Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Η κρίση, πρόκληση για την αναζωογόνηση του ευρυτανικού χωριού - Του Κώστα Μήτσιου

Με αυτό το θέμα της εισήγησής μας θα λάβουμε μέρος στο διενεργηθησόμενο συνέδριο (20, 21, 22 Ιουλίου 2012) στις πρώην κοινότητες Φουρνά, Κλειτσού και Βράχας, το οποίο συνδιοργανώνουν η Πανευρυτανική Ένωση με τους τοπικούς συλλόγους.
Η προφορική συγκατάθεση του προέδρου Κων/νου Παπαδόπουλου, μετά την ηλεκτρονική αποστολή του θέματος και περίληψης (21/3/2012) και το εκδηλωθέν ενδιαφέρον των συγχωριανών μου της Βράχας, μου ενίσχυσαν την άποψη της επιλογής του θέματος από το χώρο της ανθρωπογεωγραφίας, όπως αναφέρεται στην από 17/2/2012 αποσταλείσα αναγγελία της Π.Ε. για τους σκοπούς του συνεδρίου.
Η ανεργία, η οικονομική δυσπραγία, η παντοειδής κρίση που ενέσκηψε στην πατρίδα μας και απειλεί τους Έλληνες με σωρεία προβλημάτων, διαισθανόμεθα ότι θα αναπτύξει την κρίση των Ελλήνων, θα αποτελέσει ευκαιρία και, λόγω της μακροβιότητας των οικονομικών αδιεξόδων, θα τους ωθήσει σε γενναίες αποφάσεις για αναζήτηση εργασίας και ελπίδας.
Πολεοδόμοι και αγροτοκοινωνιολόγοι ισχυρίζονται, συνεπικουρούσης και της τεχνολογίας της πληροφορικής, ότι είναι επί θύραις η αναζωογόνηση της ελληνικής υπαίθρου. Νέοι άνθρωποι των παραγωγικών ηλικιών θα εγκατασταθούν στα χωριά μας, πέραν των ατόμων της τρίτης ηλικίας, που μπορούν να επανακάμψουν με κάποιες υποδομές που θα προηγηθούν.
Οι σίγουρες και μακροπρόθεσμες λύσεις θα έρθουν από μια νέα αντίληψη που έχει βαθειές τις ρίζες της στην παράδοση αυτού του τόπου, την οποία δυστυχώς κατασυκοφαντήσαμε και απεμπολήσαμε ως σύνδρομο της υπανάπτυξης. Οι αγροτικές περιοχές και ιδαίτερα οι ορεινές έχουν πολλά ισχυρά πλεονεκτήματα, που μπορούν να αποτελέσουν ανταγωνιστικό όπλο απέναντι στις αστικές περιοχές. Είναι καιρός να πληρώσουν οι αστοί τα αντισταθμιστικά οφέλη για τους πολύτιμους ανανεώσιμους πόρους των αγροτικών περιοχών που αλλοτριώνουν καθημερινά.
Η ελληνική ύπαιθρος για να ευημερήσει και να αναζωογονηθεί στην επόμενη δεκαετία πρέπει να γίνει πολυδραστήρια και πολυλειτουργική. Να αναπτύξει δραστηριότητες εκτός του παραδοσιακού πρωτογενούς τομέα και στους άλλους τομείς (τουρισμός, οικοτεχνία, μικρές μεταποιητικές μονάδες, κλπ.), που δεν είναι απαραίτητο να γίνουν κυρίαρχες. Όσες περισσότερες δράσεις αναπτυχθούν τόσο το καλύτερο. Η οικονομία της περιοχής θα είναι πιο ασφαλής. Θα είναι μια οικονομία «σαρανταποδαρούσα», που θα στηρίζεται σε πολλά πόδια.
Οι λύσεις βέβαια δεν θα προέλθουν μόνο εκ των άνω, από το κράτος. Πρέπει να ξεκινήσουν από τη βάση ως αποτέλεσμα διεργασιών στο σώμα των όπου γης Ευρυτάνων. Αλλά και οι άρχοντες της Τ.Α. ορκίστηκαν τετραετή εμμονή στο καθήκον της διακονίας και όχι επιλογή Ηροστράτειας δόξας.