Είναι γεγονός κ. Αρβανίτη, ότι στην ευρυτανική ειδησεογραφία, το όνομά σας είχε περίοπτη θέση εδώ και χρόνια. Καθώς περνάει όμως ο καιρός, όλο και περισσότερο γίνεται λόγος για τις πολιτικές σας επιλογές. Τεκμηριώνεται έτσι η εντύπωση ότι είστε μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη στο Νομό μας. Οι απόψεις που διατυπώνετε ως πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας, έχουν πάντα επίκαιρο χαρακτήρα, καταλήγουν να γίνονται αντικείμενο συζητήσεων και γενικότερου προβληματισμού. Αποτελεί γενική πλέον παραδοχή, ότι δεν «μασάτε» τα λόγια σας, ότι προτιμάτε να λέτε ωμή την αλήθεια χωρίς επιτηδευμένες ωραιοποιήσεις…
Η αλήθεια δεν είναι ποτέ ωμή. Είναι η ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας. Ωμή και κυνική είναι η τρέχουσα επικαιρότητα. Κάθε μέρα που περνάει, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο τον σφικτό εναγκαλισμό μας με την ατέρμονη και αδιέξοδη πορεία στην οποία οδηγήθηκε η χώρα.
Ο μέσος Έλληνας πολίτης αισθάνεται ανίσχυρος να αντιδράσει και παρακολουθεί με φανερή αμηχανία και ανασφάλεια τις εξελίξεις, περιμένοντας πως και πως να ακούσει κάποιο αισιόδοξο μήνυμα. Ωστόσο, όλο και πιο πολύ βυθιζόμαστε στην αβεβαιότητα, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι τα δύσκολα δεν πέρασαν ακόμα, αλλά είναι μπροστά και ξεπροβάλλουν διαρκώς στον ορίζοντα σαν μια αδυσώπητη και αμείλικτη πραγματικότητα.
Ως πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας, θεωρείτε ότι η ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση βαραίνει τη σημερινή κυβέρνηση; Δεν έχει και η παράταξή σας τις δικές της ευθύνες;
Οι ευθύνες για την οικονομική κρίση, θα πρέπει να επιμεριστούν στις πολιτικές που εφαρμόστηκαν για ολόκληρες δεκαετίες στη χώρα μας. Άρα και στη Νέα Δημοκρατία, στο μέτρο που αναλογικά της ανήκει. Δεν θα πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι η παράταξή μας, είχε το χρόνο και τη θέληση, να περάσει από μια διαδικασία βαθειάς περισυλλογής, να προσεγγίσει την πραγματικότητα με ξεκάθαρη αίσθηση ευθύνης και αυτοκριτικής. Να αναγεννηθεί με την εκλογή νέου αρχηγού και την εκ βάθρων αναδιάρθρωση των δομών λειτουργία της. Προς αυτή την κατεύθυνση, δεν συνέβαλε μόνο η αλλαγή προσώπων, αλλά και η εφαρμογή - στην πράξη - σύγχρονων αντιλήψεων και νέων πρακτικών.
Η Νέα Δημοκρατία, δεν απέφυγε να αναλάβει τις ευθύνες της. Τουναντίον! Με τον προσήκοντα σεβασμό και τον ενδεδειγμένο τρόπο, απολογήθηκε στον ελληνικό λαό. Πλήρωσε για τα λάθη της και διδάχτηκε από αυτά. Στη συνέχεια, μέσα από μια διαδικασία αυτοκάθαρσης κατάφερε να βγει περισσότερο ισχυρή, αναβαθμίζοντας ολοκληρωτικά το επίπεδο αξιοπιστίας της.
Υπάρχουν ωστόσο κάποια όρια. Όσοι θέλουν τη Νέα Δημοκρατία να βρίσκεται διαρκώς απολογούμενη και εγκλωβισμένη στο παρελθόν, πλανώνται πλάνη οικτρά. Στο κάτω - κάτω, έχουν χρέος να αναλάβουν και οι άλλοι τις ευθύνες τους. Στο ακέραιο και χωρίς υπεκφυγές. Ευθύνες που είναι σαφώς μεγαλύτερες, γιατί – εκτός των άλλων – είχαν ρόλο διακυβέρνησης της χώρας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και, επιτέλους, να περάσουμε στην «επόμενη μέρα». Να κάνουμε λόγο για τις όποιες προοπτικές υπάρχουν. Να χτίσουμε το μέλλον. Όποιος κοιτάει διαρκώς προς τα πίσω, οδυρόμενος και μεμψιμοιρώντας, είναι αδύνατο να πάει μπροστά.
Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να πάμε μπροστά από τη στιγμή απου καθημερινά λιγοστεύουν οι αντοχές των Ελλήνων; Όταν τα οικονομικά μεγέθη προκαλούν ζάλη; Όταν ο αριθμός των επιχειρήσεων που κλείνουν αυξάνεται διαρκώς, με την ανεργία να εκτοξεύεται στα ύψη και το «καλάθι της νοικοκυράς» να γίνεται …χαρτοσακούλα;
Η αλλοπρόσαλλη πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση, δεν αφήνει περιθώρια για αισιόδοξες προβλέψεις. Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε τη χώρα σε μια κατάσταση οικονομικής κρίσης και την οδήγησε σε δρόμους αδιέξοδους. Σε ένα πραγματικό «σκορποχώρι», με δημόσιες ασυμφωνίες υπουργών, με παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών, με ασεβείς και αντεθνικές δηλώσεις τύπου Πάγκαλου, με αναξιόπιστη και αλλοπρόσαλλη διαπραγματευτική τακτική. Κάπως έτσι, η εθνική μας ταυτότητα διανύει περίοδο βαθειάς κρίσης. Η τύχη μας εξαρτάται πλέον, κατά μείζονα λόγο, από ξένα κέντρα αποφάσεων και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ποια θα είναι η «επόμενη μέρα», αφού η χώρα αποκτά χαρακτήρα «νομαρχίας» της Ευρώπης.
Και καθώς το περιβόητο «μνημόνιο» αλλάζει διαρκώς μορφή, επισωρεύοντας καινούρια δυσβάσταχτα βάρη, ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει το λογαριασμό. Η μικρομεσαία τάξη δεν αντέχει άλλο. Οι επιχειρήσεις κλείνουν μια μετά την άλλη καθώς ο «κύκλος συναλλαγών» εξανεμίζεται και η φορολογία αυξάνεται κατακόρυφα. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία έφτασε πλέον στο 15%, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερη. Και το ερώτημα είναι: Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, με τον επιχειρηματικό κόσμο να συρρικνώνεται οικονομικά και αριθμητικά, με την ανεργία να …καλπάζει, πώς είναι δυνατόν να προκύπτουν τα απαραίτητα δημόσια έσοδα, προκειμένου να πληρώνει και στο μέλλον η χώρα τα χρωστούμενα και να βγει από την κρίση;
Θα πρέπει να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι εκτός από την φοροεισπρακτική πολιτική, απαραίτητη είναι και η προώθηση αναπτυξιακών κινήτρων και πρακτικών. Η ενίσχυση του επιχειρηματικού κόσμου και η βελτίωση των όρων της υγιούς ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Κάπως έτσι θα δοθεί «ανάσα ζωής» στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα μειωθεί η ανεργία και θα μπορεί να ελπίζει η πολιτεία σε ικανοποιητική διατήρηση των φορολογικών εσόδων.
Το μόνο θετικό – από ότι φαίνεται – είναι ότι η κυβέρνηση υιοθέτησε επιτέλους την υπόδειξη της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του Αντώνη Σαμαρά, περί αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Αρκεί μόνο να περιοριστεί στην αξιοποίηση και να μην προβεί σε ξεπούλημα, και μάλιστα σε «τιμή ευκαιρίας», λόγω πίεσης χρόνου.
Ας περάσουμε στα δικά μας. Τα ευρυτανικά. Πως βλέπετε την περιοχή μας στην μετακαλλικρατική εποχή. Θα μπορέσει να οδηγηθεί η Ευρυτανία στο δρόμο της ανάπτυξης ως τμήμα μιας ευρείας Περιφέρειας, με δύο μόνο δήμους να λειτουργούν στα όριά της; Τι νομίζεται ότι πρόκειται να αλλάξει; Κι αν κάτι αλλάξει θα είναι προς το καλύτερο;
Προσπαθώ να αντλήσω ελπίδα από την καθημερινή επικαιρότητα και να δομήσω μηνύματα αισιοδοξίας. Αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Αν και η Ευρυτανία είχε το χαρακτήρα του ορεινότερου νομού της χώρας, σήμερα βρίσκεται με δύο μόνο δήμους και με …ανεμική εκπροσώπηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας. Με τρεις μόνο περιφερειακούς συμβούλους κι έναν αντιπεριφερειάρχη. Δεν αμφιβάλλω ότι οι εκπρόσωποί μας θα καταβάλλουν προσπάθειες, ότι θα δώσουν το καλύτερό τους εαυτό, αλλά δεν παύουν να είναι «τρεις κι ο κούκος». Κάπως έτσι έβλεπε τα πράγματα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όταν διαβεβαίωνε ότι θα αντιμετωπίσει με ευαισθησία τις ορεινές περιοχές: Επιτρέποντας τη δημιουργία 7 δήμων στο νομό Καρδίτσας και μόνο 2 στο νομό Ευρυτανίας.
