Πολλοί από εμάς έχουμε κάνει τα Χριστούγεννα πατινάζ στο παγοδρόμιο, όπου είχε βάλει ο Δήμος Καρπενησίου τις γιορτές που μας πέρασαν. Τσουλάγαμε, χορεύαμε, «τρώγαμε» τούμπες και γενικά περνούσαμε ωραία με τις παρέες μας.
Άλλου τσουλάνε στον πάγο και άλλου «μας τσουλάνε» γενικά. Το «τσούλημα» που μας κάνουν, ονομάζεται «κατινάζ», στο ποίο πολλοί από εμάς το κατέχουν ή είναι σαν ένα είδος κληρονομιάς (έμφυτο), όπου περνάει από γενιά σε γενιά, με σκοπό την άμεση διάδοση μιας είδησης ή πληροφορίας. Από τα παλαιότερα χρόνια είθισται οι γυναίκες του χωριού, μικρές ή μεγάλες σε ηλικία, να λένε διάφορα γεγονότα, σε σχέση με το χωριό, μεταξύ τους, απολαμβάνοντας τα καφεδάκια τους στα μπαλκόνια ή στις αυλές των σπιτιών τους και σχολιάζοντας κάθε τι που γινόταν στο χωριό (καλή ώρα την κυρά – παπαδιά από το «Καφέ της Χαράς»). Αυτό το φαινόμενο μπορώ να το χαρακτηρίσω ως χόμπι. Π.χ. όπως τα παιδάκια έχουν ως χόμπι να βλέπουν τηλεόραση ή να παίζουν video games ή να παίζουν ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδάκια της γειτονιάς. Αυτές οι γυναίκες το ακολουθούν και θα το ακολουθούν όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες μπόρες κι αν έρθουν, με σκοπό την γρήγορη πληροφόρηση στις άλλες κατίνες που υπάρχουν τριγύρω και αυτές με τη σειρά τους στις υπόλοιπες κατίνες που υπάρχουν πιο πέρα. Αυτές τις γυναίκες, τις θεωρώ μια πολύ φθηνή απομίμηση της Χριστίνας Λαμπίρη (πριν κάνει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR). Οι εν λόγω κυρίες διαδίδουν τα γεγονότα σε ταχύτητα φωτός, χρησιμοποιώντας μέσα επικοινωνίας, όπως το σταθερό τους τηλέφωνο ή το κινητό τους, το e-mail τους (εάν έχουν) και ακόμη και το facebook ή το twitter, μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Οι γυναίκες αυτές αδικούνται, γιατί θα μπορούσαν άνετα να εργαστούν σε κάποιο πρακτορείο ειδήσεων ή στη χείριστη περίπτωση ως δημοσιογράφοι σε μια εκπομπή που ασχολείται με τα κοσμικά ή και ως paparazzi. Επιπλέον, θέλω να αναφέρω, ότι αυτές οι γυναίκες ίσως να μην έχουν προσωπική ζωή ή να μην τους αρέσει η ζωή που ζούνε, βρίσκοντας ενδιαφέρον στις ζωές των άλλων, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο κακόβουλές φήμες, να κάνουν «την τρίχα – τριχιά» τα συζητούμενα γεγονότα, δηλαδή με απλά ελληνικά να μεγαλοποιούν την είδηση με διάφορα επιπρόσθετα πραγματάκια, από το μικρό μυαλό τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν παρεξηγήσεις και σε σημείο να φτάνουν μέχρι και τον καβγά. Τέλος, το χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας κατίνας είναι, εφόσον ενημερώσει, ανακοινώσει και σχολιάσει, καταλήγει να αρνείται και να διαψεύδει ότι δεν ισχυρίστηκε τίποτα απ’ ότι προανέφερε. Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως μέθοδος Αλτζχάϊμερ, δηλαδή ότι δεν θυμούνται να έγινε κάτι τέτοιο. Κάπως έτσι είναι μια κατίνα ή χαρακτηρίζεται από τον κόσμο. Συνοψίζοντας τα προαναφερθέντα σχόλια, συμπεραίνουμε ότι μια κοινή κατίνα δεν έχει ενδοιασμούς να κατακρίνει οτιδήποτε συμβαίνει γύρω της, όπως το γεγονός ότι άνοιξε το παγοδρόμιο στο Καρπενήσι, σχολιάζοντας έτσι και τις αποφάσεις των Τοπικών Αρχών, με σχόλια, όπως για τα έσοδα και τα έξοδα που διαθέτουν για το παγοδρόμιο λέγοντας έτσι με κακόφημα σχόλια και κατακρίνοντάς το ως μια πολυέξοδη, κακή διαφήμιση για το Καρπενήσι και γενικά τον τόπο, χαρακτηρίζοντάς όλο αυτό ως μια απομίμηση του Dancing On Ice.
