Όσο λιτή και απέριττη ήταν η πρόσφατη εκδήλωση στο Καρπενήσι, προς τιμήν του σεβ. Μητροπολίτη Καρπενησίου κ.κ. Νικολάου από τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος τόσο μεγαλύτερη απήχηση είχε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας του Καρπενησίου.
Μπορούμε αβίαστα να υποστηρίξουμε ότι για το Δεσπότη μας ως ουρανοπολίτη ήταν μια τυπική διάκριση και προοίμιο της ουράνιας αποκατάστασης και αμοιβής του.
Μπορούμε σήμερα, βέβαιοι ότι προσκρούουμε στην εγνωσμένη ταπεινοφροσύνη του Δεσπότη μας, να επαναλάβουμε ανεπιφύλακτα ότι πρόκειται για έναν διακεκριμένο πνευματικό ηγέτη, μια εκκλησιαστική προσωπικότητα, μια δυνατή φυσιογνωμία, στην οποία συναντιέται η αφοσίωση στην παράδοση με τη σύγχρονη αντίληψη, το ασκητικό πνεύμα με την τέλεια αριστοκρατική εμφάνιση, η αγαθότητα της καρδιάς με την ανεπιτήδευτη φιλελεημοσύνη, η ταπεινοφροσύνη με το επιβάλλον μεγαλείο, η πραότητα με τη χριστιανική αυστηρότητα.
Μια εκδήλωση τιμής και ευγνωμοσύνης, μια γιορτή αντιχάρισμα, ένα μικρό αντίδωρο προσφοράς στον Ποιμενάρχη κ.κ. Νικόλαο από τον ΙΣΚΕ για την άριστη συνεργασία τους προς επίλυση των πολλαπλών προβλημάτων του ταλαιπωρημένου ευρυτανικού κλήρου. Οι ιερείς της Ευρυτανίας, με οδηγό την ολιγάρκεια και την αγάπη τους στο ολιγομελές ποίμνιό τους, με αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και τη βαθιά πίστη τους, οδοιπορούν τον ανάντη δρόμο της ιεροσύνης τους και περιμένουν την ανάσταση. Κάθε ενέργεια και σκέψη τους εξετάζεται με την κρατούσα τάξη και νομοθεσία της Εκκλησίας και με τη γραπτή και άγραφη παράδοση.
Είναι προφανές ότι το υπερτριακονταετές έργο του Μητροπολίτη μας κ.κ. Νικολάου συντελέστηκε με γνώμονα την άφατη αγάπη του προς το ποίμνιό του και τη βαθιά συναίσθηση του καθήκοντος. Βέβαια, κατά τον ι. Αυγουστίνο, «και γαρ πρέπει τοις μεγάλοις μεγάλα». Και βλέπουμε να έχει εφαρμογή ο λόγος αυτός στο πρόσωπό του. Όλα μεγάλα στη ζωή του Ποιμενάρχη μας και το μεγαλύτερο οι θλίψεις, οι δοκιμασίες και ο σταυρός. Πολλοί συνεργαστήκαμε για το σταυρό του. Να τον φτιάξουμε μεγάλο, βαρύ, σκληρό, ασήκωτο, ως τα γεράματά του.
Έχουμε στερράν την πεποίθηση ότι ο Σεβασμιότατος δεν έχει ανάγκη από τις δικές μας δάφνες και ούτε χρειάζεται να του προσφέρουμε περγαμηνές. Έχει τον έπαινο από τον Κύριο. Και αυτόν σε όλη του τη ζωή επεδίωκε.
Πολλά τα έτη σου και έσο άξιος, Άγιε Δέσποτα.
Μπορούμε αβίαστα να υποστηρίξουμε ότι για το Δεσπότη μας ως ουρανοπολίτη ήταν μια τυπική διάκριση και προοίμιο της ουράνιας αποκατάστασης και αμοιβής του.
Μπορούμε σήμερα, βέβαιοι ότι προσκρούουμε στην εγνωσμένη ταπεινοφροσύνη του Δεσπότη μας, να επαναλάβουμε ανεπιφύλακτα ότι πρόκειται για έναν διακεκριμένο πνευματικό ηγέτη, μια εκκλησιαστική προσωπικότητα, μια δυνατή φυσιογνωμία, στην οποία συναντιέται η αφοσίωση στην παράδοση με τη σύγχρονη αντίληψη, το ασκητικό πνεύμα με την τέλεια αριστοκρατική εμφάνιση, η αγαθότητα της καρδιάς με την ανεπιτήδευτη φιλελεημοσύνη, η ταπεινοφροσύνη με το επιβάλλον μεγαλείο, η πραότητα με τη χριστιανική αυστηρότητα.
Μια εκδήλωση τιμής και ευγνωμοσύνης, μια γιορτή αντιχάρισμα, ένα μικρό αντίδωρο προσφοράς στον Ποιμενάρχη κ.κ. Νικόλαο από τον ΙΣΚΕ για την άριστη συνεργασία τους προς επίλυση των πολλαπλών προβλημάτων του ταλαιπωρημένου ευρυτανικού κλήρου. Οι ιερείς της Ευρυτανίας, με οδηγό την ολιγάρκεια και την αγάπη τους στο ολιγομελές ποίμνιό τους, με αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και τη βαθιά πίστη τους, οδοιπορούν τον ανάντη δρόμο της ιεροσύνης τους και περιμένουν την ανάσταση. Κάθε ενέργεια και σκέψη τους εξετάζεται με την κρατούσα τάξη και νομοθεσία της Εκκλησίας και με τη γραπτή και άγραφη παράδοση.
Είναι προφανές ότι το υπερτριακονταετές έργο του Μητροπολίτη μας κ.κ. Νικολάου συντελέστηκε με γνώμονα την άφατη αγάπη του προς το ποίμνιό του και τη βαθιά συναίσθηση του καθήκοντος. Βέβαια, κατά τον ι. Αυγουστίνο, «και γαρ πρέπει τοις μεγάλοις μεγάλα». Και βλέπουμε να έχει εφαρμογή ο λόγος αυτός στο πρόσωπό του. Όλα μεγάλα στη ζωή του Ποιμενάρχη μας και το μεγαλύτερο οι θλίψεις, οι δοκιμασίες και ο σταυρός. Πολλοί συνεργαστήκαμε για το σταυρό του. Να τον φτιάξουμε μεγάλο, βαρύ, σκληρό, ασήκωτο, ως τα γεράματά του.
Έχουμε στερράν την πεποίθηση ότι ο Σεβασμιότατος δεν έχει ανάγκη από τις δικές μας δάφνες και ούτε χρειάζεται να του προσφέρουμε περγαμηνές. Έχει τον έπαινο από τον Κύριο. Και αυτόν σε όλη του τη ζωή επεδίωκε.
Πολλά τα έτη σου και έσο άξιος, Άγιε Δέσποτα.