Από την άλλη, πιστεύω ότι χρέος όλων μας είναι να συμπαρασταθούμε στην προσπάθεια των νέων αυτοδιοικητικών μας αρχόντων, ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων. Είναι αυτονόητο ότι μια επιτυχημένη πορεία τους θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις στην αναπτυξιακή προοπτική του τόπου συνολικά, άρα και στον κάθε Ευρυτάνα ξεχωριστά.
Ως «εν ενεργεία» πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας κινείστε όλο και πιο δραστήρια. Δίνεται δυναμικά το «παρών» σε πολλές πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, τόσο εντός Ευρυτανίας, όσο και μακριά από αυτή. Αποτελεί μάλιστα «κοινό μυστικό» ότι οι σχέσεις σας με την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά με τον κ. Αντώνη Σαμαρά είναι πολύ καλές. Όλα αυτά σημαίνουν ότι θα είστε και πάλι υποψήφιος βουλευτής;
Εγώ εξακολουθώ να θέτω στη διάθεση της παράταξης τις όποιες υπηρεσίες μου. Φυσικά και θα είμαι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, εφόσον προς αυτή την κατεύθυνση συναινέσουν οι προβλεπόμενες διαδικασίες και προϋποθέσεις. Θα πρέπει όμως να διευκρινίσω ότι η ενεργός παρουσία μου στα ευρυτανικά δρώμενα, στις κάθε είδους τοπικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, προκύπτει και ως υποχρέωση απέναντι στους συμπατριώτες που με εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους στις περασμένες βουλευτικές εκλογές.
Καθώς η εκλογολογία μαίνεται, εσείς, πόσο κοντά βλέπετε το ενδεχόμενο πραγματοποίησης εθνικών εκλογών;
Η κατάσταση στο συγκεκριμένο ζήτημα ήταν και παραμένει ρευστή. Κάθε μέρα που περνάει είναι πλέον και μια πιθανή ημέρα προκήρυξης εκλογών. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και δεν βλέπω επαρκείς τις αντοχές της σημερινής κυβέρνησης να σταθεί για πολύ ακόμη στην εξουσία. Αυτό όμως που μετράει πρώτα και πάνω από όλα, είναι το συμφέρον της χώρας. Η ενίσχυση της διαπραγματευτικής της ικανότητας. Η βελτίωση της εξωτερικής της πολιτικής. Η όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Προς αυτή την κατεύθυνση, η Νέα Δημοκρατία δεν ασκεί στείρα αντιπολίτευση, αλλά εποικοδομητική πολιτική. Αμφιβάλλει μήπως κανείς ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός; Ότι η Νέα Δημοκρατία θα κληθεί σύντομα να κυβερνήσει τη χώρα; Περνώντας μέσα από την υπεύθυνη αντιπολίτευση, η παράταξή μας ανακτά την εμπιστοσύνη του λαού κι έτσι δομεί μια νέα πραγματικότητα. Στόχος; Η «νέα μεταπολίτευση». Με ριζικά ανανεωμένες αντιλήψεις και πρακτικές, με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και του κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Η Ευρυτανία, έχει τις δικές της ιδιομορφίες. Η Νέα Δημοκρατία είναι λογικό να χάσει μέρος της δύναμής της, εξ αιτίας της καθόδου στις εκλογές της «Δημοκρατικής Συμμαχίας». Υπάρχει και ο λεγόμενος «πολιτικός συναισθηματισμός» εξ αιτίας των σχέσεων που διατηρεί με την περιοχή μας η κα Ντόρα Μπακογιάννη. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτη δύναμη στις τελευταίες εκλογές. Για ποιο λόγο λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία δικαιούται να αντλεί αισιοδοξία για ένα θετικό αποτέλεσμα σε προσεχή εκλογική αναμέτρηση;
