Δε θεωρούμε αναγκαίο να διεκτραγωδήσουμε την κατάσταση και να παρουσιάσουμε την κρίση (οικονομική, κοινωνική, ηθική) με τα μελανότερα χρώματα. Μας προβληματίζει, όμως, το γεγονός ότι αυτήν την πραγματικότητα δε φαίνεται να την κατανοούν τα πολιτικά μας κόμματα. Η ιστορία μάς διδάσκει και το συμφέρον μάς υπαγορεύει ότι την ώρα που κινδυνεύει η πατρίδα μας, δεν έχουν θέση η αδιαφορία, η ιδιοτέλεια, οι έριδες και ούτε είναι η ώρα για καταλογισμό ευθυνών.
Ενώ ο λαός είναι αποφασισμένος χάριν της σωτηρίας της χώρας να δεχτεί και σκληρότερα μέτρα, οι ξένοι μάς συμβουλεύουν συναίνεση και σύμπνοια και πληθαίνουν οι μαρτυρίες από πενόμενους συνέλληνες, που σπεύδουν να καταθέσουν τον οβολό τους, το υστέρημά τους, για τη σωτηρία της πατρίδας μας, οι πολιτικοί και μερικοί συνδικαλιστές δε φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για παραδειγματισμό και ενίσχυση του λαού.
Περισσότερο και από τη φτώχεια κινδυνεύουμε από την απαξίωση των κανόνων συμβίωσης. Εάν υπάρχουμε χωρίς να συνυπάρχουμε, αντλώντας ικανοποίηση από την εκδικητική μετριότητα (πόσο απέχει από τη νοσηρότητα;), τα αναχώματα θα ισοπεδωθούν και ο παραλογισμός θα είναι η νέα κατασκευασμένη πραγματικότητα.
Αν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προέβαλαν στις συναντήσεις τους με τους εκπροσώπους της Τρόικας και του ΔΝΤ μια κοινή γραμμή και στάση, δε θα μπορούσαν να αναλάβουν το ρόλο του επιδιαιτητή και ούτε να μας συμπεριφέρονται ως ελεήμονες δανειστές προς άθλιους δανειολήπτες.
Αναμένει η κοινή γνώμη με αγωνία τη συναίνεση, τη διακομματική προσέγγιση. Ενδεχομένως, μια τέτοια σκέψη να φαίνεται σε πολλούς ανεδαφική και ρομαντική. Βασίζεται στην ελπίδα ότι στο πολιτικό μας δυναμικό υπάρχουν πρόσωπα, τα οποία ομονοούν σε ορισμένες αρχές, την ανιδιοτέλεια και την αυτοθυσία, που επιβάλλει το λειτούργημά τους.
Υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν όλες τις νότες και κάποιοι άλλοι που γνωρίζουν μουσική, γιατί να μην αξιοποιήσουν τη συσσωρευμένη και πλήρως δοκιμασμένη εμπειρία και τεχνογνωσία τους; Είναι η ώρα να βάλουμε όλοι πλάτη. Αλλιώς θα καιροφυλακτεί πάντα ο κίνδυνος «μεταξύ των μεγάλων πραγμάτων που δεν μπορούμε να κάνουμε και των μικρών που δεν θα κάνουμε, να μην κάνουμε τελικά τίποτα».
kostasmitsios@yahoo.gr
Ενώ ο λαός είναι αποφασισμένος χάριν της σωτηρίας της χώρας να δεχτεί και σκληρότερα μέτρα, οι ξένοι μάς συμβουλεύουν συναίνεση και σύμπνοια και πληθαίνουν οι μαρτυρίες από πενόμενους συνέλληνες, που σπεύδουν να καταθέσουν τον οβολό τους, το υστέρημά τους, για τη σωτηρία της πατρίδας μας, οι πολιτικοί και μερικοί συνδικαλιστές δε φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για παραδειγματισμό και ενίσχυση του λαού.
Περισσότερο και από τη φτώχεια κινδυνεύουμε από την απαξίωση των κανόνων συμβίωσης. Εάν υπάρχουμε χωρίς να συνυπάρχουμε, αντλώντας ικανοποίηση από την εκδικητική μετριότητα (πόσο απέχει από τη νοσηρότητα;), τα αναχώματα θα ισοπεδωθούν και ο παραλογισμός θα είναι η νέα κατασκευασμένη πραγματικότητα.
Αν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προέβαλαν στις συναντήσεις τους με τους εκπροσώπους της Τρόικας και του ΔΝΤ μια κοινή γραμμή και στάση, δε θα μπορούσαν να αναλάβουν το ρόλο του επιδιαιτητή και ούτε να μας συμπεριφέρονται ως ελεήμονες δανειστές προς άθλιους δανειολήπτες.
Αναμένει η κοινή γνώμη με αγωνία τη συναίνεση, τη διακομματική προσέγγιση. Ενδεχομένως, μια τέτοια σκέψη να φαίνεται σε πολλούς ανεδαφική και ρομαντική. Βασίζεται στην ελπίδα ότι στο πολιτικό μας δυναμικό υπάρχουν πρόσωπα, τα οποία ομονοούν σε ορισμένες αρχές, την ανιδιοτέλεια και την αυτοθυσία, που επιβάλλει το λειτούργημά τους.
Υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν όλες τις νότες και κάποιοι άλλοι που γνωρίζουν μουσική, γιατί να μην αξιοποιήσουν τη συσσωρευμένη και πλήρως δοκιμασμένη εμπειρία και τεχνογνωσία τους; Είναι η ώρα να βάλουμε όλοι πλάτη. Αλλιώς θα καιροφυλακτεί πάντα ο κίνδυνος «μεταξύ των μεγάλων πραγμάτων που δεν μπορούμε να κάνουμε και των μικρών που δεν θα κάνουμε, να μην κάνουμε τελικά τίποτα».
kostasmitsios@yahoo.gr
