Θα με ψηφήσεις μπάρμπα? Τι λες πιδάκιμ’ σ’ ουλνούς ναι είπαμι σι σένα θα πούμι όχ’ι !!!!!»
Το ευφυολόγημα αποδίδεται σε συμπατριώτη μας στο Καρπενήσι, καταγράφει όμως μια πραγματικότητα. Τι κάνει άραγε πολλούς ψηφοφόρους στον τόπο μας να λένε σε όλους ότι θα τους ψηφίσουν ενώ δεν το εννοούν.
Για δεκαετίες στον τόπο μας η ψήφος ήταν ένα ανταλλάξιμο είδος συναλλαγής των ψηφοφόρων με τους πολιτικούς, ακόμα και εξαγοράσιμη, εκτός από τις κουμπαριές πολύ παλιότερα.
Το όνειρο κάθε οικογένειας ήταν να έχει κάποιες επαφές με τους πολιτικούς των κομμάτων που κυβερνούσαν για χρόνια για να καταφέρει « να πιαστεί κάποιο παιδί από….. θυρίδα του δημοσίου….» Έτσι με μια τέτοια προσδοκία δεν υπήρχε καμιά δυνατότητα σύνδεσης της ψήφου του κάθε ψηφοφόρου με τις ασκούμενες πολιτικές.
Μέσα σε αυτό το τοπίο κάθε πολιτική δύναμη ή παράταξη που δεν φαίνονταν να «παίζει» για εξουσία, απορρίπτονταν στην καλλίτερη περίπτωση με διάφορα προσχήματα περί δήθεν διαφωνίας.
Σήμερα το σκηνικό αυτό αλλάζει και μάλιστα τα έφερε έτσι η ζωή και η ίδια η πολιτική των κομμάτων που κυβερνούσαν, να απολύουν αυτούς που διόριζαν, βλέπε διορισμούς κ. Μπακογιάννη παλιότερα και απολύσεις του υπουργού κ. Μητσοτάκη σήμερα.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί «ουδέν κακόν, αμιγές καλού» αν στην νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της κρίσης και των μνημονίων της καταστροφής, ανακαλύπταμε ξανά την πολιτική και ο λαός μας απελευθερομένος, αποφασίζει με βάσει τις προτάσεις και την πολιτική των κομμάτων για τη ζωή του και το μέλλον του και όχι με προσωπικές προσδοκίες και υποσχέσεις που τον ταπεινώνουν και τον εξαπατούν.
Όμως δεν μπορούμε να προσδοκούμε κανένα καλό όταν οι άνθρωποι που απολύονται λείπουν από τα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μας, από τα νοσοκομεία και τα ιατρεία της υπαίθρου, από τις κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους που αποσαρθρώνονται και διαλύονται με θύματα όχι μόνο τους ίδιους τους εργαζόμενους, αλλά το σύνολο των πολιτών ιδιαίτερα των κατώτερων στρωμάτων του χωριού και της πόλις.
Στις εκλογές αυτές, λοιπόν, μη λέμε «σε όλους ΝΑΙ», αλλά ένα μεγάλο ΟΧΙ σε όσους με την πολιτική τους βαθαίνουν την κρίση προς όφελος των συμφερόντων που εκπροσωπούν και ένα μεγάλο ΝΑΙ σε όσους αλλάζουν τα προτάγματα και βάζουν το λαό μας και τις ανάγκες του πάνω από τους κλέφτες, τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους που μας έφτασαν εδώ.
Τα μόνα κοστολογημένα από τον κ. Μπακογιάννη και τους ειδικούς συμβούλους του Έλληνες και Ξένους, είναι όλα αυτά που έχουν ήδη αποφασίσει να μας πάρουν από την επομένη των εκλογών μαζί με την κυβέρνηση του, μη δώσουμε την ευκαιρία στους Σαμαρά και Βενιζέλο να συνεχίζουν να εφαρμόζουν την πολιτική τους επικαλούμενοι μάλιστα και την έγκριση της από όλους εμάς τις δύο επόμενες Κυριακές που θα κληθούμε να ψηφίσουμε.
ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΛΠΕΣ, ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ
Το ευφυολόγημα αποδίδεται σε συμπατριώτη μας στο Καρπενήσι, καταγράφει όμως μια πραγματικότητα. Τι κάνει άραγε πολλούς ψηφοφόρους στον τόπο μας να λένε σε όλους ότι θα τους ψηφίσουν ενώ δεν το εννοούν.
Για δεκαετίες στον τόπο μας η ψήφος ήταν ένα ανταλλάξιμο είδος συναλλαγής των ψηφοφόρων με τους πολιτικούς, ακόμα και εξαγοράσιμη, εκτός από τις κουμπαριές πολύ παλιότερα.
Το όνειρο κάθε οικογένειας ήταν να έχει κάποιες επαφές με τους πολιτικούς των κομμάτων που κυβερνούσαν για χρόνια για να καταφέρει « να πιαστεί κάποιο παιδί από….. θυρίδα του δημοσίου….» Έτσι με μια τέτοια προσδοκία δεν υπήρχε καμιά δυνατότητα σύνδεσης της ψήφου του κάθε ψηφοφόρου με τις ασκούμενες πολιτικές.
Μέσα σε αυτό το τοπίο κάθε πολιτική δύναμη ή παράταξη που δεν φαίνονταν να «παίζει» για εξουσία, απορρίπτονταν στην καλλίτερη περίπτωση με διάφορα προσχήματα περί δήθεν διαφωνίας.
Σήμερα το σκηνικό αυτό αλλάζει και μάλιστα τα έφερε έτσι η ζωή και η ίδια η πολιτική των κομμάτων που κυβερνούσαν, να απολύουν αυτούς που διόριζαν, βλέπε διορισμούς κ. Μπακογιάννη παλιότερα και απολύσεις του υπουργού κ. Μητσοτάκη σήμερα.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί «ουδέν κακόν, αμιγές καλού» αν στην νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της κρίσης και των μνημονίων της καταστροφής, ανακαλύπταμε ξανά την πολιτική και ο λαός μας απελευθερομένος, αποφασίζει με βάσει τις προτάσεις και την πολιτική των κομμάτων για τη ζωή του και το μέλλον του και όχι με προσωπικές προσδοκίες και υποσχέσεις που τον ταπεινώνουν και τον εξαπατούν.
Όμως δεν μπορούμε να προσδοκούμε κανένα καλό όταν οι άνθρωποι που απολύονται λείπουν από τα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μας, από τα νοσοκομεία και τα ιατρεία της υπαίθρου, από τις κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους που αποσαρθρώνονται και διαλύονται με θύματα όχι μόνο τους ίδιους τους εργαζόμενους, αλλά το σύνολο των πολιτών ιδιαίτερα των κατώτερων στρωμάτων του χωριού και της πόλις.
Στις εκλογές αυτές, λοιπόν, μη λέμε «σε όλους ΝΑΙ», αλλά ένα μεγάλο ΟΧΙ σε όσους με την πολιτική τους βαθαίνουν την κρίση προς όφελος των συμφερόντων που εκπροσωπούν και ένα μεγάλο ΝΑΙ σε όσους αλλάζουν τα προτάγματα και βάζουν το λαό μας και τις ανάγκες του πάνω από τους κλέφτες, τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους που μας έφτασαν εδώ.
Τα μόνα κοστολογημένα από τον κ. Μπακογιάννη και τους ειδικούς συμβούλους του Έλληνες και Ξένους, είναι όλα αυτά που έχουν ήδη αποφασίσει να μας πάρουν από την επομένη των εκλογών μαζί με την κυβέρνηση του, μη δώσουμε την ευκαιρία στους Σαμαρά και Βενιζέλο να συνεχίζουν να εφαρμόζουν την πολιτική τους επικαλούμενοι μάλιστα και την έγκριση της από όλους εμάς τις δύο επόμενες Κυριακές που θα κληθούμε να ψηφίσουμε.
ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΛΠΕΣ, ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