«Εμείς θα σας ψηφίσουμε, όμως μην μας προδώσετε» μας είπαν πολλοί συμπατριώτες μας με μάτια που αισθανόσουν να σε τρυπούν, κρατώντας μας σφιχτά το χέρι μέσα στις παλάμες τους. Τα εκλογικά ποσοστά το επιβεβαίωσαν, παρά την μεγάλη αποχή που κατά βάση ήταν εναντίον μας, ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στις Περιφερειακές όσο και στις Ευρωεκλογές, δίνοντας μας στην Ευρυτανία το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης στη χώρα μας, έχοντας απέναντι μας μια από τις ισχυρότερες πολιτικά και οικονομικά οικογένειες της Ελλάδας.
Το προπύργιο του συντηρητισμού και της οικογενειοκρατίας στον τόπο μας δεν είναι πλέον αήττητο, παρά τα ισχυρά του ακόμα ερείσματα σε ένα κόσμο που εξακολουθεί να βλέπει τους θύτες του για προστάτες, το αποτέλεσμα μπορεί να γίνει εφαλτήριο για να ξεπεράσει ο λαός μας, τις προκαταλήψεις, τις φοβίες και την προπαγάνδα των δουλοκάναλων και εμπιστευτεί τις τύχες του στις δυνάμεις της αριστεράς.
Γνωρίζουμε ότι η σχέση της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων ψήφισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης δεν το έκαναν από κάποια ιδεολογικοπολιτική συνάφεια μαζί τους, όπως εξ’ άλλου και όσοι εναπόθεσαν ελπίδες στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί για δεκαετίες στην Ευρυτανία εμπεδώθηκε βαθειά στο λαό μας από τα κόμματα που τον κυβερνούσαν και τον λήστευαν για να μας φτάσουν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, μια βαθειά αντίληψη απαξίωσης της ψήφου. Πιστεύουν ότι «τίποτα δεν αλλάζει», ότι η ψήφος δεν είναι για να επιβραβεύει ή να ανατρέπει πολιτικές και πολιτικούς, ότι μπορεί να διατεθεί στα πλαίσια των κοινωνικών μας σχέσεων και υποχρεώσεων έτσι όπως χαρίζουμε ένα κουτί γλυκά, ότι μπορεί ακόμα να είναι ένα ανταλλάξιμο είδος προσωπικής συνδιαλλαγής με την εξουσία και τους κρατούντες για να τα έχει καλά μαζί τους, στη γνωστή λογική του «χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, να το γλύφεις», ότι οι εκλογές αφορούν περισσότερο τους υποψηφίους και ελάχιστα η καθόλου τους ψηφοφόρους, άρα, σου κάνουν μεγάλη χάρη που σε ψηφίζουν και από τη στιγμή που σε ψηφίσουν και εκλεγείς, ανοίγεις μαζί τους ένα προσωπικό λογαριασμό που σου επιτρέπει να κάνεις ότι θέλεις σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ακόμα και να τους γκρεμίζεις τη ζωή, φτάνει μόνο να μπορούν να αισθάνονται ότι είσαι ο δικός τους άνθρωπος, είναι η λογική του προστάτη, γι’ αυτό όσο μακρύτερα από τους ψηφοφόρους κοινωνικά και ψηλότερα οικονομικά βρίσκεται ο «προστάτης» τόσο μεγαλύτερη είναι η βεβαιότητα ότι είναι η καταλληλότερη επιλογή.
Κάπως έτσι μπορούν να εξηγηθούν τα αποτελέσματα στην Ευρυτανία μας καθώς και οι αντιφάσεις που αυτά κρύβουν, με βάση τα εισοδηματικά και τα κοινωνικά δεδομένα των επιμέρους περιοχών. Όσο μεγαλύτερη είναι η στέρηση, η ανεργία και η περιθωριοποίηση σε συνδυασμό πάντα και με το μορφωτικό επίπεδο των πληθυσμιακών ομάδων, τόσο ισχυρότερη είναι η εκλογική δύναμη των συντηρητικών κομμάτων και η επιρροή των παραγόντων της οικογενειοκρατίας.
