Έτσι χαρακτηρίζουν οι φίλοι του κάποιον εξαίρετο κυνηγό,
λέγοντας ότι τα κυνήγια πέφτουν πάνω του, γιατί τα μαβλάει, δηλ. έχει κάτι που
τα φέρνει κοντά του.
Αλλά ας τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή.
Το κυνήγι είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο σπορ
και αυτοί που είναι γνήσιοι κυνηγοί, τρελαίνονται γι’ αυτό. Εκείνοι όμως που
δεν είναι, δεν το κάνουν με κάποια πληρωμή καθότι το να βγαίνει κανείς έξω στη
φύση, ίσως και μόνο σε κάποιο πέρασμα ή σε κάποιο φύλαγμα και χωρίς να δει
τίποτα, είναι καλύτερο από τα κάθεται στον καναπέ ή στο καφενείο όλη μέρα.
Ας ξεχωρίσουμε όμως αυτούς που το κάνουν από εγωισμό, από
εκείνους που το αγαπούν (το κυνήγι) και το ‘χουν κάνει κομμάτι της ζωής τους.
Το να πάρεις ένα όπλο με χρυσή σκανδάλη και κάποια φόρμα και
να βγεις πυροβολώντας ότι κουνιέται, δεν είσαι κυνηγός. Ο πραγματικός κυνηγός
ασπάζεται ότι περιλαμβάνει το κυνήγι, τρεξίματα, ανηφόρες, κρύα, βροχές,
σκυλιά, αγώνας τεράστιος.
Σήμερα, περνούν εδώ, αύριο εκεί και γυρίζοντας το βράδυ, αν
και ταλαιπωρημένοι και ίσως χωρίς τίποτα στο σακίδιο, πάντα έχουν την όψη του
ευχαριστημένου. Το πόσο καλός κυνηγός είναι ο καθένας εξαρτάται από πολλά!
Το κυνήγι είναι σαν τη σπουδή. Αρχίζεις απ’ την πρώτη τάξη
δημοτικού, πάς γυμνάσιο, λύκειο, κολέγιο, ανώτερο, πας για μάστερ και μετά για
δοκτοράτο. Όλα αυτά τα σκαλοπάτια στο κυνήγι για να τ’ ανέβεις χρειάζεσαι πολλή
δουλειά και πολλά χρόνια. Πρέπει να αρχίσεις από μικρός. Μερικοί από 6-7 και 8
χρονών ακόμη.
Πρέπει να μάθεις όλα τα μαθήματα ασφαλείας για σένα και για
τους άλλους. Να μάθεις τους χωρισμούς των όπλων και τους νόμους του κυνηγιού
που είναι πολλοί γραμμένοι, αλλά και πάρα πολλοί άγραφοι. Αν είσαι και τυχερός
ίσως έχεις και καλό δάσκαλο. Αν αρχίσεις αργά είναι πιο δύσκολο όσο και καλός
μαθητής να ‘σαι.
Να όμως που κάπου – κάπου και οι καλοί που πήραν πολλά
πτυχία, πέφτουν σε λάθη, ή λόγω της κακιάς ώρας ή από σιγουριά, επειδή γίνετε
ρουτίνα το ‘χουν κάνει πολλές φορές και ανεπάντεχα, εκεί που δεν το περιμένουν
γίνεται το κακό και κλείνουν δυο σπίτια. Αυτός που χάνεται, αφήνει άλλους να
θρηνούν κι αυτός που μένει το ζει σ’ όλη τη ζωή του και υποφέρει και ειδικά αν
το λάθος δεν ήταν δικό του. Ας λέμε όμως σε αυτές τις περιπτώσεις που πάντα
φταίει η κακιά ώρα. Πολλοί θα διαφωνήσουν με την εκδοχή μου, αλλά και οι πιο
καλοί οδηγοί τρακέρνουν και σκοτώνονται ή σκοτώνουν, όλα γίνονται κι ας μην
ψάχνουμε αιτίες.
Ας δούμε τώρα ποιος είναι καλός, πολύ καλός κυνηγός. Στην
Ευρυτανία υπάρχουν πολλοί καλοί κυνηγοί, έχουν βγάλει πολλοί «πανεπιστήμια».