«Συναισθηματισμοί» αυτού του είδους, δεν βρίσκουν χώρο στην εποχή της ανέχειας και της στέρησης. Πρώτον διότι είναι ανούσιοι και δεύτερον διότι αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι η δυνατότητα επιβίωσης όλων μας, στους εξαιρετικά δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Σημασία έχει ποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα. Κι αυτό ακριβώς το σκεπτικό είναι τελικά που θα βαρύνει στον τομέα λήψης αποφάσεων. Τον «συναισθηματισμό» τους οι Ευρυτάνες τον έδειξαν αρκετές φορές. Το υποτιθέμενο «χρέος» τους το έπραξαν στο ακέραιο. Κανείς δεν αμφιβάλει ότι η κα Ντόρα Μπακογιάννη προσέφερε πολλά στο Νομό μας. Ούτε η ίδια, όμως, θα πρέπει να αγνοεί ότι η Ευρυτανία και οι Ευρυτάνες ανταπέδωσαν τα όμοια, τιμώντας την επαρκώς και αναδεικνύοντας στο ακέραιο την πολιτική της ταυτότητα σε καιρούς χαλεπούς. Εκτός των άλλων, οι Νεοδημοκράτες του Νομού μας υπερψήφισαν σε ποσοστό 90% την υποψηφιότητά της στις εκλογές για ανάδειξη νέου αρχηγού. Δικαιολογημένα, οι ίδιοι αισθάνονται τώρα προδομένοι, γιατί επέλεξε το δρόμο της εθελουσίας εξόδου, αν και διαβεβαίωνε ότι θα παραμείνει «απλός μαχητής» σε περίπτωση ήττας.
Αυτό που εγώ εισπράττω καθημερινά, είναι ότι η Νέα Δημοκρατία ανακτά όλο και πιο ξεκάθαρα την εμπιστοσύνη του ευρυτανικού λαού. Κι αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω, είναι ότι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή διαρροές σε επίπεδο στελεχών της. Τουναντίον μάλιστα. Παρατηρείται σοβαρότητα και συσπείρωση αξιοζήλευτη.
Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Από το σύνολο των σκέψεων και των προβληματισμών μου, ξεχωριστή αναφορά θέλω να κάνω στην επιχειρούμενη συνένωση δημοτικών σχολείων. Κάποιοι, εκεί, στα κέντρα των αποφάσεων, εξακολουθούν να δρομολογούν εξελίξεις αγνοώντας την πραγματικότητα και λαμβάνοντας υπόψη μόνο μια «ξύλινη» επιχειρηματολογία με σαθρό υπόβαθρο. Αλήθεια, δεν τους είπε κανείς, ούτε φρόντισαν οι ίδιοι να μάθουν, ότι μαζί με κάθε σχολείο που κλείνει σε ορεινές και άγονες περιοχές, τερματίζεται συνάμα και η αίσθηση της προοπτικής για ανάκαμψη; Ότι μαραίνεται η ελπίδα;
Τα λίγα νεαρά ζευγάρια που απέμειναν στα χωριά, υποχρεούνται τώρα να μετακομίσουν σε αστικά κέντρα, για να πάνε εκεί τα παιδιά τους σκολείο. Η αίσθηση της αστυφιλίας γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο. Και το χειρότερο: Δεν αναβαθμίζεται το επίπεδο παροχής γνώσεων όταν οι μικροί μαθητές υποχρεώνονται να μετακομίζουν καθημερινά από το χωριό τους με κρύο και χιόνια, προκειμένου να πάνε σε ένα άλλο (εξίσου προβληματικό) σχολείο.
Παλιότερα, στα χωριά υπήρχε ο πρόεδρος, ο γραμματέας, ο παπάς, ο αγροφύλακας κι ο δάσκαλος. Τώρα υπάρχουν μόνο σκιές του παρελθόντος. Και αντί να βρει τρόπους ανάκαμψης η πολιτεία, επιταχύνει τη διαδικασία της πλήρους ερήμωσης. Κρίμα…
Την απάντησή τους οι Ευρυτάνες, μπορούν να τη δώσουν με το δικό τους τρόπο: Με τη μαζική προσέλευση στη γενέτειρα κατά την ημέρα της απογραφής πληθυσμού. Έτσι κι αλλιώς, τα απογραφικά αποτελέσματα ουδέποτε απέδωσαν τον πραγματικό πληθυσμό του νομού μας, αφού η απογραφή γινόταν τον Μάρτιο, όταν μια μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας παρέμενε στα «χειμαδιά», λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Καιρός είναι να φανερώσουμε την πραγματική μας δύναμη και συνάμα να αποδείξουμε ότι η αγάπη μας για την Ευρυτανία δεν είναι διαπραγματεύσιμη.
