ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟ ΑΔΕΛΦΙΚΟ
ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΣΠΥΡΟ
Μαύρα μαντάτα μου’ στειλες φίλε μου
Αποστόλη.
Μου είπες για τον Σπύρο μας,
που αγαπούσαν όλοι.
Μου μίλησες για θάνατο για την κακιά την ώρα.
Με την αυγή της νέας
χρονιάς που αγωνιά η Χώρα.
Ήτανε Τρίτη αποβραδίς στις
29 Γενάρη
Όταν συνέβη το κακό σ’
αυτό το παλικάρι.
Μου φαίνεται απίστευτο το
τραγικό το νέο.
Και όμως είναι το γεγονός
και από την ψυχή μου κλαίω.
Κουράγιο δύστυχοι γονείς
και αγαπημένα αδέλφια.
Γυναίκα του Σπύρου και παιδιά
για την σκληρή συνέχεια.
Είναι βαρύς και αβάσταχτος ο πόνος της
καρδιάς σας.
Μα ο φιλεύσπλαχνος Θεός θα
είναι συντροφιά σας.
Είστε από «πάστα» νικητές
και στη ζωή αγωνιστές.
Έχετε πίστη στο Θεό και
θα’ ρθουν πάλι οι χαρές.
Κάθε ζωή σ’ αυτή τη γή
πάει με το θάνατο μαζί.
Κανείς δεν εγενήθηκε και
πάντα για να ζεί.
Ο Σπύρος πήρε άριστα στην
πρόσκαιρη ζωή.
Τώρα καλείται απ’ το Θεό
κοντά του για να ζεί.
Ώρα καλή σου φίλε μου,
Σπυρίδωνα λεβέντη.
Της γης το παλικάρι μας
του ουρανού αφέντη.
Εκεί ψηλά που βρίσκεσαι
στου Ουρανού τα πλάτη.
Μεσίτευσε για χάρη μας
στον Ουράνιο τον πλάστη.
Δημήτριος
Ν. Καρφής
Δικηγόρος – Εκπαιδευτικός