Ξεχωρίζω πολλούς που είναι καλοί, πολύ καλοί και εξαίρετοι, άλλος στα
γουρούνια, άλλος στο λαγό, άλλος στις φάσες και οι πιο πολλοί εξαίρετοι στην
σκοποβολή. Έχω μείνει πολλές φορές με το στόμα, ανοιχτό στο πόσο καλοί είναι
πολλοί, απ’ αυτούς και ειδικά στο φτερό.
Γι’ αυτόν λοιπόν τον πολύ καλό κυνηγό, είπε κάποιος φίλος
του: «Βρε που έριχνε αυτός ο άνθρωπος μια οργιά, τόπο είχε και τα ζλάπια
πέρναγαν αχτίδα» (πήρε δύο στα δύο). Παλιότερα είχα πει σε μια σάτιρα
-Στις φάσες ας λέει δεν είν’ καλός
-Δεν ξερ’ να τις σκοτώνει
-Αν είναι τρις παίρνει τις δυό
-Η άλλη του γλιτώνει
Δεν είναι φαντασία, αυτό έγινε στ’ αλήθεια. Εγώ τις έφερα
γύρω – γύρω για τρις ώρες και δεν μπόρεσα να τους βάλω γούλη.
Όταν έφυγα εγώ αγανακτισμένος, πήγε και πήρε τις δυο απ’ τις
τρεις που ήταν όλες – όλες. Τον λένε «καινούριο Μένιο». Μένιος ήταν ο πατέρας
μου. Σκότωνε τόσες φάσες που φόρτωνε το γάιδαρο και τις πουλούσε στο Καρπενήσι.
Πήγαινε με τα πόδια φυσικά. Τώρα λοιπόν ο καινούριος Μένιος (η μισή Ευρυτανία
ξέρει για ποιον μιλώ) είναι τόσο καλός, με ποιο καλά εργαλεία. Αν ρωτήσεις
κάποιον από τους άλλους εξαίρετους κυνηγούς, πόσες φάσες βάρεσαν λένε, 20-30
άντε σαράντα. Ο Σωτήρης (Έτσι τον λένε) βάρεσε γύρω στις 280 με 350 δεν θυμάται
ακριβώς και αυτά τα νούμερα σε κακή χρονιά. Του λέει ένας φίλος του: «Σα ζλάπ’
σκέφτεσαι». Και χωρίς να θέλει λέει το σωστό. Πρέπει να μπεις στο νου του
πουλιού ή του ζώου, για να καταλάβεις που θα περάσει, αν φυλάει τον αέρα, αν
φυλάει το απόγι η αν το μέρος είναι δύσβατο ή την μυρωδιά.
Βάζοντας όλα αυτά που ξέρει να δουλέψουν γι’ αυτόν βγαίνει ο
χαρακτηρισμός: ΠΕΦΝΙ ΠΣΛΑΤ Σ΄ΛΕΩ – ΤΑ’ ΜΑΒΛΑΕΙ!!!
Έχει βάλει δουλειά και επιστήμη πάνω στο κυνήγι και ειδικά
στις φάσες.
Έχει ξοδέψει ώρες και μέρες να μελετάει την νοοτροπία των
θηραμάτων και του κάθε τόπου. ΤΑ’ ΜΑΒΛΑΕΙ λέει ο φίλος του και δεν λέει ψέματα.
Το να κάθονται οι φάσες στη μια ραχούλα και αυτός να είναι στην άλλη και να τις
κάνει να περνούν πάνω του, το χω δει. Δεν λέω πως το ‘κανε, τις έφερε όμως πάνω
του. Έχω μαρτύρους. Πολλοί θα πουν σιγά, μήπως και τις έφερε. Έχει γίνει πολύ
καλός σε πολλούς κλάδους κυνηγιού, όπως και τα αδέλφια του, οι φίλοι του, οι
συνκυνηγοί της περιοχής. Υπάρχουν πολλοί, παλιότεροι και νέοι, που πήραν
ανώτερες σπουδές. Αρκετοί πήραν masters στον κλάδο τους. Ο Σωτήρης όμως ειδικά
στις ΦΑΣΕΣ πήρε ΔΟΚΤΟΡΑΤΟ.
Ας είναι καλά λοιπόν ο καλός φίλος και μακριά από κακιές
ώρες.
