Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ Αξιοποίηση ορεινών όγκων, υδάτων και δασών προς όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι θυσία τους για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων

Μεγάλη συζήτηση γίνεται για την αξιοποίηση των ορεινών όγκων και των δασών ως παράγοντα ανάπτυξης στον τόπο μας. Οι δυνατότητες είναι γνωστές, όχι μόνο ως εικόνα στις μνήμες των Ευρυτάνων. Το 2010 στο νομό μας απασχολούνταν στον πρωτογενή τομέα περίπου 1600 άτομα, δηλαδή το 19,28% της απασχόλησης (Eurostat – περιφερειακές στατιστικές). Ωστόσο ο τομέας αντιπροσωπεύει μόλις το 3,76% της προστιθέμενης αξίας που παράγεται στο νομό. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι ανάπτυξη για ποιόν;


Ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων σημαίνει παράδοσή ορεινών όγκων και υδάτινων πόρων στα επιχειρηματικά εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων και του δημόσιου πλούτου, αλλαγές χρήσης γης, συρρίκνωση της κτηνοτροφίας.  Σημαίνει «πράσινες» μπίζνες από επιχειρηματίες στα δάση όπως προβλέπει η πολιτική της ΕΕ, οι οδηγίες για τα δασικά συστήματα και το λεγόμενο 7ο πρόγραμμα περιβαλλοντικής Δράσης.  Σημαίνει συγκέντρωση στον τουρισμό, αναψυχή, κυνήγι, χιονοδρομία, ορειβασία να αποτελούν πολυτέλεια για λίγους και όχι δικαίωμα για όλους. Σημαίνει υλοποίηση της ΚΑΠ και περιθωριοποίηση της κτηνοτροφίας.  Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2011 το 21,20% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας στο νομό προέρχεται από τον τομέα διαχείρισης ακίνητης περιουσίας (αγοραπωλησίες κτλ) στοιχείο που δείχνει τον παρασιτισμό και την τάση συγκέντρωσης ιδιοκτησίας που συνοδεύει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης σήμερα.

Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα δάση στη χώρα μας και την Ευρυτανία είναι αποτέλεσμα της πολιτικής ΕΕ και των κυβερνήσεων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θυσιάζει τα πάντα για το κέρδος. Βασικοί άξονες της πολιτικής αυτής είναι η εμπορευματοποίηση της γης, οι ιδιωτικοποιήσεις και πάνω απ' όλα το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, η πολιτική που θέλει πάμφθηνη εργατική δύναμη. Δεν είναι τυχαία τα ότι σήμερα οι κρατικές επενδύσεις για την ανάπτυξη των δασικών συστημάτων ανέρχονται σε ψίχουλα.

Στη δική μας αντίληψη τα δασικά οικοσυστήματα πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό, λαϊκή περιουσία. Μπορούν να λειτουργήσουν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με μια δασική πολιτική που θα εξασφαλίζει την προστασία και την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους, την ανάπτυξή τους ως βασικού τομέα της πρωτογενούς παραγωγής.  Για αυτό διεκδικούμε την  συγκρότηση ενιαίου δημόσιου φορέα διαχείρισης και προστασίας της δασικής περιουσίας.

Διεκδικούμε την κατάργηση των δασοκτόνων νόμων και διατάξεων, τη χαρτογράφηση και  απογραφή του δασικού πλούτου, την ταξινόμηση των δασικών εκτάσεων ανάλογα με τις παραγωγικές δυνατότητες, την οικολογική δυναμική τους, τα φυσιογραφικά τους χαρακτηριστικά, ώστε με βάση αυτή την υποδομή να εκπονηθούν μελέτες διαχείρισης, προστασίας, ανόρθωσης των Δασικών Οικοσυστημάτων και αξιοποίησης του δασικού χώρου.

Θεωρούμε σημαντικά και όχι πολυτέλεια τα έργα δασοπονίας (αναδασώσεις, υδρονομικά έργα, διευθετήσεις χειμάρρων κλπ.), τη βελτίωση  βοσκοτόπων (ποτίστρες, δρόμους, στέγαστρα, υδρολίπανση και αεροσπορά) τις διανοίξεις ορεινών και δασικών δρόμων και μονοπατιών, την πυροπροστασία, τη βελτίωση βιοτόπων για την ανάπτυξη της χλωρίδας και της πανίδας (με σπορές και επισκευές πηγών για τα ενδημικά θηράματα, λαγός, πέρδικα, άλλα πτηνά, αγριογούρουνα κλπ).

Διεκδικούμε τη στήριξη των δασικών συνεταιρισμών με αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας τους. Τη στήριξη με προγράμματα δενδροφυτεύσεων, καλλιέργεια  δασών ελάτης, υλοτομίες στρογγυλής ξυλείας. Τη λειτουργία πρατηρίων και εργοστασίων  ξυλείας για παραγωγή προϊόντων ξύλου (σανίδες, πάτερα, καδρόνια, παλέτες κλπ).

Παράλληλα υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες και για την αξιοποίηση γεωργικής γης, την ανάπτυξη ορεινής γεωργίας (λχ καστανιά, όψιμη καρυδιά, μελισσοκομικά φυτά κλπ), την υποστήριξή της με αρδευτικά και εγγειοβελτιωτικά έργα.

Η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου προς όφελος του εργαζόμενου λαού μπορεί να δώσει πολλές θέσεις εργασίας, να αντιμετωπίσει την ανεργία σε αντίθεση με την πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας και της ΕΕ που την έχει διογκώσει.

Τα παραπάνω μπορούν και πρέπει να γίνουν στόχοι πάλης της λαϊκής συμμαχίας, του κοινού αγώνα εργατών, υπαλλήλων, αυτοαπασχολουμένων, μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, γυναικών και νέων. Η ψήφος στο ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, στη Λαϊκή Συσπείρωση σε Δήμο και Περιφέρεια θα δώσει ώθηση σε αυτό τον αγώνα. Σημαίνει ψήφο για την εκλογή εκπροσώπων μας που θα στηρίζουν, θα προωθούν και θα υπερασπίζονται αυτές τις διεκδικήσεις, θα αντιστέκονται στην λογική που  θέλει τα βουνά, τα ποτάμια και τα δάση μας έρμαια στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων.