Γράφει ο
Ηλίας Γ. Προβόπουλος
Το πανηγύρι του Αγίου Κωνσταντίνου στο Αετοχώρι (Μαρκελέσι) Στεφανιάδας στην Ανατολική Αργιθέα, είναι κατά κάποιο τρόπο το πρώτο μικρό αντάμωμα των κατοίκων όλων των συνοικισμών που είχαν ξεχειμάσει στο χωριό με εκείνους που ήρθαν με τα κοπάδια από τον κάμπο.
Φυσικά και ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν έχει καμιά σχέση με τα κοπάδια αλλά το πανηγύρι στη χάρη του έγινε κατόπιν κληρώσεως! Ήθελαν λένε να κάνουν ένα τέτοιο πανηγύρι και για να μην αδικήσουν κανένα άγιο, έβαλαν κλήρο και έτυχε στον Άγιο Κωνσταντίνο και από τότε καθιερώθηκε ως το πρώτο πανηγύρι του καλοκαιριού και συγκέντρωνε κόσμο από όλα τα γειτονικά χωριά και τους συνοικισμούς.
Με τα χρόνια καθώς άδειασε το χωριό (δυο – τρεις άνθρωποι μένουν εκεί το χειμώνα) και έμεινε μάλιστα και χωρίς παπά, όταν έπεφτε η γιορτή στη μέση της εβδομάδας δημιουργούνταν πρόβλημα. Η λύση δόθηκε με τη μετακίνηση της γιορτής προς το Σάββατο, όπως και έγινε κι εφέτος και η επιτυχία του πανηγυριού ξεπέρασε κάθε προσδοκία των διοργανωτών τους. Κατ’ αρχήν έδωσαν το παρών τους όχι ένας, αλλά τέσσερις παπάδες.
Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σπηλιάς, Νεκτάριος Μητρόπουλος, ο παπα Βασίλης Γυφτογιάννης εφημέριος του χωριού Κουμπουριανά, και οι συνταξιούχοι παπα Ηλίας Νασιώκας από το Πετροχώρι (Σπυρέλο) και ο υπέργηρος παπα Κώστας Κωστακιώτης που είχε πρωτολειτουργήσει στη εκκλησία του Αγίου Κωνασταντίνου πριν από 60 τόσα χρόνια και συνταξιοδοτήθηκε από εκεί ήρθε να τιμήσει την μεγάλη ημέρα των χωριανών του.
Μετά τη λειτουργία ακολούθησε το προσκύνημα της εικόνας στο προαύλιο της εκκλησίας από όλους τους εκκλησιαζόμενους και μέχρι να ετοιμαστούν τα όργανα υπήρχε, όπως παλιά χρόνος να αλλάξουν δυο κουβέντες, για όσα έγιναν το χειμώνα και να μετρηθούν, να δουν αν λείπει κανένας σε ταξίδι αγύριστο.
Οι πιο παλιοί μίλαγαν για τα παλιά πανηγύρια, τότε που είχε πολύ κόσμο το χωριό και οι μουσικοί ήταν ντόπιοι, για τις συνήθειες εκείνης της εποχής, τα κοπάδια και τους τσελιγκάδες και τα γεγονότα, από τον πόλεμο και εδώθε που έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη τους. Σαν να ένιωθαν πως φεύγοντας αυτοί από τον κόσμο, κανένας δεν θα είναι πλέον να μιλήσει για κλεψιές και για κατορθώματα τσοπαναραίων μίλαγαν συνέχεια και γοήτευαν τους ακροατές με τα λεγόμενά τους.
Οι διοργανωτές μοίρασαν στα τραπέζια ψητό κρέας (από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει), πίτες που είχαν φτιάξει εκεί στο χωριό και άλλες νοστιμιές και πριν ακόμα τελειώσει το φαγητό άρχισε το πανηγύρι με ένα σκάρο που έπαιξε με μαεστρία ο Απόστολος Τζιαχρής, το πιο ονομαστό κλαρίνο των Αγράφων και όλης της ορεινής Θεσσαλίας. Το χορό ξεκίνησαν οι παπάδες με τους επίσημους και ακολούθησε ο κόσμος που έδειξε πως αντέχει μέχρι αργά το απόγευμα, σαν άρχισαν να πέφτουν οι ίσκιοι και να κατεβαίνει το απογευματινό αεράκι από την Οξιά. Τότε άρχισαν να φεύγει ο κόσμος που έδειχνε πως είχε ευχαριστηθεί το πανηγύρι και αποχαιρετούσαν ένας - ένας τους διοργανωτές του πανηγυριού ευχόμενοι του χρόνου να είναι καλύτερα και να μη λείπει κανένας…
Ηλίας Γ. Προβόπουλος
Φυσικά και ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν έχει καμιά σχέση με τα κοπάδια αλλά το πανηγύρι στη χάρη του έγινε κατόπιν κληρώσεως! Ήθελαν λένε να κάνουν ένα τέτοιο πανηγύρι και για να μην αδικήσουν κανένα άγιο, έβαλαν κλήρο και έτυχε στον Άγιο Κωνσταντίνο και από τότε καθιερώθηκε ως το πρώτο πανηγύρι του καλοκαιριού και συγκέντρωνε κόσμο από όλα τα γειτονικά χωριά και τους συνοικισμούς.
Με τα χρόνια καθώς άδειασε το χωριό (δυο – τρεις άνθρωποι μένουν εκεί το χειμώνα) και έμεινε μάλιστα και χωρίς παπά, όταν έπεφτε η γιορτή στη μέση της εβδομάδας δημιουργούνταν πρόβλημα. Η λύση δόθηκε με τη μετακίνηση της γιορτής προς το Σάββατο, όπως και έγινε κι εφέτος και η επιτυχία του πανηγυριού ξεπέρασε κάθε προσδοκία των διοργανωτών τους. Κατ’ αρχήν έδωσαν το παρών τους όχι ένας, αλλά τέσσερις παπάδες.
Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σπηλιάς, Νεκτάριος Μητρόπουλος, ο παπα Βασίλης Γυφτογιάννης εφημέριος του χωριού Κουμπουριανά, και οι συνταξιούχοι παπα Ηλίας Νασιώκας από το Πετροχώρι (Σπυρέλο) και ο υπέργηρος παπα Κώστας Κωστακιώτης που είχε πρωτολειτουργήσει στη εκκλησία του Αγίου Κωνασταντίνου πριν από 60 τόσα χρόνια και συνταξιοδοτήθηκε από εκεί ήρθε να τιμήσει την μεγάλη ημέρα των χωριανών του.
Μετά τη λειτουργία ακολούθησε το προσκύνημα της εικόνας στο προαύλιο της εκκλησίας από όλους τους εκκλησιαζόμενους και μέχρι να ετοιμαστούν τα όργανα υπήρχε, όπως παλιά χρόνος να αλλάξουν δυο κουβέντες, για όσα έγιναν το χειμώνα και να μετρηθούν, να δουν αν λείπει κανένας σε ταξίδι αγύριστο.
Οι πιο παλιοί μίλαγαν για τα παλιά πανηγύρια, τότε που είχε πολύ κόσμο το χωριό και οι μουσικοί ήταν ντόπιοι, για τις συνήθειες εκείνης της εποχής, τα κοπάδια και τους τσελιγκάδες και τα γεγονότα, από τον πόλεμο και εδώθε που έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη τους. Σαν να ένιωθαν πως φεύγοντας αυτοί από τον κόσμο, κανένας δεν θα είναι πλέον να μιλήσει για κλεψιές και για κατορθώματα τσοπαναραίων μίλαγαν συνέχεια και γοήτευαν τους ακροατές με τα λεγόμενά τους.
Οι διοργανωτές μοίρασαν στα τραπέζια ψητό κρέας (από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει), πίτες που είχαν φτιάξει εκεί στο χωριό και άλλες νοστιμιές και πριν ακόμα τελειώσει το φαγητό άρχισε το πανηγύρι με ένα σκάρο που έπαιξε με μαεστρία ο Απόστολος Τζιαχρής, το πιο ονομαστό κλαρίνο των Αγράφων και όλης της ορεινής Θεσσαλίας. Το χορό ξεκίνησαν οι παπάδες με τους επίσημους και ακολούθησε ο κόσμος που έδειξε πως αντέχει μέχρι αργά το απόγευμα, σαν άρχισαν να πέφτουν οι ίσκιοι και να κατεβαίνει το απογευματινό αεράκι από την Οξιά. Τότε άρχισαν να φεύγει ο κόσμος που έδειχνε πως είχε ευχαριστηθεί το πανηγύρι και αποχαιρετούσαν ένας - ένας τους διοργανωτές του πανηγυριού ευχόμενοι του χρόνου να είναι καλύτερα και να μη λείπει κανένας…
