Ανάμεσα στα παλαιά αντικείμενα που εκθέτουν προς πώληση οι ρακοσυλλέκτες, πολλές φορές υπάρχουν και ορισμένα που η αξία τους είναι ανεκτίμητη, είτε γιατί αυτά είναι μοναδικά, είτε γιατί οι άνθρωποι που τα κατείχαν ήταν πρόσωπα που έμειναν στην ιστορία.Ένα από τα πρόσωπα της νεοελληνικής ιστορίας που πέρασαν μάλιστα και στο μύθο, είναι ο Άρης Βελουχιώτης, του οποίου ελάχιστα από τα προσωπικά αντικείμενα σώζονται γιατί ο χαμός του δεν είχε να κάνε μόνο με τη φυσική του εξόντωση αλλά, αν ήταν δυνατόν, να διαγραφεί εντελώς ο ρόλος του στην ιστορία και σιγά - σιγά να μην τον θυμάται κανείς.
Να όμως που οι διώκτες του τότε δεν τα λογάριασαν καλά και δεν έλαβαν υπ΄όψιν ότι ορισμένοι άνθρωποι, λαϊκοί καλλιτέχνες ή τεχνίτες στην περίπτωσή μας πρόλαβαν και δημιούργησαν ή κατέγραψαν πράγματα από τη δράση του που ενδεχομένως αγνοεί και η ίδια η ιστορία ή με τον τρόπο τους την συμπληρώνουν.
Έτσι έγινε και με το μαχαίρι που είδα χθες στα χέρια του Αλέξανδρου Βραχνού, ενός εκ των παλαιοτέρων ρακοσυλλεκτών της Αθήνας, στο φεστιβάλ των ρακοσυλλεκτών που έγινε στον Τεχνοχώρο του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι και το οποίο όπως μου είπε, είχε φτιάξει ένας γύφτος που ακολούθησε τον Άρη και παρέμεινε πολύ καιρό στην ομάδα του. Αυτός ο γύφτος, όπως είχε μάθει όταν το μαχαίρι έφτασε στα χέρια του, είχε κατασκευάσει πολλά μαχαίρια στη λάμα των οποίων χάραζε διάφορες σύντομες πληροφορίες, όπως αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω. Στη μια πλευρά λοιπόν του μαχαιριού με την κοκκάλινη λαβή γράφει: «Αρχηγός του ΕΛΑΣ. Ο Άρης Βελουχιώτης - Αθανάσιος Κλάρας. Από το 1942 έως το 1945 ότε και αυτοκτόνησε στις 15-6- 1945 με τον Τζαβέλλα στη θέση Φέγγος στη χαράδρα της Μεσούντας. Τα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλλα τα κρέμασαν στην πλατεία Τρικάλων στις 18-6-1945». Στην άλλη γράφει: «Στις 8-7-1943 στη Γουρίτσα,τμήμα του ΕΛΑΣ με τον έφεδρο υπολοχαγό Β. Σκιαδά (Επαμεινώνδα), συνέτριψε φάλαγγα 120 Γερμανών. Ουδείς διεσώθη. Ελασίτες έπεσαν 4: Χαματζής, Σ. Παπουτσής, Σ. Σαρδελής, Μ. Υφαντής».
Έτσι θεώρησε ο γύφτος πως κάποια πράγματα πρέπει να μείνουν στην ιστορία κι την έγραψε πάνω στο μαχαίρι που έφτιαξε κι αυτό, από χέρι σε χέρι αυτό έφτασε και στο Μοναστηράκι με άγνωστο πια που θα καταλήξει να συνεχίσει να μιλά για τον Άρη, τον ΕΛΑΣ και τις μεγάλες στιγμές που έζησαν οι Έλληνες στο μεγάλο αντιστασιακό τους αγώνα… 