Είδαν πολλά τα μάτια του, αφού τρεις φορές κινδύνευσε να τον εκτελέσουν στα βουνά της Ευρυτανίας, απ’ όπου κατάγεται, στα χρόνια του Εμφύλιου. Και άκουσε πολλά για θέματα της Ομογένειας, αφού σήμερα είναι ο παλαιότερος αντιπρόσωπος οργάνωσης στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Ν. Υόρκης, η οποία και για το λόγο αυτό τον τίμησε με ξεχωριστές τιμές.
Γι’ αυτό και οι προτροπές του Γρηγόρη Ζαχαρόπουλου, μέσω του «Εθνικού Κήρυκα» προς τους νεότερους που ασχολούνται με τα ομογενειακά, είναι αξιοπρόσεκτες: ««Να είναι ταπεινοί και αφοσιωμένοι στο να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για το καλό της Ομογένειας, της γενέτειράς μας και της Αμερικής. Οι εγωισμοί είναι βλαπτικοί από κάθε πλευρά. Επίσης, να προσπαθούν, ώστε οι συνεδριάσεις να γίνονται σε κλίμα αλληλοκατανόησης, αφού ο καθένας προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του. Οι εντάσεις, και οι φασαρίες, δεν βοηθούν να υπάρχει εποικοδομητικό κλίμα, ώστε με ηρεμία και σύνεση να συζητούνται και να λύνονται διάφορα προβλήματα. Και ακόμα, θα πρέπει οι νεότεροι, μαζί με τους παλαιότερους, να προσπαθούν πάντα, ώστε να ενθαρρύνονται οι νέοι να συμμετέχουν στα κοινά της Ομογένειας, γιατί σ’ αυτούς στηρίζεται το μέλλον της οργανωμένης ομογένειας».O Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος με την αγαπημένη του σύζυγο, Βιργινία. Μαζί όλα αυτά τα χρόνια, στις διάφορες χαρές και πίκρες. Δημιούργησαν μια σωστή και ευτυχισμένη οικογένεια
Ο κ. Ζαχαρόπουλος, όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο φύλλο μας, τιμήθηκε κατά τη φετινό εορτασμό των 75 χρόνων από την ίδρυσή της Ομοσπονδίας και η εκδήλωση αυτή που έγινε στο Σταθάκειο ήταν η πρώτη στη σειρά για τον εορτασμό της επετείου της εθνικής παλιγγενεσίας, της 25ης Μαρτίου 1821.
Ο τιμηθείς ομογενής, που ήλθε το 1951 στην Αμερική, έγινε το 1958 μέλος του Συλλόγου Ευρυτάνων Αμερικής, «Παναγία η Προυσιώτισσα» και το 1966 εκλέχτηκε αντιπρόεδρος, επί προεδρίας Ανδρέα Κατσάνου. Το 1968 εκλέχτηκε πρόεδρος του Συλλόγου και έγινε αμέσως και αντιπρόσωπος στην Ομοσπονδία Ν. Υόρκης.
Ο κ. Ζαχαρόπουλος θυμάται ότι από παλιά, ο Σύλλογος ήταν «σε πολύ καλό δρόμο», όπως είπε, χαρακτηριστικά. «Υπήρχαν πολλοί νέοι μετανάστες από την Ελλάδα, που μόλις έφθαναν στην Αμερική, γίνονταν μέλη»
«Θυμάμαι, ακόμα, ότι όταν ήμουν πρόεδρος του Συλλόγου είχαμε στείλει επιστολή στην Ομοσπονδία Ν. Υόρκης και στην Αρχιεπισκοπή, ζητώντας να γίνεται η Παρέλαση στην Πέμπτη Λεωφόρο στις 25 Μαρτίου, ή κατά την πλησιέστερη Κυριακή και όχι το Μάιο, όπως τότε γινόταν», είπε. «Επανειλημμένως, επίσης, είχα καταγγείλει τις φασαρίες που γίνονταν σε γενικές συνελεύσεις και άλλες συνεδριάσεις της Ομοσπονδίας. Και ζήταγα να σταματήσουν γιατί κατ’ αρχήν τέτοιες καταστάσεις αποθαρρύνουν τους νέους να έρχονται κοντά στους συλλόγους μας. Δυστυχώς, η ίδια κατάσταση υπάρχει και σήμερα σε ορισμένες οργανώσεις μας και γι’ αυτό επαναλαμβάνω την έκκλησή μου».
Κάνοντας μια σύγκριση των πρώτων χρόνων που ήταν αντιπρόσωπος με τα σημερινά, ο κ. Ζαχαρόπουλος είπε ότι «τότε η Ομοσπονδία Ν. Υόρκης είχε διάφορα προγράμματα, προκειμένου να φέρει κοντά όσους περισσότερους μετανάστες μπορούσε. Επίσης, είχε κάνει αρκετές προσπάθειες για την εγγραφή ομογενών στους εκλογικούς καταλόγους. Ομως, σήμερα, η Ομοσπονδία είναι σε πολύ καλύτερη θέση από οργανωτικής πλευράς και έχει πολλές δυνατότητες για να κάνει πολύ περισσότερα».