Είναι γνωστή η έκφραση, «κοίτα τον εαυτό σου, εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο?», πάνω σε αυτό το δόγμα χτίζονται συμπεριφορές χειραγώγησης και υιοθετούνται τακτικές και πρακτικές που δεν μας τιμούν.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα σε αυτές τις εκλογές ήταν η αθρόα προσέλευση και η ένταξη συμπολιτών μας σε δημοτικά ψηφοδέλτια για τα οποία οι ίδιοι οι υποψήφιοι εκφράζονταν με τον χειρότερο τρόπο, ωστόσο πιέσεις, προσωπικές προσδοκίες και υποσχέσεις, τους οδηγούσαν στις λίστες των εκλογικών συνδυασμών. «Ξέρω ποιοι είναι και τι εκπροσωπούν, όμως έχω αποφασίσει να ζήσω εδώ και πρέπει να τα έχω καλά μαζί τους», μου είπε νεαρός υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Βαθειά λαθεμένες βεβαίως οι επιλογές του, ωστόσο εξηγούν χωρίς να δικαιολογούν συμπεριφορές μέρους του εκλογικού σώματος στον τόπο μας.
Θλιβερή είναι ακόμα η αντίληψη πολλών, κυρίως νέων, για την πολιτική. Με άποψη και μια δόση αποστροφής στην διεκδίκηση δικαιωμάτων, περηφανεύονται ότι δεν «μασάνε» και δεν ασχολούνται με όλα αυτά, χωρίς να τους περνά καθόλου από το μυαλό ότι μπορεί να μην ασχολούνται αυτοί με την πολιτική και τους πολιτικούς, ασχολούνται όμως εκείνοι μαζί τους, αφού από τις αποφάσεις τους υφίστανται όλα αυτά που βιώνουν και από την πολιτική που ασκούν κρίνονται τα όνειρα τους για τη ζωή και το μέλλον τους. Μοιάζουν σαν το νοικοκύρη που δηλώνει ότι δεν τον αφορά που ληστεύουν το σπίτι του και κακοποιούν τον ίδιο και την οικογένεια του.
Ένα ακόμα ανησυχητικό μήνυμα αυτών των εκλογών είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας μας. Διάβασα σε ηλεκτρονική σελίδα ότι σε κάποια από τα χωριά μας ψήφισαν Χρυσή Αυγή για να τιμωρήσουν όσους θεωρούν υπευθύνους και να διαμαρτυρηθούν για τα προβλήματα και τον αποκλεισμό τους. Έχουν δίκιο βεβαίως για την εγκατάλειψη και τον αποκλεισμό, δεν καταλαβαίνω όμως γιατί θεωρούν ότι τιμωρούν αυτούς που τους καταδικάζουν σε ό,τι ζουν, νεκρανασταίνοντας ό,τι νοσηρότερο και απεχθέστερο συνέλαβε ανθρώπινο μυαλό. Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί είναι τιμωρία του πολιτικού συστήματος κάτι που το ίδιο το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε και συντηρεί, σαν εφεδρεία για τον εαυτό του και σαν ανάχωμα για να αποφύγει την ανατροπή του. Σήμερα πλέον δεν δικαιούται κανείς να ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει τι είναι όλη αυτή η εγκληματική συμμορία που διεκδικεί ρόλο στα πολιτικά μας πράγματα. Μπορεί να μην είναι ναζιστές όλοι αυτοί που γοητεύονται από τις ιδέες της, ξέρουν όμως ότι υποστηρίζουν ένα ναζιστικό κόμμα και αυτό καθιστά συνένοχο και συνυπεύθυνο τον καθένα που ακόμα και με αφελείς ισχυρισμούς επέλεξε να τους ψηφίσει, ας σκεφτεί ότι το επόμενο θύμα τους μπορεί να είναι το δικό τους παιδί γιατί βρέθηκε μπροστά τους και δεν συμφώνησαν με τις ιδέες του.
Τέλος , υπάρχει ακόμα βαθειά ριζωμένη η αντίληψη ότι η πολιτική είναι κάτι βρώμικο και ως ένα βαθμό αποδεκτή και η βρωμιά της, τόσο όσο χρειάζεται για να απωθεί τους έντιμους για να ασχοληθούν και να οδηγούν το λαό μας σε γενικεύσεις στη λογική «όλοι ίδιοι είναι». Η πολιτική υπηρετεί τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και είναι η ανώτερη μορφή κοινωνικής συνείδησης και σαν τέτοια πρέπει να κατανοείται από τους πολίτες, απορρίπτοντας και καταδικάζοντας ότι ταυτίζεται με τον διασυρμό της.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να αποτιμηθεί το αποτέλεσμα στον τόπο μας και αποτελεί σημαντική επιτυχία ότι μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος στην Ευρυτανία ψήφισε πολιτικά και με κριτήριο τα συμφέροντα της τάξης που ανήκει και είναι σήμερα το μεγάλο θύμα των πολιτικών της καταστροφής. Ψηλά το κεφάλι και συνεχίζουμε.