Άλλου τσουλάνε στον πάγο και άλλου «μας τσουλάνε» γενικά. Το «τσούλημα» που μας κάνουν, ονομάζεται «κατινάζ», στο ποίο πολλοί από εμάς το κατέχουν ή είναι σαν ένα είδος κληρονομιάς (έμφυτο), όπου περνάει από γενιά σε γενιά, με σκοπό την άμεση διάδοση μιας είδησης ή πληροφορίας. Από τα παλαιότερα χρόνια είθισται οι γυναίκες του χωριού, μικρές ή μεγάλες σε ηλικία, να λένε διάφορα γεγονότα, σε σχέση με το χωριό, μεταξύ τους, απολαμβάνοντας τα καφεδάκια τους στα μπαλκόνια ή στις αυλές των σπιτιών τους και σχολιάζοντας κάθε τι που γινόταν στο χωριό (καλή ώρα την κυρά – παπαδιά από το «Καφέ της Χαράς»). Αυτό το φαινόμενο μπορώ να το χαρακτηρίσω ως χόμπι. Π.χ. όπως τα παιδάκια έχουν ως χόμπι να βλέπουν τηλεόραση ή να παίζουν video games ή να παίζουν ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδάκια της γειτονιάς. Αυτές οι γυναίκες το ακολουθούν και θα το ακολουθούν όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες μπόρες κι αν έρθουν, με σκοπό την γρήγορη πληροφόρηση στις άλλες κατίνες που υπάρχουν τριγύρω και αυτές με τη σειρά τους στις υπόλοιπες κατίνες που υπάρχουν πιο πέρα. Αυτές τις γυναίκες, τις θεωρώ μια πολύ φθηνή απομίμηση της Χριστίνας Λαμπίρη (πριν κάνει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR). Οι εν λόγω κυρίες διαδίδουν τα γεγονότα σε ταχύτητα φωτός, χρησιμοποιώντας μέσα επικοινωνίας, όπως το σταθερό τους τηλέφωνο ή το κινητό τους, το e-mail τους (εάν έχουν) και ακόμη και το facebook ή το twitter, μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Οι γυναίκες αυτές αδικούνται, γιατί θα μπορούσαν άνετα να εργαστούν σε κάποιο πρακτορείο ειδήσεων ή στη χείριστη περίπτωση ως δημοσιογράφοι σε μια εκπομπή που ασχολείται με τα κοσμικά ή και ως paparazzi. Επιπλέον, θέλω να αναφέρω, ότι αυτές οι γυναίκες ίσως να μην έχουν προσωπική ζωή ή να μην τους αρέσει η ζωή που ζούνε, βρίσκοντας ενδιαφέρον στις ζωές των άλλων, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο κακόβουλές φήμες, να κάνουν «την τρίχα – τριχιά» τα συζητούμενα γεγονότα, δηλαδή με απλά ελληνικά να μεγαλοποιούν την είδηση με διάφορα επιπρόσθετα πραγματάκια, από το μικρό μυαλό τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν παρεξηγήσεις και σε σημείο να φτάνουν μέχρι και τον καβγά. Τέλος, το χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας κατίνας είναι, εφόσον ενημερώσει, ανακοινώσει και σχολιάσει, καταλήγει να αρνείται και να διαψεύδει ότι δεν ισχυρίστηκε τίποτα απ’ ότι προανέφερε. Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως μέθοδος Αλτζχάϊμερ, δηλαδή ότι δεν θυμούνται να έγινε κάτι τέτοιο. Κάπως έτσι είναι μια κατίνα ή χαρακτηρίζεται από τον κόσμο. Συνοψίζοντας τα προαναφερθέντα σχόλια, συμπεραίνουμε ότι μια κοινή κατίνα δεν έχει ενδοιασμούς να κατακρίνει οτιδήποτε συμβαίνει γύρω της, όπως το γεγονός ότι άνοιξε το παγοδρόμιο στο Καρπενήσι, σχολιάζοντας έτσι και τις αποφάσεις των Τοπικών Αρχών, με σχόλια, όπως για τα έσοδα και τα έξοδα που διαθέτουν για το παγοδρόμιο λέγοντας έτσι με κακόφημα σχόλια και κατακρίνοντάς το ως μια πολυέξοδη, κακή διαφήμιση για το Καρπενήσι και γενικά τον τόπο, χαρακτηρίζοντάς όλο αυτό ως μια απομίμηση του Dancing On Ice.