Ο κ. Ζαχαρόπουλος θυμάται ότι όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974, η Ομοσπονδία Ν. Υόρκης και η τότε μεγάλη ελληνοαμερικανική οργάνωση Γκάπα, οργάνωσαν συγκέντρωση στο «Γουόλντορφ Αστόρια» του Μανχάταν.
«Είχα δει Αμερικανούς αστυνομικούς επάνω στα άλογά τους να φυλάνε έξω από το ξενοδοχείο, για την ασφάλεια της συγκέντρωσης. Και κάποιος δικός μας, μέσα, αντί να ασχολείται με το πως πρέπει να αντιδράσουμε για να βοηθήσουμε στο εθνικό θέμα, μίλαγε για τον εαυτό του και υπερηφανευόταν για το τι έκανε για το Κυπριακό. Είχα τόσο εκνευριστεί, ώστε δεν άντεξα και του φώναξε να σταματήσει, γιατί οι Τούρκοι έτσι όπως πάμε, θα φτάσουν έξω από το ξενοδοχείο….».
Ο κ. Ζαχαρόπουλος μιλά με υπερηφάνεια για το σύλλογό του που αγάπησε, υπηρέτησε και στον οποίο είναι πάντα κοντά. Όπως είπε, ο Σύλλογος Ευρυτάνων Αμερικής, «Παναγία η Προυσιώτισσα», άρχισε τα πρώτα του βήματα το 1912 από Ευρυτάνες στη Ν. Υόρκη. «Οι πρώτοι εκείνοι Ευρυτάνες τον ίδρυσαν για να γνωρίζονται καλύτερα μεταξύ τους και να πλάθουν μαζί όνειρα για το μέλλον τους», ανέφερε.. Με το πέρασμα των χρόνων αυξήθηκε ο αριθμός τους, αφού και άλλοι συμπατριώτες έφθαναν στην Αμερική.
Ο κ. Ζαχαρόπουλος διευκρίνισε ότι στην αρχή η οργάνωση ήταν Αδελφότητα, αλλά στις 15 Μαρτίου 1942 με έγκριση της πολιτείας Ν. Υόρκης συνέχισε τη λειτουργία της, ως Αλληλοβοηθητικός Σύλλογος «Παναγία η Προυσιώτισσα».
Με θαυμασμό για το έργο που επιτέλεσε ο Σύλλογός του, ο κ. Ζαχαρόπουλος τόνισε ότι κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και, ιδιαίτερα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13, πολλοί ομογενείς Ευρυτάνες πήγαν ως εθελοντές στην Ελλάδα για να πολεμήσουν και αρκετοί έπεσαν στα πεδία των μαχών. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέλη του Συλλόγου κατατάχτηκαν στον αμερικανικό Στρατό και πρόσφεραν από εκεί, τις υπηρεσίες τους στον μεγάλο αγώνα για Ελευθερία. Εκείνο το διάστημα και αργότερα, κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, ο Σύλλογος πρόσφερε υλική και ηθική βοήθεια προς τους δεινοπαθούντες στη γενέτειρα.
Το 1958, πρόσθεσε ο κ. Ζαχαρόπουλος, ο Σύλλογος έστειλε ένα σεβαστό ποσό για την ανοικοδόμηση των κτιρίων των ξενώνων της ιεράς μονής Προυσού Ευρυτανίας, που είχαν κάψει οι Γερμανοί κατά την Κατοχή. Επίσης, έστειλε χρήματα για την προικοδότηση απόρων κοριτσιών στην Ευρυτανία.
Το 1970 κάηκε από πυρκαγιά ο ιερός ναός του Αγ. Ελευθερίου στο Μανχάταν, στον οποίο υπήρχε για πολλά χρόνια η εικόνα της Παναγίας Προυσιώτισσας, που καταστράφηκε. Το 1973 ξαναφτιάχτηκε η εικόνα και τοποθετήθηκε στον ιερό ναό του Αγ. Νικολάου στο Φλάσινγκ Ν. Υόρκης.
Ο Σύλλογος πρόσφερε, μεταξύ άλλων, 50.000 δολάρια προς το εκπαιδευτικό συγκρότημα της ίδιας κοινότητας, ενώ το 2013 έδωσε άλλο σεβαστό ποσό για την αγορά ιερού Ευαγγελίου του ιερού ναού της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπρονξ.
Επανειλημμένα, ο Σύλλογος πρωτοστατεί στην υποστήριξη αλληλοβοηθητικών και άλλων φιλανθρωπικών σκοπών. Για το έργο του και την υποστήριξή του στα εθνικά θέματα, μπορούν πολλά ακόμα να αναφερθούν.
Ο Σύλλογος είναι ενεργό μέρος και της Ομοσπονδίας Στερεάς Ελλάδος. «Είναι σύλλογος με ψυχή, με φλόγα για την πατρίδα και την Ομογένεια. Το απέδειξε και δεν παύει να το αποδεικνύει», κατέληξε ο κ. Ζαχαρόπουλος.
Τα παραπάνω και άλλα πολύ σημαντικά από την ενδιαφέρουσα ζωή του, έχουν καταγραφή στο βιβλίο του “Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος - Ένας αλλιώτικος αντάρτης”, που εκδόθηκε και παρουσιάστηκε τον περασμένο Αύγουστο στην Κρέντη Ευρυτανίας.
