Η τριτοκοσμοποίηση και εν συνεχεία η κατάργηση των κρατών που είναι κι ο τελικός σκοπός, θα επιφέρουν τον πλήρη έλεγχο και εξάρτηση της ανθρωπότητας από μια αλήτικη ελίτ, όπου θα έχει ιδιωτικοποιηθεί όλους τους πόρους του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων του νερού, του αέρα, και του ήλιου ακόμη, με τους νόμους που θα έχουν οι ίδιοι θεσπίσει, για την προστασία τους και την διαιώνιση του είδους τους.
Τότε ο στόχος τους, θα επιτευχθεί: Ο απόλυτος έλεγχος μίας και μόνο ιδιωτικής οικονομίας, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης που ευαγγελίζονται, η οποία θα ελέγχει τους πάντες και τα πάντα. Όποιος σκλάβος θα δουλεύει, θα έχει νομιμότητα ζωής, επί του ιδιόκτητου πλέον πλανήτη τους, ειδάλλως, θα στερείται των πόρων τους και ο φόβος του αφανισμού θα τον κυριεύει…
Η Αχίλλειος πτέρνα των ισχυρών...
Το "ευφυέστατο" και φιλόδοξο αυτό σχέδιο, μαγνητίζει τους κατέχοντες εξουσία, αλλά παράλληλα τρομάζει, αναδεικνύοντας μια δύναμη που τίποτα δεν μπορεί να της αντισταθεί.
Αλλά χωρίς ιδιαίτερο κόπο, ένας λογικός νους, κατανοεί τη μεγάλη αδυναμία που διακατέχει τα φιλόδοξα "μυαλά" αυτών των ανθρωποειδών, και δεν είναι άλλη από την ίδια τους την βουλιμία. Μιας βουλιμίας που πηγάζει από τα αρχέγονα ένστικτα του υπανθρώπου, όπου ο φόβος, τον πιέζει αδίστακτα να αποκτήσει και να ελέγχει τα πάντα εις βάρος των άλλων. Ο τρόμος του άγνωστου "θανάτου" στον κύκλο της ζωής, τον μετατρέπει σε κτήνος και εχθρό των πάντων, εχθρεύεται ακόμη και αυτούς που τον γέννησαν! Το ένστικτο αυτό, "νομιμοποιείται" στη ανύπαρκτη συνείδησή του, αποτέλεσμα της παντελούς και άγνωστης σε αυτόν αλληλεγγύης.
Κι ο βόθρος τους
Στον πάτο αυτού του οχετού, οι πολιτικοί, οι οποίοι όσοι γνωρίζουν τι τους γίνεται και μπρος το δέος των συσσωρευμένων και παράνομων κεφαλαίων, ασπάζονται κι ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές τους, πιστεύοντας ότι έτσι θα επιτύχουν κάτι από την "λάμψη" της δόξας τους.
Οι ίδιοι, ως αποτέλεσμα της βλακείας -μιας κατά επίφασης "δημοκρατικής" διαδικασίας- βουλιάζουν στην αβουλία τους, και το σύρσιμό τους στα κελεύσματα των ισχυρών, γίνεται απλή υπόθεση. Η βλακεία από την άλλη -αυτή που "κρίνει" την εξουσία- ζει σε ένα κόσμο απόλυτης αφασίας.
Η βουλιμία - αχίλλειος πτέρνα των ισχυρών είναι εμφανή και δεν κρύβεται. Από την άλλη όμως, καραδοκεί η βλακεία, η ισχυρότερη των πάντων.
Η κοινωνική απραξία.
Λίγο η αφέλεια, λίγο οι "υπερβολές" των γραφόντων, λίγο η αισχνή αμφιβολία και η ύστατη ελπίδα ύπαρξης συνείδησης στους "ηγέτες" και των παρείσακτων στην εξουσία, αφοπλίζει μια ουσιώδες αντίσταση των κοινωνιών. Η πνευματική αυτή αναπηρία, αντίθετα, ενισχύει και τροφοδοτεί την φαύλα έξαρση, η οποία θα έχει ολέθριες συνέπειες και θα λειτουργήσει ως μπούμεραγκ, κυρίως στις ίδιες τις κοινωνίες.
Αντίσταση
Αυτό που χαρακτηρίζει τις κοινωνίες όμως, είναι η διαφορετικότητα που τις κατοπτρίζει. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να τις εξισώσουν πολιτισμικά και οικονομικά προς όφελός τους, δεν θα υφίστανται πλέον. Γιατί απλά, είναι το κυρίαρχο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης.
Τον λόγο πλέον έχουν οι υγιής και σκεπτόμενοι άνθρωποι, οι οποίοι ακροβατούν ανάμεσα της απόλυτης κυριαρχίας και την κοινωνικής αφασίας. Η πρόκληση μεγάλη και τα όποια λάθη, θα είναι ολέθρια. Δεν περισσεύει κανείς, γιατί η δεξαμενή συνειδήσεων έχει ελάχιστα αποθέματα...
Η αντίσταση στη…κλοπή
των φορολογουμένων!
Όσο το "κράτος" σε ρόλο εκτελεστικού πλιατσικολόγου θα εισβάλει στη τσέπη του Νεοέλληνα, όσο οι τράπεζες θα του στερούν το μέλλον, τόσο η αδικία, το μίσος και η οργή του θα γιγαντώνονται. Τα ΜΜΕ, σε ρόλο αναισθησιολόγου, κρατούν ισορροπίες τέτοιες, σε μια συνεχή προσπάθεια αποδοχής από την κοινωνία, της σκληρής, αλλά "δίκαιης" αυτής θυσίας.
Αν όμως η κοινωνία κατανοήσει - εμπεδώσει ότι η λεηλασία αυτή, δεν γίνεται για την σωτηρία της, αντιθέτως μάλιστα, πρόκειται για ωμή εξαπάτηση, με αφάνιση των εναπομείναντων δικαιωμάτων της, θα βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο, της ανατροπής και της κοινωνικής αναγέννησης.
Η άρνηση και η στάση στα απάνθρωπα μέτρα του μεσοπρόθεσμου, στη παρούσα φάση, πρέπει να γίνουν το φλάμπουρο της αντίστασης του ελληνικού λαού.
Όλες οι οργανώσεις που αντιστέκονται, πρέπει αυτό να το λάβουν σοβαρά υπόψιν τους.
Όσο η πίεσή τους για αρπαγή και μείωση της δημοκρατίας θα κορυφώνεται, τόσο η κοινή στάση όλων μας θα γκρεμίσει το έκτρωμά της.
Η νίκη της Δημοκρατίας είναι μονόδρομος._
