζουμε. Προσωπικά είχα πολλές επιφυλάξεις για το επίπεδο λειτουργίας ενός μικρού επαρχιακού νοσοκομείου όπως αυτό του Καρπενησίου. Η εικόνα του χάους-εξαιτίας και των πολλών ασθενών- σε πολλά νοσοκομεία της Αθήνας με έκανε περισσότερο δύσπιστο. Διαψεύστηκα ευχάριστα. Είχα την ευκαιρία στον ένα μήνα περίπου που παρέμεινε η μητέρα μου νοσηλευόμενη να δω πως λειτουργούν οι άνθρωποι και ποια είναι η πραγματικότητα από μέσα. Είδα λοιπόν. Πρώτα το άψυχο περιβάλλον. Παρότι η πτέρυγα όπου νοσηλευτήκαμε –Παθολογική με θαλάμους 1-3 κλινών- είναι παλιά όμως είναι σε καλή κατάσταση από άποψη καθαριότητας. Το προσωπικό καθαριότητας έκανε το ανθρωπίνως δυνατό και μάλιστα με ευγένεια, διακριτικότητα και χαμόγελο. Την ιδία απόλυτη καθαριότητα είδα και στα σεντόνια που τα άλλαζαν συχνά και πολλές φορές και έκτακτα. Τα ιατρικά μηχανήματα λειτουργούσαν άψογα τόσο στους θαλάμους όσο και στα εργαστήρια. Δεν λυπήθηκαν επίσης την όποια φαρμακευτική αγωγή χρησθήκαμε. Το φαγητό τέλος ήταν καλύτερο και από αυτό που σερβίρεται σε πολύ καλά εστιατόρια και σε ποικιλία και σε ποσότητα.
Τώρα στο ανθρώπινο περιβάλλον. Είδα το διοικητή του νοσοκομείου- εσάς κ. Χαλιάσο- να περιέρχεστε διαδρόμους και θαλάμους και να ελέγχετε την καλή κατάσταση των πραγμάτων. Οι γιατροί που είχαν την ευθύνη της μητέρας μου, όλοι άριστοι επιστήμονες, με υπομονή, χαμόγελο και φιλική διάθεση. Αυτό ισχύει τόσο για εκείνους που γνωρίζαμε από πριν όσο και για εκείνους που πρώτη φορά χρειαστήκαμε την επιστημονική τους βοήθεια. Παρατήρησα γιατρούς να περιέρχονται σχεδόν όλες τις ώρες θαλάμους και να παρακολουθούν ασθενείς. Σκέφτηκα ότι ίσως δεν πρέπει να κάνω επώνυμες αναφορές. Όμως πώς να μην μιλήσω επώνυμα για να πείσω και κάποιο δύσπιστο; Έτσι από τους γιατρούς της Παθολογικής κλινικής- κ. Καρατσίκης (Δ/ντης), κ. Πέτρου, κ. Πετσιμέρη, κ. Σπακουρής- μέχρι τα νεαρά παιδιά που κάνουν ειδικότητα ή το αγροτικό τους είχα, την καλύτερη αντιμετώπιση. Υπέμειναν ακόμα και τις υπερβολές μας που είναι φυσικό να υπάρχουν όταν ζεις την ένταση της αρρώστιας αγαπημένου προσώπου. Ήρεμοι, ευγενείς, χαμογελαστοί, προσηνείς, πρόθυμοι να εξηγήσουν και να συζητήσουν. Θαλερά πολύ ανθρώπινοι και αυτό πιστεύω ότι είναι η σημαντικότερη αρετή ενός γιατρού ή του νοσηλευτικού προσωπικού. Φυσικά το ίδιο ισχύει για τη βοήθεια των ιατρών της καρδιολογικής κλινικής, του ακτινολογικού και μικροβιολογικού εργαστηρίου και άλλων ιατρών.
Ερχόμαστε στο λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό. Παρότι έχω την εντύπωση πως είναι λίγοι όμως εργάζονται με αλτρουισμό και αυτοθυσία. Από τις έμπειρες νοσηλεύτριες ως τα νεαρά κορίτσια που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο επάγγελμα η προσφορά ήταν το ίδιο πρόθυμη, φιλική και καλοσυνάτη. Έχω την εικόνα μεγάλων νοσοκομείων του κέντρου όπου κάποιοι σε κοιτάζουν στο χέρι για το φιλοδώρημα. Εδώ ούτε κατά διάνοια κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι και σε αυτό το σημείο το προσωπικό του Γ.Ν. Καρπενησίου μπορεί να θεωρηθεί εφάμιλλο νοσοκομείων προηγμένων χωρών.
Ίσως φανούν σε κάποιους αυτά που γράφω ωραιοποιήσεις και υπερβολές. Δεν είναι και αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κάθε καλόπιστος άνθρωπος και μόνος του. Φυσικά και υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα. Φυσικά και η περικοπή κονδυλίων από το κράτος στις έκτακτες συνθήκες που ζούμε θα κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Όμως πιστεύω ότι αυτό δεν θα αλλάξει το ήθος, την ανθρωπιά και την επαγγελματική ευσυνειδησία. Όταν κάνεις ένα λειτούργημα, όπως είναι η εργασία σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα, ούτε με τα πολλά χρήματα γίνεσαι καλύτερος- αν δεν είσαι-το αντίθετο θα έλεγα . Ούτε η οικονομική στενότητα θα σε κάνει να χάσεις την ανθρωπιά σου-αν φυσικά τη διαθέτεις- και αυτό πιστεύω πως ισχύει για το προσωπικό του νοσοκομείου Καρπενησίου.
Και πάλι εκφράζουμε τις άπειρες ευχαριστίες της οικογενείας μας σε όλους σας ευχόμενοι αυτή η καλή παράδοση και εικόνα να εισπράττεται από τους πολίτες και στο μέλλον. Και το κυριότερο: να διεκδικούμε και να στηρίζουμε την καλή δημόσια περίθαλψη και τους άξιους λειτουργούς της.
Με εκτίμηση
Αθαν Δ. Σταμάτης
Και τα αδέλφια του
Κώστας Δ. Σταμάτης
και Γιάννης Δ. Σταμάτης