Η αλήθεια δεν είναι ποτέ ωμή. Είναι η ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας. Ωμή και κυνική είναι η τρέχουσα επικαιρότητα. Κάθε μέρα που περνάει, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο τον σφικτό εναγκαλισμό μας με την ατέρμονη και αδιέξοδη πορεία στην οποία οδηγήθηκε η χώρα.
Ο μέσος Έλληνας πολίτης αισθάνεται ανίσχυρος να αντιδράσει και παρακολουθεί με φανερή αμηχανία και ανασφάλεια τις εξελίξεις, περιμένοντας πως και πως να ακούσει κάποιο αισιόδοξο μήνυμα. Ωστόσο, όλο και πιο πολύ βυθιζόμαστε στην αβεβαιότητα, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι τα δύσκολα δεν πέρασαν ακόμα, αλλά είναι μπροστά και ξεπροβάλλουν διαρκώς στον ορίζοντα σαν μια αδυσώπητη και αμείλικτη πραγματικότητα.
Ως πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας, θεωρείτε ότι η ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση βαραίνει τη σημερινή κυβέρνηση; Δεν έχει και η παράταξή σας τις δικές της ευθύνες;
Οι ευθύνες για την οικονομική κρίση, θα πρέπει να επιμεριστούν στις πολιτικές που εφαρμόστηκαν για ολόκληρες δεκαετίες στη χώρα μας. Άρα και στη Νέα Δημοκρατία, στο μέτρο που αναλογικά της ανήκει. Δεν θα πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι η παράταξή μας, είχε το χρόνο και τη θέληση, να περάσει από μια διαδικασία βαθειάς περισυλλογής, να προσεγγίσει την πραγματικότητα με ξεκάθαρη αίσθηση ευθύνης και αυτοκριτικής. Να αναγεννηθεί με την εκλογή νέου αρχηγού και την εκ βάθρων αναδιάρθρωση των δομών λειτουργία της. Προς αυτή την κατεύθυνση, δεν συνέβαλε μόνο η αλλαγή προσώπων, αλλά και η εφαρμογή - στην πράξη - σύγχρονων αντιλήψεων και νέων πρακτικών.
Η Νέα Δημοκρατία, δεν απέφυγε να αναλάβει τις ευθύνες της. Τουναντίον! Με τον προσήκοντα σεβασμό και τον ενδεδειγμένο τρόπο, απολογήθηκε στον ελληνικό λαό. Πλήρωσε για τα λάθη της και διδάχτηκε από αυτά. Στη συνέχεια, μέσα από μια διαδικασία αυτοκάθαρσης κατάφερε να βγει περισσότερο ισχυρή, αναβαθμίζοντας ολοκληρωτικά το επίπεδο αξιοπιστίας της.
Υπάρχουν ωστόσο κάποια όρια. Όσοι θέλουν τη Νέα Δημοκρατία να βρίσκεται διαρκώς απολογούμενη και εγκλωβισμένη στο παρελθόν, πλανώνται πλάνη οικτρά. Στο κάτω - κάτω, έχουν χρέος να αναλάβουν και οι άλλοι τις ευθύνες τους. Στο ακέραιο και χωρίς υπεκφυγές. Ευθύνες που είναι σαφώς μεγαλύτερες, γιατί – εκτός των άλλων – είχαν ρόλο διακυβέρνησης της χώρας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και, επιτέλους, να περάσουμε στην «επόμενη μέρα». Να κάνουμε λόγο για τις όποιες προοπτικές υπάρχουν. Να χτίσουμε το μέλλον. Όποιος κοιτάει διαρκώς προς τα πίσω, οδυρόμενος και μεμψιμοιρώντας, είναι αδύνατο να πάει μπροστά.
Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να πάμε μπροστά από τη στιγμή απου καθημερινά λιγοστεύουν οι αντοχές των Ελλήνων; Όταν τα οικονομικά μεγέθη προκαλούν ζάλη; Όταν ο αριθμός των επιχειρήσεων που κλείνουν αυξάνεται διαρκώς, με την ανεργία να εκτοξεύεται στα ύψη και το «καλάθι της νοικοκυράς» να γίνεται …χαρτοσακούλα;
Η αλλοπρόσαλλη πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση, δεν αφήνει περιθώρια για αισιόδοξες προβλέψεις. Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε τη χώρα σε μια κατάσταση οικονομικής κρίσης και την οδήγησε σε δρόμους αδιέξοδους. Σε ένα πραγματικό «σκορποχώρι», με δημόσιες ασυμφωνίες υπουργών, με παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών, με ασεβείς και αντεθνικές δηλώσεις τύπου Πάγκαλου, με αναξιόπιστη και αλλοπρόσαλλη διαπραγματευτική τακτική. Κάπως έτσι, η εθνική μας ταυτότητα διανύει περίοδο βαθειάς κρίσης. Η τύχη μας εξαρτάται πλέον, κατά μείζονα λόγο, από ξένα κέντρα αποφάσεων και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ποια θα είναι η «επόμενη μέρα», αφού η χώρα αποκτά χαρακτήρα «νομαρχίας» της Ευρώπης.
Και καθώς το περιβόητο «μνημόνιο» αλλάζει διαρκώς μορφή, επισωρεύοντας καινούρια δυσβάσταχτα βάρη, ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει το λογαριασμό. Η μικρομεσαία τάξη δεν αντέχει άλλο. Οι επιχειρήσεις κλείνουν μια μετά την άλλη καθώς ο «κύκλος συναλλαγών» εξανεμίζεται και η φορολογία αυξάνεται κατακόρυφα. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία έφτασε πλέον στο 15%, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερη. Και το ερώτημα είναι: Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, με τον επιχειρηματικό κόσμο να συρρικνώνεται οικονομικά και αριθμητικά, με την ανεργία να …καλπάζει, πώς είναι δυνατόν να προκύπτουν τα απαραίτητα δημόσια έσοδα, προκειμένου να πληρώνει και στο μέλλον η χώρα τα χρωστούμενα και να βγει από την κρίση;
Θα πρέπει να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι εκτός από την φοροεισπρακτική πολιτική, απαραίτητη είναι και η προώθηση αναπτυξιακών κινήτρων και πρακτικών. Η ενίσχυση του επιχειρηματικού κόσμου και η βελτίωση των όρων της υγιούς ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Κάπως έτσι θα δοθεί «ανάσα ζωής» στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα μειωθεί η ανεργία και θα μπορεί να ελπίζει η πολιτεία σε ικανοποιητική διατήρηση των φορολογικών εσόδων.
Το μόνο θετικό – από ότι φαίνεται – είναι ότι η κυβέρνηση υιοθέτησε επιτέλους την υπόδειξη της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του Αντώνη Σαμαρά, περί αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Αρκεί μόνο να περιοριστεί στην αξιοποίηση και να μην προβεί σε ξεπούλημα, και μάλιστα σε «τιμή ευκαιρίας», λόγω πίεσης χρόνου.
Ας περάσουμε στα δικά μας. Τα ευρυτανικά. Πως βλέπετε την περιοχή μας στην μετακαλλικρατική εποχή. Θα μπορέσει να οδηγηθεί η Ευρυτανία στο δρόμο της ανάπτυξης ως τμήμα μιας ευρείας Περιφέρειας, με δύο μόνο δήμους να λειτουργούν στα όριά της; Τι νομίζεται ότι πρόκειται να αλλάξει; Κι αν κάτι αλλάξει θα είναι προς το καλύτερο;
Προσπαθώ να αντλήσω ελπίδα από την καθημερινή επικαιρότητα και να δομήσω μηνύματα αισιοδοξίας. Αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Αν και η Ευρυτανία είχε το χαρακτήρα του ορεινότερου νομού της χώρας, σήμερα βρίσκεται με δύο μόνο δήμους και με …ανεμική εκπροσώπηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας. Με τρεις μόνο περιφερειακούς συμβούλους κι έναν αντιπεριφερειάρχη. Δεν αμφιβάλλω ότι οι εκπρόσωποί μας θα καταβάλλουν προσπάθειες, ότι θα δώσουν το καλύτερό τους εαυτό, αλλά δεν παύουν να είναι «τρεις κι ο κούκος». Κάπως έτσι έβλεπε τα πράγματα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όταν διαβεβαίωνε ότι θα αντιμετωπίσει με ευαισθησία τις ορεινές περιοχές: Επιτρέποντας τη δημιουργία 7 δήμων στο νομό Καρδίτσας και μόνο 2 στο νομό Ευρυτανίας.
