Αφ’ ετέρου, μας θλίβει αφάνταστα η δουλεία των συνανθρώπων μας και ιδιαίτερα των νέων μας στα πάθη και στα ναρκωτικά.
Μας ενοχοποιεί βασανιστικά το αλυσόδεμα των παιδιών μας στα ναρκωτικά και αισθανόμαστε βαριά την ευθύνη μας για την απαλλαγή των λουλουδιών μας από τη θανατερή επίδραση των «λουλουδιών».
Έχουμε πεισθεί πλέον ότι η ηρωίνη δεν κάνει ήρωες, η χρήση της δεν υποδηλώνει κανέναν ηρωισμό, αρχίζει επιπόλαια και ως αστείο και τελειώνει ως τραγωδία. Είναι φρικτό για τα παιδιά μας που αμφισβήτησαν το κατεστημένο, να φτάνουν στην αμφισβήτηση της ζωής. Η ζωή, όμως, γίνεται τέλεια όταν αγωνιζόμαστε να την κάνουμε τέλεια και όχι όταν της βάζουμε τελεία. Και η ευτυχία δεν κατακτιέται με το χάπι, αλλά με την πάλη. Καλύτερα, επομένως, μια μάχη χωρίς τέλος, παρά ένα τέλος χωρίς μάχη.
Ο σημερινός νέος αναμφίβολα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα που δημιουργούν περισσότερο άγχος, το οποίο θολώνει τη λογική σκέψη του. Αλλά οφείλουν να σκεφθούν οι νέοι μας ότι κανείς δεν έζησε τη ζωή του διαρκώς σε αλκυονίδες μέρες. Απόλυτη ευτυχία στη ζωή δεν υπάρχει, μόνο στιγμές ευτυχίας υπάρχουν. Ας αντικαταστήσουν επιτέλους οι νέοι μας τα ναρκωτικά με τα ιδανικά, τη ραθυμία με την πάλη, τη μαχητικότητα, την αντίσταση.
Ήρωας στη σκηνή και ανεπανάληπτος στην τέχνη, έγραφαν για τον ηθοποιό Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν την επόμενη του θανάτου του (3 Φεβρουρίου 2014) οι εφημερίδες, αλλά η ηρωίνη νίκησε το ταλέντο. Βρέθηκε νεκρός με τη σύριγγα καρφωμένη στο χέρι του από υπερβολική δόση ηρωίνης. Ήρωας στη σκηνή, θύμα της ηρωίνης. Η τραγωδία τού κακού αφάνισε το χαμόγελο της νιότης. Το άλμα στο χάος έγινε πιο μαγικό από το άλμα της ζωής.
Για εμάς τους μεγαλύτερους, η Μ. Τεσσαρακοστή και κάθε εποχή προσφέρεται για αυτοκριτική και μετάνοια, για ενδοσκόπηση και διόρθωση. Έτσι, θα διαπιστώσουμε ότι πιστεύσαμε στην ευημερία και εγκαταλείψαμε την εγκράτεια. Προσφέραμε στα παιδιά μας τροφή και όχι ανατροφή, βιομηχανικά προϊόντα και ανέσεις χωρίς να τις επιθυμήσουν. Δείξαμε στους νέους τα τοιχώματα του πηγαδιού σαν ορίζοντες του κόσμου και αηδίασαν από τον κόσμο μας καταφεύγοντας στον κόσμο του τεχνητού ονείρου. Καιρός να μάθουμε ότι είναι ευκολότερη η πρόληψη από την καταστολή του κακού.
