1.Το κείμενο που υπογράψαμε 30 άτομα “επώνυμοι” σύμφωνα με την εφημερίδα και τον κ. Σταμάτη, πολίτες και δημότες για μένα, περιγράφει με σαφήνεια ένα πολιτικό πλαίσιο, ελάχιστο, που πρέπει να παίρνει υπόψη μια δημοτική κίνηση ή ομάδα ώστε να μπορεί να δράσει παραγωγικά και σε όφελος της τοπικής κοινωνίας, τόσο στον Α' όσο και στον Β' βαθμό της αυτοδιοίκησης. Ένα πλαίσιο που χωρίς αυτό δεν πας πουθενά όσο και αν είσαι ή παριστάνεις τους ρόλους του “καλού”, “λαϊκού”, “τίμιου”, ή και “μορφωμένου” παιδιού, που αφορά άλλους σε αυτή την περίπτωση, στην πόλη του Καρπενησίου.
2. Οι πολιτικές επιλογές, και η πολιτική που επιλέγει ο κάθε αυτοδιοικητικός να υπηρετήσει ή να συγκρουστεί είναι αυτές που μας δίνουν το αποτέλεσμα και βεβαίως τις συνέπειες τώρα που ζούμε μέσα σε μια κατάσταση βίαιης αποσάρθρωσης και καταστροφής της χώρας με χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης. Αυτά τα “λαϊκά” παιδιά κ. Σταμάτη μου δεν ήταν άραγε που στήριξαν το πολιτικό σύστημα της χώρας από την μεταπολίτευση και μετά είτε στην πράσινη, είτε στην γαλάζια εκδοχή του βάζοντας πλάτη είτε ενεργητικά είτε με την ανοχή τους στην διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας; Αυτά τα καλά παιδιά δεν ήταν που υπήρξαν τα πιο καλολαδωμένα γρανάζια του πολιτικού συστήματος ώστε να περάσουν οι αντιλαϊκές πολιτικές πιο εύκολα και χωρίς αντιστάσεις στην κοινωνία; Αυτοί δεν ήταν που μέσα στα κομματικά πράσινα η γαλάζια γραφεία ύφαιναν τον ιστό του κομματισμού και της αναξιοκρατίας, πράγμα που στην Ευρυτανία πολλοί γνωρίζουν καλά και πολλοί το έχουν ζήσει στο πετσί τους; Αυτοί δεν ήταν και είναι που υπερασπίζονταν και υπερασπίζονται ακόμη τα “μνημόνια” της υποδούλωσης της χώρας και της εξαχρείωσης των πολιτών;
3.Το πολιτικό προσωπικό λοιπόν γενικότερα αλλά και στο χώρο της Τ.Α. και σε τοπικό επίπεδο, έχει τις δικές του αυτοτελείς ευθύνες, ευθύνες που έχουν να κάνουν κυρίως με το με ποια πολιτική συντάχθηκε και με το ποια πολιτική υπηρέτησε. Και επ' αυτού για την ταμπακιέρα δηλαδή, δεν τοποθετήθηκες στην επιστολή σου αγαπητέ κύριε Γιάννη. Το πολιτικό προσωπικό του νομού, σχεδόν στο σύνολό του και με ελάχιστες εξαιρέσεις, με ξεκάθαρο τρόπο που τεκμαίρεται από πολλά δείγματα γραφής κινούνταν σχεδόν πάντα, όχι στη βάση αρχών και πολιτικής σκέψης, όχι στη βάση του τι συμφέρει το Δήμο ή τον Νομό, αλλά στη βάση του τι πρέπει να κάνουμε ως κόμμα (βλέπε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και στη βάση του τι με συμφέρει εμένα ως στέλεχος προσωπικά. Ως πρώτη προτεραιότητα έμπαινε και μπαίνει η προσωπική πολιτική επιβίωση και ανέλιξη. Αν δεν με απατά η μνήμη μου κάτι τέτοιο έγινε στις προηγούμενες εκλογές του 2010 στο Δήμο Καρπενησίου που κάποιο “καλό και λαϊκό” παιδί, πολυεκλεγμένο, που όλοι ανέμεναν ότι θα σηκώσει το βάρος της μετωπικής σύγκρουσης με τον τότε γαλάζιο υποψήφιο «νυν υπερκομματικό», την έκανε με «ελαφρά πηδηματάκια» όπως λέει ο λαός μας και άφησε τον «μουτζούρη» σε άλλον.
4.Τα «αυτοδιοικητικά στελέχη» του νομού όχι μόνο δεν συγκρούστηκαν με πολιτικές συρρίκνωσης των αρμοδιοτήτων της Τ.Α. αλλά υπερθεμάτισαν κιόλας στην μετατροπή της σε μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας, σε φορομπηχτικό μηχανισμό που ξεζουμίζει τον δημότη. Αρκέστηκαν στα ψίχουλα της κρατικής ενίσχυσης, κατάπιαν την παράνομη παρακράτηση πόρων που προβλέπονταν για την τοπική αυτοδιοίκηση και έψαξαν πόρους στην υπερφορολόγηση και την ιδιωτικοποίηση αγαθών και υπηρεσιών. Ταυτίσθηκαν δηλαδή πλήρως με τον επελαύνοντα άκρατο νεοφιλελευθερισμό και σε μερικές περιπτώσεις υπήρξαν και σημαιοφόροι του. Αποδέχτηκαν την μετατροπή του θεσμού από συλλογική δημοκρατική έκφραση κάθε τοπικής κοινωνίας, σε μηχανισμό τοπικής κυβερνητικής εξουσίας. Αποδέχθηκαν την αποψίλωση αρμοδιοτήτων και το σπουδαιότερο δεν οργάνωσαν σε καμιά περίπτωση την λαϊκή αντίδραση που θα μπορούσε να φρενάρει αν όχι να ανατρέψει τον κοινωνικό μεσαίωνα που μας επέβαλλαν. Έχουν λοιπόν όχι μόνο απλές ευθύνες αλλά «ιστορικές» θα μπορούσε να πει κανείς, εξαιτίας του μεγέθους της επίθεσης και του επιπέδου της απάντησης που έπρεπε να δώσουν και δεν έδωσαν, από το μετερίζι του αιρετού στην Τ.Α. που πρέπει να προασπίζεται τα συμφέροντα του δημότη και της τοπικής κοινωνίας.
5.Είναι λοιπόν υπερβολικό και αμετροεπές αν όχι προκλητικό, άνθρωποι που κουβάλησαν και κουβαλούν, νερό στο σάπιο πολιτικό σύστημα, επανειλημμένα και για πολλά χρόνια να επιτίθενται σε άλλους που προτείνουν τρόπο εξόδου και που ψάχνουν κοινωνικές δυνάμεις για να εκφραστεί το καινούριο. Η κοινωνία χρειάζεται άθροιση υγιών δυνάμεων για να βγει από την κρίση. Η κινηματική Αριστερά με όλες της τις εκφάνσεις, μπορεί να είναι ο πολλαπλασιαστής που θα δώσει το καινούριο. Το θέμα είναι αν σε αυτές τις “μαθηματικές” δηλαδή πολιτικές πράξεις, τα στελέχη που εξέφρασαν το χθες μέσα από τον δικομματισμό που υπηρέτησαν, όχι αν χωράνε μόνο αλλά και αν μπορούνε…
Καρπενήσι 14 Φλεβάρη 2014
Μαστροκώστας Κώστας
Ένας από τους 30 και όχι
κατ' ανάγκην ΣΥΡΙΖΑ !!!
