Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - Του Βασίλ. Κολημένου

Τις τελευταίες ημέρες και ενόψει της προκήρυξης των εκλογών (πιθανή ημερ/νία 6 Μαΐου), οι πολιτικοί μας αποφάσισαν να αλλάξουν ατζέντα συζήτησης και από τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα του λαού μας, την υποταγή μας στο Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε., την ουσιαστική παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στους δανειστές και την παραίτηση των αξιώσεών μας έναντι της Γερμανίας για το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις πολέμου, αποφάσισαν «να λύσουν» το μεταναστευτικό.
Με ένα καλά οργανωμένο σύστημα πληροφόρησης άρχισαν τις επιχειρήσεις «σκούπα» στο κέντρο των Αθηνών κυνηγώντας εξαθλιωμένους ανθρώπους. Ανθρώπους που αυτοί άφησαν να φτάσουν ως εκεί.
Στη συνέχεια ανακοίνωσαν ότι θα διώκουν ποινικά τους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που νοικιάζουν σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν στη χώρα μας «παράνομα» και «λαθραία». Και συνέχισαν το μεγάλο σχέδιό τους με την αναγγελία δημιουργίας κέντρων φύλαξης (δηλαδή φυλάκισης) λαθρομεταναστών. Τα οφέλη σύμφωνα με τα λεγόμενά τους πολλά. Λένε ότι επιτέλους οι μετανάστες μετά τα κέντρα πρώτης μετάβασης θα μεταφέρονται εκεί ώσπου να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για πολιτικούς πρόσφυγες οπότε θα παραχωρείται άσυλο και ελευθερία ή εάν όχι θα επαναπατρίζονται στη χώρα τους. Επίσης υποστηρίζουν ότι στις περιφέρειες που θα δημιουργηθούν αυτά τα κέντρα θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας (φύλαξης, σίτισης, καθαριότητας κλπ.) και ότι θα τονωθεί η τοπική αγορά από τις ανάγκες λειτουργίας των κέντρων αυτών. Υποστηρίζουν ότι υπάρχουν αρκετά χρηματικά ποσά που έχουν εγκριθεί από την Ε.Ε. για το πρόβλημα αυτό και ότι επιτέλους πρέπει να τα απορροφήσουμε.
Πιστεύουν ότι  έτσι θα λύσουν  το μεγάλο το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Θα σταματήσει η εισροή ανθρώπων από τις χώρες της Ανατολής στη χώρα μας και θα σταματήσει επιτέλους η εγκληματικότητα στην Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι ότι φτάσαμε ως εδώ και η ανεξέλεγκτη εισροή ανθρώπων που εγκαταλείπουν τον τόπο τους, τους γονείς τους, τις γυναίκες ή τους άντρες τους αντίστοιχα, τα παιδιά τους, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, ένα φιλόξενο μέρος, καταλήγει τελικά σε τραγωδία γι’ αυτούς αλλά δημιουργεί και προβλήματα στους κατοίκους της χώρας που τους φιλοξενεί έστω και προσωρινά.
Η χώρα μας σαν πρώτος σταθμός μεταβίβασης ώσπου να φτάσουν στα ενδότερα της Ευρώπης έπρεπε να εφαρμόσει άλλου είδους πολιτικές.
Καταρχήν θα έπρεπε να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα απέτρεπαν σ’ αυτούς τους δύστυχους να ξεκινήσουν. Να γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με νόμους, κανόνες αλλά και σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Έτσι απλά θα έχαναν τη δουλειά τους οι δουλέμποροι και οι μεταφορείς αυτών των ανθρώπων που πλουτίζουν μέσα από την δυστυχία τους.
Η χώρα πρώτον δεν είναι ξέφραγο αμπέλι αλλά και εάν φτάσουν έως εδώ τους φιλοξενείς για λίγο και ύστερα τους επαναπροωθείς στη χώρα τους. Σε αυτή την περίπτωση φτάνουν και οι σταθμοί που υπάρχουν στην παραμεθόριο.
Φυσικά για την δυστυχία των μεταναστών δεν ευθυνόμαστε εμείς. Ξέρουμε πολύ καλά ότι οι παππούδες μας υπήρξαν πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες και εμείς θα είμαστε ρατσιστές; Φυσικά και όχι. Η συντεταγμένη πολιτεία θα πρέπει έστω και τώρα να δει σοβαρά το πρόβλημα.
Με πυροτεχνήματα που προεκλογικά προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό στην κοινή γνώμη δεν λύνουμε τίποτα. Απλά το μεταθέτουμε χρονικά. Το πρόβλημα δεν είναι εάν αυτά τα κέντρα γίνουν στην Κοζάνη, στη Θήβα, στο Καρπενήσι ή κάπου στην Ήπειρο. Το θέμα και η ουσιαστική του λύση θα ήταν να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να σταματήσουν οι πόλεμοι και αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν την ανάγκη να φύγουν από τον τόπο τους. Κάτι που βέβαια δεν είναι πολύ εύκολο. Οι καθημερινοί αγώνες για εργασία και επιβίωση είναι δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους. Η χαρά της ζωής δεν είναι προς εκμετάλλευση. Οι άνθρωποι έχουν ψυχή και αισθήματα όπως όλοι μας.
Εάν αυτός ο ευλογημένος τόπος που έτυχε σε εμάς δεν φτάνει να φιλοξενήσει και να ζήσει όλους αυτούς τους δυστυχείς κυνηγημένους πρόσφυγες, τότε εμείς σαν συντεταγμένη πολιτεία πρέπει να τους κοιτάξουμε σοβαρά, μακροπρόθεσμα και όχι να τους εκμεταλλευόμαστε κατά το δοκούν (φτηνά εργατικά χέρια για τις αγροτοδουλειές μας, όποτε μας συμφέρει).