Από την άλλη, πιστεύω ότι χρέος όλων μας είναι να συμπαρασταθούμε στην προσπάθεια των νέων αυτοδιοικητικών μας αρχόντων, ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων. Είναι αυτονόητο ότι μια επιτυχημένη πορεία τους θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις στην αναπτυξιακή προοπτική του τόπου συνολικά, άρα και στον κάθε Ευρυτάνα ξεχωριστά.
Ως «εν ενεργεία» πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας κινείστε όλο και πιο δραστήρια. Δίνεται δυναμικά το «παρών» σε πολλές πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, τόσο εντός Ευρυτανίας, όσο και μακριά από αυτή. Αποτελεί μάλιστα «κοινό μυστικό» ότι οι σχέσεις σας με την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά με τον κ. Αντώνη Σαμαρά είναι πολύ καλές. Όλα αυτά σημαίνουν ότι θα είστε και πάλι υποψήφιος βουλευτής;
Εγώ εξακολουθώ να θέτω στη διάθεση της παράταξης τις όποιες υπηρεσίες μου. Φυσικά και θα είμαι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, εφόσον προς αυτή την κατεύθυνση συναινέσουν οι προβλεπόμενες διαδικασίες και προϋποθέσεις. Θα πρέπει όμως να διευκρινίσω ότι η ενεργός παρουσία μου στα ευρυτανικά δρώμενα, στις κάθε είδους τοπικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, προκύπτει και ως υποχρέωση απέναντι στους συμπατριώτες που με εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους στις περασμένες βουλευτικές εκλογές.
Καθώς η εκλογολογία μαίνεται, εσείς, πόσο κοντά βλέπετε το ενδεχόμενο πραγματοποίησης εθνικών εκλογών;
Η κατάσταση στο συγκεκριμένο ζήτημα ήταν και παραμένει ρευστή. Κάθε μέρα που περνάει είναι πλέον και μια πιθανή ημέρα προκήρυξης εκλογών. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και δεν βλέπω επαρκείς τις αντοχές της σημερινής κυβέρνησης να σταθεί για πολύ ακόμη στην εξουσία. Αυτό όμως που μετράει πρώτα και πάνω από όλα, είναι το συμφέρον της χώρας. Η ενίσχυση της διαπραγματευτικής της ικανότητας. Η βελτίωση της εξωτερικής της πολιτικής. Η όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Προς αυτή την κατεύθυνση, η Νέα Δημοκρατία δεν ασκεί στείρα αντιπολίτευση, αλλά εποικοδομητική πολιτική. Αμφιβάλλει μήπως κανείς ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός; Ότι η Νέα Δημοκρατία θα κληθεί σύντομα να κυβερνήσει τη χώρα; Περνώντας μέσα από την υπεύθυνη αντιπολίτευση, η παράταξή μας ανακτά την εμπιστοσύνη του λαού κι έτσι δομεί μια νέα πραγματικότητα. Στόχος; Η «νέα μεταπολίτευση». Με ριζικά ανανεωμένες αντιλήψεις και πρακτικές, με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και του κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Η Ευρυτανία, έχει τις δικές της ιδιομορφίες. Η Νέα Δημοκρατία είναι λογικό να χάσει μέρος της δύναμής της, εξ αιτίας της καθόδου στις εκλογές της «Δημοκρατικής Συμμαχίας». Υπάρχει και ο λεγόμενος «πολιτικός συναισθηματισμός» εξ αιτίας των σχέσεων που διατηρεί με την περιοχή μας η κα Ντόρα Μπακογιάννη. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτη δύναμη στις τελευταίες εκλογές. Για ποιο λόγο λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία δικαιούται να αντλεί αισιοδοξία για ένα θετικό αποτέλεσμα σε προσεχή εκλογική αναμέτρηση;
«Συναισθηματισμοί» αυτού του είδους, δεν βρίσκουν χώρο στην εποχή της ανέχειας και της στέρησης. Πρώτον διότι είναι ανούσιοι και δεύτερον διότι αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι η δυνατότητα επιβίωσης όλων μας, στους εξαιρετικά δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Σημασία έχει ποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα. Κι αυτό ακριβώς το σκεπτικό είναι τελικά που θα βαρύνει στον τομέα λήψης αποφάσεων. Τον «συναισθηματισμό» τους οι Ευρυτάνες τον έδειξαν αρκετές φορές. Το υποτιθέμενο «χρέος» τους το έπραξαν στο ακέραιο. Κανείς δεν αμφιβάλει ότι η κα Ντόρα Μπακογιάννη προσέφερε πολλά στο Νομό μας. Ούτε η ίδια, όμως, θα πρέπει να αγνοεί ότι η Ευρυτανία και οι Ευρυτάνες ανταπέδωσαν τα όμοια, τιμώντας την επαρκώς και αναδεικνύοντας στο ακέραιο την πολιτική της ταυτότητα σε καιρούς χαλεπούς. Εκτός των άλλων, οι Νεοδημοκράτες του Νομού μας υπερψήφισαν σε ποσοστό 90% την υποψηφιότητά της στις εκλογές για ανάδειξη νέου αρχηγού. Δικαιολογημένα, οι ίδιοι αισθάνονται τώρα προδομένοι, γιατί επέλεξε το δρόμο της εθελουσίας εξόδου, αν και διαβεβαίωνε ότι θα παραμείνει «απλός μαχητής» σε περίπτωση ήττας.
Αυτό που εγώ εισπράττω καθημερινά, είναι ότι η Νέα Δημοκρατία ανακτά όλο και πιο ξεκάθαρα την εμπιστοσύνη του ευρυτανικού λαού. Κι αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω, είναι ότι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή διαρροές σε επίπεδο στελεχών της. Τουναντίον μάλιστα. Παρατηρείται σοβαρότητα και συσπείρωση αξιοζήλευτη.
Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Από το σύνολο των σκέψεων και των προβληματισμών μου, ξεχωριστή αναφορά θέλω να κάνω στην επιχειρούμενη συνένωση δημοτικών σχολείων. Κάποιοι, εκεί, στα κέντρα των αποφάσεων, εξακολουθούν να δρομολογούν εξελίξεις αγνοώντας την πραγματικότητα και λαμβάνοντας υπόψη μόνο μια «ξύλινη» επιχειρηματολογία με σαθρό υπόβαθρο. Αλήθεια, δεν τους είπε κανείς, ούτε φρόντισαν οι ίδιοι να μάθουν, ότι μαζί με κάθε σχολείο που κλείνει σε ορεινές και άγονες περιοχές, τερματίζεται συνάμα και η αίσθηση της προοπτικής για ανάκαμψη; Ότι μαραίνεται η ελπίδα;
Τα λίγα νεαρά ζευγάρια που απέμειναν στα χωριά, υποχρεούνται τώρα να μετακομίσουν σε αστικά κέντρα, για να πάνε εκεί τα παιδιά τους σκολείο. Η αίσθηση της αστυφιλίας γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο. Και το χειρότερο: Δεν αναβαθμίζεται το επίπεδο παροχής γνώσεων όταν οι μικροί μαθητές υποχρεώνονται να μετακομίζουν καθημερινά από το χωριό τους με κρύο και χιόνια, προκειμένου να πάνε σε ένα άλλο (εξίσου προβληματικό) σχολείο.
Παλιότερα, στα χωριά υπήρχε ο πρόεδρος, ο γραμματέας, ο παπάς, ο αγροφύλακας κι ο δάσκαλος. Τώρα υπάρχουν μόνο σκιές του παρελθόντος. Και αντί να βρει τρόπους ανάκαμψης η πολιτεία, επιταχύνει τη διαδικασία της πλήρους ερήμωσης. Κρίμα…
Την απάντησή τους οι Ευρυτάνες, μπορούν να τη δώσουν με το δικό τους τρόπο: Με τη μαζική προσέλευση στη γενέτειρα κατά την ημέρα της απογραφής πληθυσμού. Έτσι κι αλλιώς, τα απογραφικά αποτελέσματα ουδέποτε απέδωσαν τον πραγματικό πληθυσμό του νομού μας, αφού η απογραφή γινόταν τον Μάρτιο, όταν μια μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας παρέμενε στα «χειμαδιά», λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Καιρός είναι να φανερώσουμε την πραγματική μας δύναμη και συνάμα να αποδείξουμε ότι η αγάπη μας για την Ευρυτανία δεν είναι διαπραγματεύσιμη.
